Οταν οι Αμερικάνοι σκηνοθέτες αποφασίζουν να ξεφύγουν από το σύνδρομο της αμερικανιάς τότε το αποτέλεσμα μπορεί να είναι εντυπωσιακό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το εξαιρετικό Before Sunrise που πρόκειται να προβληθεί το Σάββατο στις 1:45 στο Star. Εδώ οφείλω να παραδεχτώ ότι σας ημι-κοροϊδεύω καθώς το Before Sunrise είναι μια από τις ταινίες που πάντοτε ήθελα να δω αλλά δεν τα κατάφερα. Ακόμα και στο video club μπερδεύτηκα και πήρα το Before Sunset που αποτελεί το sequel της ταινίας (9 χρόνια μετά...). Μου αρκεί όμως για να πω με σιγουριά ότι αξίζει να δει κανείς την εν λόγω ταινία.Ο Ethan Hawke στην περίοδο της "αθωότητας" του συμπρωταγωνιστεί με την υπέροχη Julie Delpy σε ένα ξεχωριστό ρομάντζο. Καινοτομία αποτελεί η οπτική του σκηνοθέτη Richard Linklater ο οποίος αφήνει την ιστορία να εξελιχθεί λίγο πολύ σε πραγματικό χρόνο. Δυο άγνωστοι νέοι που ερωτεύονται στο τρένο. Δυο χαρακτήρες με ψεγάδια όπως ο κάθε συνηθισμένος άνθρωπος. Διάλογοι με αμηχανία, χιούμορ και διάθεση για εξερεύνηση σε όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστικό μοντέλο. Αξίζει.
Cine blog's review [by Al] 'Before'
Cine blog's review [by Al] 'Before'
Απόσπασμα:
Είναι τόσο αυθεντικά ρομαντική αυτή η ταινία που δεν αντέχεται να την δεις χωρίς να βρίσκεσαι σε ανάλογη διάθεση και με την κατάλληλη παρέα (meaning, κάποια με την οποία να είσαι ερωτευμένος' όχι απαραίτητα τη σχέση σου).
ReplyDeleteεπισης καλή ειναι και η συνεχεια before sunset!
ReplyDeletehave a look!
Απρόσμενα καλή θα έλεγα. Σπανίως τα sequel πατάνε τόσο καλά.
ReplyDeleteOneiros αγκόρι μου, δεν έχεις και άδικο. Το σχόλιο σου θα μπορούσε να λειτουργήσει ως tip
Από την αρχή μέχρι το τέλος της ταινίας βρίσκεσαι με ένα χαμόγελο που φτάνει μέχρι τα αυτιά. Και όταν φτάσει το φινάλε η αισιοδοξία ότι θα ξαναβρεθούν απαλύνει τον πόνο ή τη στεναχώρια (όποιο από τα δύο προτιμάτε) του αποχωρισμού. Κινηματογραφικό ποίημα (που αντιγράφει πιστά το πρωτότυπο, δηλαδή τη ζωή. Αν και προφανώς το ξεπερνά, αφού το πασπαλίζει με μια ονειρώδη σύμπτωση που ανοίγει την πόρτα στην ευτυχία (έστω πρόσκαιρη) για τους δύο πρωταγωνιστές). Η συνέχεια ήταν αριστουργηματική.
ReplyDeleteMystery όπως πάντα ποιητικός ο λόγος σου αδολφέ, δε βρίσκω τις λέξεις να σου απαντήσω...
ReplyDeleteΠράγματι ενώ αρχικά φοβάσαι ότι η συνέχεια θα είναι εμπορική αηδία, στο τέλος της ταινίας αντιλαμβάνεσαι ότι έπρεπε να γυριστεί.
Πραγματικά, εξαιρετικές και οι 2. Προσωπικά, μου άρεσε περισσότερο το sequel. Αυτή η βόλτα με τους δυο ανθρώπους να μιλάνε, τίποτα τραβηγμένο και εξωπραγματικό. Μια δόση μελαγχολίας για το τι χάθηκε, παράπονα καιδιαπιστώσεις μετά από μια δεκαετία.
ReplyDeleteΞενύστησα χθες να το δω αλλά άξιζε.
ReplyDeleteΤο sequel αποτελεί στην ουσία ένα μικρό μάθημα ζωής για τους θεατές.
"Πριν το ξημέρωμα", "Πριν το ηλιοβασίλεμα"...
ReplyDeleteΚαι οι δύο, υπέροχες ταινίες! Η πρώτη μου άρεσε λιγάκι παραπάνω, αλλά και η δεύτερη δεν πήγαινε πίσω.
Νομίζω, ο πιο σωστός χαρακτηρισμός είναι ο δικός σου, Zpi. "Απρόσμενα" καλή!
Τις έχω αγοράσει και τις δυο;-)
Ημουν σίγουρος ότι θα σου άρεζαν cheri. Ωστε τις έχεις και στη συλλογή σου πουλάκι μου ε;
ReplyDeleteΣωστή!
Yperoxh tainia an kai m'arese pio poly to "Before sunset"..
ReplyDeleteΤελικά όλοι προτιμάτε το 2 ε;
ReplyDeleteΔε μπορώ να διαλέξω γιατί έκανα τη βλακεία να δω πρώτα το 2ο, οπότε ο χρόνος δε λειτούργησε όπως θα έπρεπε στην περίπτωση μου. Αν θα έπρεπε να διαλέξω πάντως κι εγώ το 2ο θα προτιμούσα