Just a story

Συγκυριακά ξέμεινα σήμερα στο Βόλο για λίγες ώρες μετά από κάποια υποχρέωση που έπρεπε να τακτοποιήσω. Μην έχοντας τίποτε καλύτερο να κάνω περιφερόμουνα άσκοπα στην πόλη. Μου έκανε εντύπωση ότι μέσα σε μια ώρα που κάθισα το μεσημεράκι σε τσιπουράδικο πέρασαν ξένοι πλανόδιοι που πουλούσαν όχι μόνο cd' sλλά και τσάντες, βαλίτσες, κομπολόγια, μπιχλιμπίδια, μπανάνες και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς. Λίγο νωρίτερα στον πεζόδρομο της Ερμού ο καιρός μουντός, κάποιοι Βολιώτες σουλατσάρουν, μια κοπέλα ψάχνει θέμα με τη φωτογραφική της, επαίτες ή πλανόδιοι μουσικοί σε κάθε γωνιά και φωνές. Οι φωνές του τρελλού. Εξοργισμένος σα χαρακτήρας του Τορνατόρε διασχίζει κατα μήκος την πλατεία κοιτάζοντας επιθετικά κάθε περαστικό. Αγανακτισμένος βρίζει κυβέρνηση, Τριανταφυλλόπουλο, Αναστασιάδη, κοινωνία, μεταμοντέρνες συνήθειες (όχι με αυτόν ακριβώς τον όρο), ήθη και συμπεριφορές για να καταλήξει στο φως του Αυγερινού μουρμουρίζοντας κάτι ακατάληπτα από μέσα του. Ο κόσμος του δίνει δίκιο και συνεχίζει το δρόμο του γελώντας με τον τρελλό.