Βαβυλωνία

“Μουμπατις γκνουμ”. Ο νέος υπάλληλος κοίταξε τον Κ. για λίγο με απορία και αποσύρθηκε. Είχε πάψει από καιρό να προσπαθεί. Είχε αποφασίσει ότι δεν υπάρχει λόγος να επικοινωνεί αφού κανείς δεν ήταν ικανός να τον κατανοήσει αληθινά. Τα γράμματα που ξεστόμιζε σε μορφή λέξεων δεν έβγαζαν κανένα νόημα. Σα μια μορφή κωδικοποίησης που κανείς δε μπορούσε να σπάσει. Ηταν σίγουρα οι πιο διασκεδαστικές στιγμές της μέρας του. “Γιάγκαντουμ μπλε”.

Ολοι είχαν υποθέσει τα καλύτερα και τα χειρότερα για αυτόν από τη μέρα που σταμάτησε να επικοινωνεί. Φήμες τον ήθελαν διάνοια με μια σπάνια ασθένεια που κάνει τα εγκεφαλικά κύτταρα να δουλεύουν γρηγορότερα. Ισως αν ηχογραφούσαν τις απαντήσεις του να μπορούσαν να τις κατανοήσουν σε μια διαφορετική συχνότητα. “Αμούρντις κομπαγιέ”.

Μέχρι που μια μέρα ο Κ. άρχισε να μιλάει ξανά κανονικά. Καλημέρα, ευχαριστώ, παρακαλώ. Οι ερμηνείες στο γραφείο δίναν και παίρναν μέχρι που πέρασε ο καιρός και ο κόσμος σταμάτησε να ασχολείται μαζί του. Είχε γίνει πλέον συνηθισμένος. Είχε ξεχαστεί. Κανείς τους δεν έμαθε ποτέ γιατί ο Κ. σταμάτησε να επικοινωνεί. Κανείς δεν έμαθε για ποιο λόγο ξανάρχισε. Ισως κατά βάθος να ήλπιζε ότι θα βρισκόταν κάποιος μια μέρα να του απαντήσει “αμπούνταλα μπουμ” και είχε κουραστεί να περιμένει.