Zpiderland

Monday, February 06, 2012

Κουβεντιάζοντας με τον Moss Doe


Απόγευμα Δευτέρας έχω ψήσει διπλο-τριπλό ελληνικό και διαλειμματίζω ακούγοντας τα καινούρια κομμάτια των Jane Doe, φρέσκα φρέσκα όπως τα είχε ανεβάσει ο Πρόδρομος (Moss Doe) πριν λίγες μόλις ώρες. Ο διάλογος που ακολουθεί είναι περισσότερο διαδιχτυωτό κουβεντολόι παρά συνέντευξη και πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της ακρόασης.
Zpi: yo Moss. Μόλις έβαλα τα κομμάτια που ανέβασες. Όλα καλά;
MD: κάπως έτσι… τι σου λένε τα καινούργια; ακούγονται;
Zpi: χεχε ακούγονται μαν ακούγονται, τώρα έβαλα το flesh police να δω τι κακό του καμες. Τον Παπαδημητρίου τονε γουστάρω πολύ, καλή μεταγραφή…
MS: δανεικό τον αποκτήσαμε… για τον δίσκο… δεν έχουμε το μπάτζετ για πολλές μεταγραφές…
Zpi: τουλάχιστον αυτός ήταν ετοιμοπόλεμος δεν τον περιμένατε 9 μήνες σαν τον Καστίγιο…
MD: αχαχαχαχα…….
Zpi: πωπω ρε μαλάκα βαριέμαι ελεεινά, ε δηλαδή δε δε δε δε. Πες τίποτε για το άλμπουμ: πόσα κομμάτια, πότε θα κυκλοφορήσει; από που; κτλ κτλ
MD: επειδή βαριέσαι ρωτάς ωρέ;
Zpi: χαχαχαχαχαχα συγνώμη ξέχασα του τρόπους μου… λέγε ρε ρίχτα, πες τα όλα, ξέρνα τα, σκουλίκιιι κι έτσι…
MD: οι πληροφορίες είναι λίγες γιατί κι εμείς δεν ξέρουμε τι κάνουμε πέραν του δίσκου… θα έχει 17 τραγούδια και είμαστε ακριβώς στη μέση… σε κάνα 2 μήνες θα έχουμε όλο το υλικό στα χέρια μας… αλλά μετά; από τώρα θα στείλουμε cdιά με αυτά τα 6 τραγούδια και θα ζητήσουμε στέγη… δεν ξέρω ποιος, πώς και γιατί θα μας δεχθεί και τι θα μπορεί να προσφέρει στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε… τα λεφτά σώθηκαν οπότε για δική μας κυκλοφορία αν δεν βρούμε κάτι θα αργήσει…
Zpi: Πότε θα σας ξαναδούμε live;
MD: για live πάει μετά την άνοιξη γιατί είμαστε μπουχτισμένοι από το στούντιο και όλο τον Απρίλιο ο μπασίστας αναχωρεί για τουρνέ με το άλλο του γκρουπ… οπότε σε κλειστά γήπεδα μας βλέπω μόνο Μάιο και αν…. αλλιώς φεστιβάλ το καλοκαίρι και κρύα μπίρα… πάντως, ετοιμάζουμε δισκάρα και φέρε κάπου να στο υπογράψω αυτό…
Zpi: αν δεν κάτσει δισκογραφική το σκέφτεσαι για κανα Pledge…?
MD: για ποιο πράγμα… για την κυκλοφορία και μόνο… μπα… το πολύ πολύ πάλι interneτικά… τι σημασία έχει να φτιάξω κάτι και μετά να μην μπορώ να το βάλω σε 10 μαγαζιά να το βρίσκουν οι άνθρωποι…
Zpi: Μπορώ να πω πάντως ότι με την πρώτη ακρόαση ξεχώρισα το Manifesto of an ordinary man. Λες και διαβάζω στους στίχους όλες σου τις εμμονές είναι.
MD: Ναι, έχω εμμονές με την ελευθερία, με το ανέφικτο, με την πολυπλοκότητα του συνηθισμένου, έχω εμμονές με όλους εκείνους που αρνούνται να επιτρέψουν σε όσους ποθούν τέτοια πράγματα να προσπαθούν για αυτά. Και σε αυτό, και στο “A man named Freedom” προσπάθησα να κοιτάξω λίγο έξω από τον κόσμο μου, να αναζητήσω κι άλλους ανθρώπους που δεν μπορούν άλλο τη μοναξιά των ονείρων τους. Και ο δίσκος μια τέτοια κραυγή είναι.
Zpi: Δε με λες θα με εκμυστηρευτείς κάτι;
MD: Μπορώ να σου αποκαλύψω πως το αριστερό μου χέρι είναι λίγο στραβό, πως δεν έχω κινητό και δεν πίνω αλκοόλ. Εντάξει; Ξενέρωσες τώρα;
Zpi: Χαχα όχι ακόμα αντέχω…Για πες που διάλα τους βρίσκεις τους χιλιάδες φίλους που έχεις στο ίντερνετ από εποχή Myspace; Εμένα ούτε η μάνα μου δε με κάνει παρέα.
MD: Στο MySpace το είχα πάρει σοβαρά το θέμα. Τώρα είμαι λίγο κουρασμένος να κάνω το ίδιο σε καμιά δεκαριά τέτοια δίκτυα. Η μάνα σου κάτι θα ξέρει μάλλον αλλά δεν πειράζει, έχεις εμάς…
Zpi: Καμιά καλή ταινία είδες; Προτείνω “we need to talk about Kevin”
MD: το διάβασα… μου άρεσε Ο Τρόπος του Μπέρνι… κι έχω στα υπόψη μου Απόγονους και Τυραννόσαυρο… και η διασκευή του Φίντσερ καλή ήταν…
Zpi: Καλά σε αφήνω τώρα πρέπει να την κάνω σιγά σιγά. Ησουν ψυχαγωγικός πάντως θα σε προτιμήσω και άλλη φορά…
MD: Να με προτιμήσεις, κάνω και ζογκλερικά. Θα βρεθούμε κάπου εκεί έξω.
Η επερχόμενη κυκλοφορία των Jane Doe θα τιτλοφορείται “The Enormous Head of King Splendid” και θα κυκλοφορήσει…?

Labels: , ,

Saturday, February 04, 2012

Ενας εναντίων όλων;


Δε συγκρατείται πλέον η οργή. Ολη αυτή η σκατίλα που έχει μαζευτεί μέσα μου και δεν ξέρω πώς να την εκτονώσω. Δε φτάνει ούτε το γράψιμο ούτε τίποτε δε  φτάνει. Τρώγομαι με τα ρούχα μου, μετράω τις μέρες που ξοδεύω τζάμπα, ξυπνάω κάθε μέρα γνωρίζοντας πως θα είμαι νεκρός μέχρι να νυχτώσει. Η μέρα της μαρμότας. Μηδέν, τίποτε. Σα μια γαμημένη κατάρα που περιφέρεται περιμένοντας πότε θα σκάσει και ποιους αθώους θα παρασύρει στο διάβα της.
Κοιτάζω όλους τους ανυποψίαστους περαστικούς να περπατάνε, να περπατάνε, που διάολο πηγαίνουν όλοι τους; Σκέφτομαι ίσως να είμαι χαρακτήρας σε βιντεο παιχνίδι και όλοι αυτοί είναι pixels που γεμίζουν την οθόνη. Είμαι ένα βήμα πριν πάρω τη ντουντούκα να αρχίσω να τους φωνάζω μες τα μούτρα σαν τον παππού στο youtube. Ενας εναντίων όλων; Γιατί με αφήσατε μόνο; Γιατί σας άφησα μόνους; Γιατί με άφησα μόνο;

Labels: