Βαρέθηκα ρε να ξυπνάω και και να κοιμάμαι κάθε μέρα. Τα ίδια και τα ίδια. Ξύπνημα το πρωί, ύπνος το βράδυ. Κάθε μέρα. Επανάληψη.
Το κομπιουτεράκι στα βοηθήματα λέει ότι 32 επι 365 μας κάνει 11680. 11680 μέρες έχω ξυπνήσει και έχω 11679 νύχτες έχω κοιμηθεί. Και τώρα πήγε δύο ή ώρα και πρέπει να τις κάνω 11680 για να έρθει στα ίσια του ο ισολογισμός. Ετσι μου έρχεται για σπάσιμο να μην κοιμηθώ για το επόμενο 48ωρο. Είναι όμως η Δευτέρα αύριο που θα πρέπει να ξεκινήσω δυολειές και δε μπορώ να είμαι άυπνος και και και. Μου τη δίνει ρε να είμαι προβλέψιμος, δεν την αντέχω την επανάληψη.
Δεν έχω μελαγχολήσει, όυτε και σε κατάθλιψη έχω πέσει, μόνο βαριέμαι και ξενερώνω. Ετσι ξαφνικά ναι, όπως πριν από καμιά 2οαριάχρόνια, τότε που με έβαζαν οι γονείς μου για ύπνο και εγώ τσατιζόμουν γιατί έχανα 7-8 ώρες με το να κοιμάμαι ενώ θα μπορούσα να παίζω. Και τώρα που έχω την ελευθερία των επιλογών μου πάω και κοιμάμαι από μόνος μου κάθε βράδυ, προγραμματισμένος σαν καλό ρομποτάκι.
Τόσο πολύ έχω τσατιστεί που ούτε τα ορθογραφικά μου δε θα διορθώσω και ας τα κοκκινίζει πλέον και ο μπλόγγερ - να 'ναι καλά. Αντε πάω..
Labels: αψυχολόγητα