Zpiderland

Saturday, December 09, 2006

The butterfly effect

Tip of the day: Μακριά από γνώμες σινεκριτικών που δε γνωρίζετε.

Εντυπωσιάστηκα σήμερα ξεφυλλίζοντας το Ntv όταν διαπίστωσα ότι το 'Φαινόμενο της Πεταλούδας' που προβάλλεται την Πέμπτη στις 23:30 στο Star έχει βαθμολογηθεί από τον αρθρογράφο-κριτικό (να υποθέσω;) του εντύπου με μία πιπεριά! Ενα από τα πιο ενδιαφέροντα science fiction θριλεράκια των τελευταίων ετών. Ακολουθεί η κριτική του Ntv


'...Η κεντρική ιδέα του σεναρίου είναι εξαιρετική και δίνει λαβή για χίλιες δύο μυθοπλαστικές εκπλήξεις. Ελα όμως που ο "διανοουμενίστικος" αυτός δραματουργικός πυρήνας αναπτύσσεται με τον πλέον άκαιρο και εφετζίδικο τρόπο. Και η φάτσα του ατάλαντου Αστον Κάτσερ δεν βοηθά.'

Σε ότι αφορά στον Ashton Kutcher δε θυμάμαι να με είχε ενοχλήσει η παρουσία του στην ταινία. Πιστεύω ότι ο κριτικός μας παρασύρθηκε από το "αμαρτωλό" παρελθόν του Kutcher (βλ. 'dude where 's my car' κτλ). Κατά τα άλλα υποθέτω ότι απόλαυσα την ταινία για τους ίδιους περίπου λόγους που έκαναν τον εν λόγω κύριο (ή κυρία) να τη σιχαθεί. Οντως η ιστορία εκτυλίσσεται με εφετζίδικο τρόπο, δεν περίμενα όμως να παρακολουθήσω Κιούμπρικ όταν την έβλεπα...
Μια πιπεριά λοιπόν από το Ntv, 3.5 πατζάρια από εμένα

ΥΓ:
-Ο τίτλος της ταινίας (φιγουρατζίδικος και) παραπλανητικός μεν πχιασάρικος δε.
-Περισσότερες πληροφορίες για την ταινία σε σχετικό άρθρο του www.cine.gr

Update:
Διαβάζω και σημερινές κριτικές:
-Ταινία της ημέρας στο On Off με μεγάλο χαμογελάκι
-#-> Απαράδεκτο στο tvguide

Ανούσιο, νοσηρό, εντελώς ακατανόητο, απαράδεκτο και επικίνδυνο όσον αφορά τη σκληρή εικονογράφηση της βίας (και μάλιστα με ήρωες παιδιά) θρίλερ με τον Αστον Κούτσερ εγκλωβισμένο σε μια "μαύρη τρύπα" αμνησίας μέσω της οποίας μεταφέρεται στον χρόνο με την ελπίδα να τον διαμορφώσει. Σκηνοθεσία Ερικ Μπρες


Extra (άσχετο με τους κριτικούς των συγκεκριμένων εντύπων):
Με εντυπωσιάζει ιδιαιτέρως η άνεση με την οποία ισοπεδώνουν τα πάντα ορισμένοι αρθρογράφοι, κυρίως σε άλλες περιπτώσεις όταν δηλαδή θάβουν πχ θεατρικές παραστάσεις χρησιμοποιώντας τις πιο αιχμηρές ατάκες που τους έρχονται στο μυαλό χωρίς να υπολογίζουν τον κόπο και τις προσπάθειες των καλλιτεχνών.
Κύριοι (και κυρίες) αν έτσι νιώθετε ανώτεροι συνεχίστε. Ζήτω η ελίτ!

16 Comments:

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]



<< Home