Τελος 1ου κυκλου

Το 07 έφυγε και η αλήθεια είναι ότι θα ήμουν αχάριστος αν δεν παραδεχόμουν ότι υπήρξε μια από τις καλύτερες χρονιές που έχω να θυμάμαι. Μπορεί να κατάφερα σταδιακά να εξαλείψω κάθε ίχνος ελεύθερου χρόνου αλλά πως θα μπορούσαν διαφορετικά να εξελιχθούν οι 3 βασικές περσόνες που συντηρούσα μες στο 07. Ακόμα και η παραμελημένη περσόνα του μπλόγκερ Zpi που τερμάτισε 4η και καταϊδρωμένη κατάφερε να επιβιώσει.

Το Zpiderland κλείνει και αυτό έναν κύκλο. Ξεκινώντας κυρίως από περιέργεια και διάθεση για επικοινωνία έφτασε χωρίς να το καταλάβω στο κλείσιμο του 3ου χρόνου. Από την εποχή της "αθωότητας" μέχρι το σήμερα, από τα ποστάκια που κατανάλωναν ώρες ελεύθερου χρόνου -με το λεξικό ως απαραίτητο βοήθημα- στα κείμενα των 5 λεπτών και από την εγκεφαλική εγρήγορση ως την τελική καθίζηση των κυττάρων μεσολάβησαν 3 χρόνια και 577 posts.
Υπήρξαν πολλές φορές που αναρωτήθηκα πως και πότε θα έκλεινα το μπλογκ. Θα ήταν ένα σίριαλ τύπου γράφω-δε γράφω αλά Πυξ Λαξ; μια κοφτή αποχώρηση αλά Τρύπες; ή μήπως μια διάλυση αλά Last Drive - για να επανέλθω δυναμικά μετά από 15 χρόνια. Για την ώρα το σενάρΓιο που επικρατεί θέλει το μπλογκ να συνεχίζει σε πορεία till the end συνδυάζοντας διαχρονικότητα Rolling Stones και επίπεδο έμπνευσης Βας Βας.

Σε αυτά τα τρία χρόνια έμαθα ότι δεν ήμουν τόσο σκάρτος γραφιάς όσο νόμιζα στο σχολείο {βλ. μάθημα:έκθεση}, διάβασα υπέροχα κείμενα, συνειδητοποίησα ότι υπάρχουν πολλοί περισσότεροι "περίεργοι" τύποι που μοιράζονται τις ίδες ανησυχίες με εμένα, ενώ είχα την ευκαιρία να γνωρίσω αρκετούς από αυτούς και να απόκτησω νέους εκλετούς φίλους.

Συνέχεια λοιπον μέχρι την ολοκληρωτική παρακμή, μέχρι που να μην πηγαίνει άλλο.

Τέλος 1ου κύκλου.