Lake Tahoe

Η ταινία του συμπαθέστατου Μεξικάνου Fernando Eimbcke που παρευρέθηκε στο Φεστιβάλ μπορεί να αποτελέσει πρότυπο για όσους κινηματογραφούν χωρίς (μεγάλο) badget. Ο Μεξικανός χρησιμοποιεί μαύρη οθόνη σε κάποια σημεία της ταινίας τόσο για να δείξει το πέρασμα του χρόνου όσο και για να αποφύγει κάποια έξοδα που δε θα μπορούσε να καλύψει. Ετσι αντι να κινηματογραφήσει μια τράκα πετάει μαύρη οθόνη και στο επόμενο πλάνο το αμάξι είναι χτυπημένο στην κολώνα, ή πχ ο νεαρός πρωταγωνιστής μπαίνει στον κινηματογράφου και αντί να δούμε πλάνα της ταινίας Κουνγκ Φου που παρακολουθεί βλέπουμε μια μαύρη οθόνη και ακούμε ήχους από μάχες... 30'' με μαύρη οθόνη και όμως το συγκεκριμένο κομμάτι είναι πολύ πιο διασκεδαστικό καθώς όλοι μπορούμε να φανταστούμε τις εικόνες των "νίντζα" που μονομαχούν. Σε αντίθετη περίπτωση η παραγωγή θα έπρεπε να ξοδεύσει ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό για δικαιώματα... Τόμπολα λοιπόν για τον Μεξικάνο.
Η ταινία σίγουρα δεν είναι αριστούργημα έχει όμως να διδάξει πολλά στους "επίδοξους" κινηματογραφιστές μας. Δεν είναι λίγο περίεργο ότι Μεξικάνοι, Ρουμάνοι, Ιρανοί κτλ κάνουν όμορφες δουλειές με ελάχιστα μέσα ενώ εμείς εξακολουθούμε να πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό; Δε θέλω να βάλω όλους τους σκηνοθέτες-κινηματογραφιστές μας στο ίδιο τσουβάλι -υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν πολύ καλές προσπάθειες- η πλειοψηφία όμως νομίζω ότι ανήκει στην εν λόγω κατηγορία.
Κατά τα άλλα στο Lake Tahoe παρακολουθούμε το 24ωρο ενός πιτριρικά Μεξικανου που μόλις έχει τρακάρει το αμάξι του. Τα γενικά-στατικά πλάνα σε συνδυασμό με τους νωχελικούς ρυθμούς των μεξικάνων αναγκάζουν τον θεατή να μπει σε λογική σιέστας. Τραγελαφικές καταστάσεις που καλείται να ξεπεράσει ο νεαρός και ένα προσωπικό δράμα που πρέπει να αντιμετωπίσει γεμίζουν 81' ταινία με έξυπνες ατάκες και ενδιαφέρουσα πλοκή.