Συμβαινει στα αληθεια;

18:30 μόλις έχω γυρίσει από Λάρισα. Είμαι μόνος στο σπίτι, κλείνομαι στο δωμάτιο μου και δοκιμάζω τα καινούρια μου ακουστικά {από αυτά που πάνε σετάκι με μικρόφωνο}. Κάτι δεν πάει καλά τέλος πάντων καταφέρνω να συνομιλήσω με τον φιλαράκο μου τον Κώστα και αποφασίζουμε να βγάλουμε έτσι όλο το απόγευμα-βράδυ. Βλακεία στη βλακεία, χάχανα και εξυπνάδες η ώρα περνάει και κατά τις 23:20 χτυπάει το κινητό. Είναι η μάνα μου που νόμιζε ότι θα γυρνούσα σπίτι αργά, την ακούω κάπως ταραγμένη.

-Βασίλη έλα από εδώ που έιμαι έξω από το σπίτι και λείπει ο κύλινδρος.

-Ποιός κύλινδρος, σε ποιό σπίτι;
-Στο σπίτι μας λείπει ο κύλινδρος στην πόρτα.
-Σπίτι είμαι, τι εννοείς; δεν υπάρχει κλειδαριά;
-Ναι άνοιξε μου δεν άκουγες που χτυπούσα θυροτηλέφωνο;
-Οχι δεν άκουσα, μην μπεις - πάρε τηλέφωνο την αστυνομία και περίμενε την, ίσως να είναι ακόμα μέσα οι διαρρήκτες.

- - -

{Αντε γαμήσου - είναι δυνατό να συμβαίνει αυτό στα αλήθεια;}

Φυσικά και έχω φάει μια φρίκη και περιμένω προσπαθώντας να σκεφτώ. Μετά από μερικά λεπτά ξαναπαίρνω τη μάνα μου αλλά βγαίνει τηλεφωνητής. Γράφω στον φιλαράκο μου στο msn τι παίζεται και του δίνω το τηλ της μάνς ας μου μπας και φταίει το κινητό μου που πιάνει με τα χίλια ζόρια μια γραμμή σήματος, αλλά τίποτε. Αποφασίζω τελικά να πάρω κι εγώ στα σίγουρα την αστυνομία.
Με τα πολλά το σηκώνει κάποιος αστυνομικός και προσπαθώ να του εξηγήσω οτι η πόρτα μας έχει παραβιαστεί και ότι εγω είμαι κλεισμένος στο δωμάτιό μου και περιμένω να στείλουν περιπολικό. Δεν καταλαβαίνει τίποτε

-Πως γίνεται να είστε μέσα και να μην ξέρετε αν σας έχουν ληστέψει;

Του τα ξαναλέω και του εξηγώ ότι περιμένω να στείλουν περιπολικό διότι δε γνωρίζω αν βρίσκονται οι διαρρήκτες ακόμα μέσα...

-Τι να κάνω αν βγω από το δωμάτιο ίσως να είναι ακόμα μέσα στο σπίτι οι διαρρήκτες.
-Ααα ε όχι μωρε δεν πιστεύω να είναι ακόμα μέσα, μάλλον θα φύγανε.
{'δεν πιστεύω', 'μάλλον' τι ασφάλεια που νιώθω επιτέλους...}

Με ρωτάει που μένω να περάσει κάποια στιγμή το περιπολικό, του λέω την οδό και πέφτει εκείνη ακριβώς τη στιγμή το σήμα.
Και τώρα τι; Να περιμένω το περιπολικό; Θα έρθει; σε πόση ώρα ώρα;

Με αυτά και με αυτά αποφασίζω να βγω από το δωμάτιο. Σκέφτηκα ότι θα ήταν ηλίθια ιδέα να πάρω το άδειο αεροβόλο, οπότε απλώς άνοιξα την πόρτα μην ξέροντας τι να περιμένω να δω. Η ψυχραιμία μου είχε επιστρέψει αλλά ήξερα ότι αν αντίκρυζα κανα δυο τσάκαλους με μάσκες, η ψυχραιμία θα την ξανακοπανούσε σε χρόνο dt.
Σκεφτόμουν ότι το πιθανότερο είναι μετά από τόσην ώρα οι διαρρήκτες να έχουν φύγει ούτως ή άλλως. Αν όμως ήταν ακόμα μέσα, θα προλάβαινα να τηλεφωνήσω την αστυνομία και να μπινελικώσω τον κύριο με τον οποίο μιλούσα προηγουμένως..?
Παρατήρησα τον μύλο της κλειδαριάς να κρέμεται, στο σπίτι όμως δεν υπήρχαν σημάδια διάρρηξης. Ακούγοντας τακούνια και φωνές έξω από την εξώπορτα την άνοιξα και βρήκα να περιμένουν μητέρα και γείτονες με ρόπαλα στα χέρια.
Οι ίδιοι διαρρήκτες άνοιξαν και το διαμέρισμα στον 4ο, εκεί όμως χτύπησε συναγερμός και φαίνεται ότι το σκάσαν χωρίς να έχουν κλέψει τίποτε. Εικάζουμε επίσης ότι μπήκαν στο σπίτι μου είδαν φως στο δωμάτιο ή με άκουσαν να χαχανίζω και φύγαν επίσης χωρίς να έχουν κλέψει οτιδήποτε.
Μετά από λίγο ήρθε και η αστυνομία (την είχαμε ξανακαλέσει για να είμαστε σίγουροι) έκανε την απαραίτητη επιθεώρηση και το θέμα έληξε.
Δεν έχω διάθεση να αρχίσω να σκέφτομαι τι θα γινόταν αν το ένα ή αν το άλλο. Εγινε και τελείωσε {ευτυχώς ανώδυνα}.
Εαν μένετε στην Καλαμαριά και δεν σας αρέσει να ζείτε επικίνδυνα φροντίστε να κλειδώνετε καλά... Οχι ότι υπάρχει βεβαίως καμιά εγγύηση για τις υπόλοιπες περιοχές, αλλά συγκεκριμένα τη δική μου γειτονιά την έχουν χτυπήσει τουλάχιστον 5 φορές στα 15 χρόνια που ζω στην περιοχή.

2ο περιστατικό σε 7 μήνες, μήπως θα έπρεπε να αγχωθω; Μπα μάλλον αρχίζω να συνηθίζω την ιδέα...

Take care