Zpiderland

Sunday, December 07, 2008

μικρό αγόρι

Αντε βρες τώρα λόγια..
- - - - - - - - - - - - - - -

Μάνα!

Μικρό αγόρι, πάλι τρέχεις μόνο
πιο γρήγορα απ' το μυαλό,
πιο γρήγορα απ' το νόμο
σ' ένα κόσμο που στροβιλίζεται αδιάκοπα
σε μια κούρσα από κουρασμένα άλογα

Είναι τόσο εύκολο
κάποιος να σκοτώσει
όλα αυτά που πιστεύεις,
όλα αυτά που έχεις νιώσει

Κανένας στα σχολεία
δε σου έμαθε τίποτα
κι απ' τα τελευταία θρανία χάζευες τα σύννεφα

Απ' το σημείο αυτό
με οδηγείς σε μια παραλία
κι ανοίγει η σκέψη μου
σαν αεροφωτογραφία

Είναι αυτή η σιωπή που πάντα μισούσε τις λέξεις
η εμπειρία τού να πέφτεις
σ' ένα κώμα χωρίς σκέψεις

Από ένα τηλεσκόπιο
φέρνεις κοντά ένα πλανήτη
και βλέπεις μια έρημο
όπου κανείς δεν έχει σπίτι

Πες μου Μ. Δέλτα,
τι είναι αυτό που τους αξίζει
δύναμη, Βήτα, Δέλτα, Πι
Το τελευταίο χτύπημα,
το τελευταίο χτύπημα
Το τελευταίο χτύπημα,
το οριστικό χτύπημα

Μάνα!

Μικρό αγόρι, πάλι τρέχω μόνος
πιο γρήγορα απ' το μυαλό,
πιο γρήγορα απ' το νόμο
ενώ μέσα στο κρύο
άλλος ένας περιμένει

την αγάπη, τον οίκτο,
ένα ξένο παντελόνι
Όλοι είμαστε από σάρκα και αίμα
μα υποκρινόμαστε αγαπώντας περισσότερο το ψέμα

κι αυτή η φωτιά
που μέσα μας ανάβει
μας σβήνει στη σιωπή
και στο χώμα μάς θάβει

Είναι ένας τρόπος
να μεγαλώνουν οι πόλεις
οι ταξικές διαφορές,
ο ρατσισμός και οι φόροι

χωρίς να το ξέρουμε
είμαστε δεμένοι
σ' ένα σύστημα
που κανείς δεν καταλαβαίνει

μα δε θα 'μαι για πάντα
κοινωνικό μηδέν
Εκεί με κατέταξες,
πιο κάτω με πέταξες

όμως αυτός είναι ο καιρός μου, τώρα ξέρω τι θέλω
ένα μαύρο τριαντάφυλλο
και τη δύναμη για να παλεύω

Μάνα!

Μικρό αγόρι, πάλι τρέχεις μόνο

πιο γρήγορα απ' το μυαλό,
πιο γρήγορα απ' το νόμο
απ' την καρδιά μου
τώρα φεύγουν τα λόγια

κι αντλώ δύναμη
απ' τα γρήγορά μου πόδια

Είναι το φως που κοιτάς
όταν η ζωή περνάει
Στέρεο Νόβα είναι η νέα τάξη
που χτυπάει

τώρα που η ιστορία
καίει σαν πυρωμένο σίδερο
κοιτάζω πέρα
το μεγάλο μαύρο σύννεφο

Απ' το σημείο αυτό με οδηγείς
σε μια παραλία
κι ανοίγει η σκέψη μου
σαν αεροφωτογραφία

Είναι αυτή η σιωπή που πάντα μισούσε τις λέξεις
η εμπειρία τού να πέφτεις σ' ένα κώμα χωρίς σκέψεις

Από ένα τηλεσκόπιο
φέρνεις κοντά ένα πλανήτη
και βλέπεις μια έρημο
όπου κανείς δεν έχει σπίτι

πες μου Μ. Δέλτα,
τι είναι αυτό που τους αξίζει
δύναμη, Βήτα, Δέλτα, Πι

Το τελευταίο χτύπημα,
το τελευταίο χτύπημα
το τελευταίο χτύπημα,
το οριστικό χτύπημα
το τελευταίο χτύπημα,
το τελευταίο χτύπημα
το τελευταίο χτύπημα,
το οριστικό χτύπημα

Labels:

3 Comments:

  • Δεν μπορώ να το πιστέψω ακόμα. Και οι στίχοι αυτοί, με πάνε σε ένα πολύ κακό όνειρο. Δυστυχώς αληθινό

    By Blogger Χρύσα Πανταζή, At December 07, 2008 12:23 PM  

  • Δεν μπορώ να πιστέψω ούτε κι εγώ τι έγινε. Προσπαθώ να ενημερωθώ από τα blogs και πραγματικά έχω σαλτάρει από τη βαναυσότητα και την προκλητικότητα. Δεν μπορεί ρε πούστη μου, να θέλω να φέρω παιδί σε τέτοια κοινωνία. Δεν μπορώ, ρε γαμώτο να το πιστέψω.

    By Blogger ο δείμος του πολίτη, At December 07, 2008 2:05 PM  

  • μικρε αγγελε
    ο χαμος ηταν
    τοσο αδικος
    αν και δε σε ηξερα εκλαιγα ωρες για εσενα....γιατι...
    μπορει τοσα παιδια να πεθαινουν ομως εσυ..εσι θα μου αφησεις για παντα μια σχισμη, μια πληγη στην καρδια μου ... σου υποσχομαι πως δε θα σε ξεχασω ΠΟΤΕΕΕΕΕΕ . ., . .ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ
    ΑΔΙΚΗΜΕΝΟ ΑΓΟΡΙ....

    By Anonymous Anonymous, At December 13, 2008 8:59 PM  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]



<< Home