Το Κυνήγι του Χαμένου Πιστοποιητικού

[Αν δεν αντέχεις να διαβάσεις όλο το παραλήρημα που βασίζεται σε πραγματικά-πραγματικόττατα και φρεσκότατα γεγονότα, συνέχισε μετά τη __ __ όπου βρίσκεται το ρεζουμέ]

Πέρασε σχεδόν ένας μήνας από τη μέρα που κίνησα να πάω στο Ιπποκράτειο για να ξεκινήσω τη διαδικασία του πιστοποιητικού υγείας αρχίζοντας από τις απαραίτητες εξετάσεις, και νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω όλους όσοι συνέβαλαν στην αξλεχαστη αυτή εμπειρία. Λόγω εργασίας διαθέτω συνήθως δύο ελεύθερα πρωινά στη Θεσσαλονίκη ανά εβδομάδα και χάρη στο ξεφάντωμα του παιχνιδιού 'Το κυνήγι του χαμένου πιστοποιητικού' όλα τα πρωινά μου στη Θεσσαλονίκη είναι κλεισμένα εδώ και αρκετό καιρό.

1η αποστολή: Ακτινογραφία Θώρακα & Γενική ούρων
[Ο παίκτης καλείται να ολοκληρώσει τις απαραίτητες εξετάσεις σε όσο το δυνατό συντομότερο χρονικό διάστημα]

Για να μην την πατήσω σαν κορόιδο φροντίζω να μάθω τηλεφωνικώς ποιο είναι το νοσοκομείο όπου μπορώ να κάνω τις συγκεκριμένες εξετάσεις που αφορούν στο πιστοποιητικό υγείας κατά το τρέχον 15ήμερο. όπως καταλαβαίνετε ήταν το Ιπποκράτειο. Τέλεια το ξέρω καλύτερα από κάθε άλλο νοσοκομείο. Πάμε
Βρίσκομαι λοιπόν στα Ραντεβού:
Ζ: -Καλημέρα σας. Θέλω να βγάλω πιστοποιητικό υγείας και ήθελα να μου πείτε από που να ξεκινήσω τις εξετάσεις
Υπ: - Εχετε κλείσει ραντεβού;
Ζ: -Χμμ όχι
Υπ: Λυπάμαι η λίστα έχει ολοκληρωθεί. Θα πρέπει να κλείσετε ραντεβού στο Παπανικολάου για το επόμενο 15ήμερο

Ήττα. Προσωρινή όμως - το καλό το παλουκάρι ήξερε κι άλλο μονοπάτι. Οι γιατροί που γνώριζα στο Ιπποκράτειο μου ξηγήθηκαν, μου βγάλαν παραπεμπτικό και μπόρεσα να κάνω τις εξετάσεις την ίδια κιόλας μέρα. Μοναδική καθυστέρηση η αναμονή 45 λεπτών στο γραφείο κίνησης. Μικρό το κακό.
Αποστολή 1η εξετελέσθη

2η Αποστολή: Θεώρηση των αποτελεσμάτων από παθολόγο
[Ο παίχτης καλείται να βρει παθολόγο για κρίνει αν ήταν τα αποτελέσματα ικανοποιητικά]

Οκ εδώ έχασα 5 μέρες βλέπεις είχα πέσει πάνω στις αργίες της 28ης Οκτωβρίου. Στη Θεσσαλονίκη η αργία της 28ης Οκτωβρίου κρατάει 5 μέρες. Τουλάχιστον δεν έφαγα χρόνο περιμένοντας να βρω τον γιατρό, ήξερα ότι θα γυρνούσε τη Δευτέρα 1 Νοεμβρίου. Μπήκα στο γραφείο του και με εξυπηρέτησε μπαμ μπαμ. Όλα καλά
Αποστολή 2η εξετελέσθη

3η Αποστολή: Συνέλευση επιτροπής
[Ο παίχτης καλείται να προσκομίσει χαρτιά, αποτελέσματα και μια φωτογραφία κατά την ώρα συνέλευσης της επιτροπής στο Υγειονομικό]

Ξύπνημα στις 7:15. 8:20 βρίσκομαι στην ουρά και περιμένω. Ένας μπάρμπας με ρωτάει:
Μ: -χαρτί από τη στρατολογία έχετε;
Ζ: - Οχι νομίζω δε χρειάζεται
Μ: -Χρειάζεται, το γράφει στην πόρτα

Δύο τα τινά: α)Γιατί ρε γαμώτο δεν το είχα καταγράψει στους κανόνες του παιχνιδιού και β) πως στο διάολο με κατάλαβε ο μπάρμπας ότι δεν το είχα πάνω μου;
Μπαίνω επιτέλους μέσα παίρνω μια αίτηση για να την έχω έτοιμη την επόμενη φορά και αποχωρώ

Μια εβδομάδα αργότερα, ημέρα Τρίτη επιστρέφω στον τόπο του εγκλήματος. 8:20 στην ουρά. Καθόλου κόσμος σήμερα. Δίνω το όνομα στη γραμματέα. Η ταμπέλα γράφει πως η συνεδρίαση γίνεται στις 9:00-10:30. 8:45 ακούω το όνομα μου. Μπαίνω μέσα βλέπω το γιατρό που ξεπετάει τα χαρτιά μου. Μοιάζει να βγιάζεται να τελειώσει.
[Γαμώτο δεν τη διάβασε τη γνωμάτευση του παθολόγου, τζάμπα χρόνο έχασα περιμένοντας να γυρίσει από τις διακοπές του]
Ζ:- Γιατρέ όλα μπροστά σας, μόνο να ξέρετε πως έχω απαλλαγή απο το στρατό και γιαυτό δεν έχω μαζί μου το χαρτί που περιμένατε αλλά ένα άλλο που να βεβαιώνει πως έχω απαλλαγή λόγω Μεσογειακής Αναιμίας.
[Ο γιατρός εξετάζει το χαρτί]
Γ: -Θα πρέπει να το βγάλετε φωτοτυπία και να μας το φέρετε να το κρατήσουμε
Ζ: -Ορίστε γιατρέ την έχω έτοιμη.
Τςςς κίνηση έκπληξη για όποιον ξέρει πόσο αμελής είμαι συνήθως

8:50 φε΄ύγω πανευτυχής από το Υγειονομικό. Τελείωσα τις υποχρεώσεις μου πριν ακόμα αρχίσει η συνέλευση βάσει της ανακοίνωσης (9:00 - 10:30)
Απομένει να περάσω την επόμενη μέρα 12:00-13:00 και το πιστοποιητικό θα είναι στα χέρια μου.
Αποστολή 3η εξετελέσθη

4η Αποστολή: Απόδρασε από τις αναπάντεχες λούπες
[Ο παίχτης καλείται να επιδείξει ψυχραιμία στις απρόσμενες αναποδιές που πρόκειται να αντιμετωπίσει]

12:25 καταφθάνω στον 1ο όροφο του υγειονομικού. Συναντάω την ευγενέστατη γραμματέα και της εξηγώ ότι ήρθα να πάρω το πιστοποιητικό. Ψάχνει ψάχνει μέχρι που επεμβαίνει η ευγενέστατη γραμματέας Β'
Γ.Β': -Λυπάμαι δε μπορείτε να πάρετε το πιστοποιητικό. Υπάρχει παραπομπή στη Β'βάθμια Επιτροπή.
Ζ: -Κοιτάξτε είναι η δεύτερη φορά που βγάζω πιστοποιητικό. Και πέρσι το ίδιο με ρωτήσανε οι γιατροί και καταλήξαμε πως δε χρειάζεται να περάσω από τη Β'βάθμια. Δεν είχα κανένα πρόβλημα με τη δουλειά μου
Γ.Β': - Λυπάμαι δε μπορώ να κάνω τίποτε. Πρέπει να πάτε στο γραφείο 39 στον 7ο

Τέσπα αν μιλάμε για ένα γραφείο που βρίσκεται στο ίδιο κτίριο δε χάλασε και ο κόσμος έτσι;
Μπάινω λοιπόν στο γραφείο στον 7ο και λέω το ίδιο παραμύθι

Γ: -Δε μπορώ να κάνω τίποτε. Λυπάμαι. Θα πρέπει να περάσετε από την επιτροπή στη Β'βάθμια. Θα πάτε στην Ολγας την Τρίτη 15/11 στις 9:30. Γνωμάτευση έχετε μαζί σας;
Ζ: -Οχι
Γ: Καλά δεν πειράζει να βγάλετε μια και να την έχετε μαζί σας την Τρίτη στη Β'βάθμια
Ζ: -Και τα χαρτιά μου;
Γ: -Μη σας ανησυχεί θα τα στείλουμε εμείς

Αιντε να δούμε. Για να αποκτήσει περισσότερο ενδιαφέρον το παιχνίδι ξαφνικά προκύπτει την Παρασκευή πρόβλημα με την εφορεία. Πρέπει να τακτοποιήσετε τις εκκρεμότητές σας εντός διαστήματος 5 ημερών.

Δευτέρα πρωί λοιπόν η μέρα ξεκινάει από την εφορεία. Η υπάλληλος με ενημερώνει ότι δεν έχω τακτοποιήσει όλες τις οφειλές μου. Επρεπε όσο ήμουν ελ. επαγγελματίας (διάστημα 3ων μηνών) να δηλώσω και τις μηδενικές εισπράξεις. Αν μάλιστα δεν είχα πληρώσει το ΦΠΑ που όφειλα έπρεπε να το κάνω σύντομα. Ο φίλος μου ο Από (γίγαντααα) που ξέρει από αυτά με πληροφορεί πως χρωστάω περίπου 1000 ευρώ με πρόστιμο επιπροσθέτως 2.5 % για κάθε μήνα αργοπορείας + 60 ευρώ υπολόγιζε περίπου 1350 ευρώ στα καλά καθούμενα.Τέλεια με βαριά καρδά πηγαίνω στο Ιπποκράτειο να βγάλω νέα γνωμάτευση.

Και φτάνουμς στη μέρα που μόλις πέρασε.
9:30 φτάνω στη Β'βάθμια. Δε μπόρεσα να βρω τη γνωμάτευση, αλλά έχω μαζί μου την προηγούμενη του παθολόγου. Ελπίζω να κάνει.

Διαβάζω τη λίστα με τα ονόματα. Πουθενά το δικό μου. 50 άτομα περιμένουν. Με το που αρχίζει η γραμματέας να διαβάζει ονόματα, μπαίνω μέσα και της ξηγιέμαι
...
Γ: - Ναι ξέρετε έπρεπε να πάτε στο Υγειονομικό τη γνωμάτευση για να έρθουν τα χαρτιά σας εδώ
Ζ: - Οχι δεν έπρεπε η κυρία που βρισκόταν στον 7ο με διαβεβαίωσε πως θα ήταν όλα εδώ και πως έπρεπε να φέρω εδώ σήμερα την γνωμάτευση
Γ: - Λυπάμαι. Θέλετε να πάτε να τα φέρετε; Εχει πολύ κόσμο θα προλάβετε
Ζ: - [με βλοσυρό βλέμμα] Κοιτάξτε κακώς βρίσκομαι στη Β'΄βάθμια. Ενημερώστε τους γιατρούς ότι δεν είναι απαραίτητο να περάσω και από αυτή την επιτροπή, τηλεφωνείστε στο Υγειονομικό να πάρω από εκεί το πιστοποιητικό.
Γ: (σου ξου μου ξου μπλα μπλα μπλα) Αφήστε να ενημερώσω τους γιατρούς να δούμε τι μπορεί να γίνει και περιμένε να σας φωνάξω

Η ώρα περνάει, το όνομα μου δεν ακούγεται και πλέον έχω βεβαωθεί πως με έχουν γράψει όλοι κανονικά.
Ηταν δουλειά τους να φέρουν τα χαρτιά μου, αλλά γνωρίζω πως αν δεν κινηθώ μόνος δεν πρόκειται να τελειώσω ποτέ

Ζ: - Κοιτάξτε αν είναι να περιμένω 50 άτομα για να με φωνάξετε τότε καλύτερα να πάω να τα φέρω
Γ: -Να αυτό δε σας έλεγα κι εγώ

[Αμα σου πω τώρα τίποτε]

Ξεκινάω λοιπόν για το Βαρδάρη εκπίζοντας να προλάβω να γυρίσω πριν τελειώσει η επιτροπή. Τα νεύρα μου στο κόκκινο. Στα πρόθυρα νευρικής κρίσης επιστρέφω στη Β'βάθμια με τα χαρτιά. Ω τι τύχη η επιτροπή δεν έχει τελειώσει. Μάλιστα στην ουρά υπάρχουν 50 νέοι συνάνθρωποι.
Δίνω τα χαρτιά στη γραμματέα και περιμένω
Μετά από λίγη ευτυχώς ώρα έρχεται η σειρά μου
Σκέφτομαι πως αν δε βγει πάλι άκρη θα τα κάνω όλα λίμπα. Καρέκλες, γραφεία όλα στον αέρα

Η επιτροπή αποτελείται από 4 κυρίους και 1 κυρία
...
Fem: -Για ποιο λόγο έχετε απαλλαγή από το στρατό;
Ζ: - Λόγω Μεσογειακής Αναιμίας
Fem: - Εχετε κάτι μαζί σας που να το επιβεβαιώνει;
Z: - Βεβαίως ορίστε η γνωμάτευση
...
Fem: - Ναι ξέρετε όμως το χαρτί που έχετε από τη στρατολογία λέει ότι έχετε απαλλαγή για λόγους υγείας. Δε διευκρινίζει ποιοι είναι αυτοί οι λόγοι
Ζ: - Μα καλά δε βλέπετε τη γνωμάτευση;
Fem: το χαρτί από τη στρατολογία δεν το διευκρινίζει. Πως μπορώ να ξέρω ότι δεν πήρατε απαλλαγή λόγω ψυχικών διαταραχών

[Εδω με ισοπέδωσε] Αν σηκωθώ να φύγω είναι σα να παραδίνομαι καθώς θα έπρεπε να μπω σε νέα διαδικασία αναζήτησης. Αν ακολουθούσα το σχέδιο Β που ήθελε να τους κοπανήσω το γραφείο στα μούτρα, η τύπισσα θα έλεγε: -Να σας το έλεγα εγώ ψυχικές διαταραχές
Μπρος γκρεμός και πίσω ρεύμα. Εχω λυγίσει
Ειλικρινά σχεδόν κλαίγοντας:
Ζ: - Ξέρετε είναι η 5η φορά που έρχομαι για αυτό το θέμα. Δεν είναι δυνατόν να συμβαίνουν όλα αυτά. Δεν το έχω το χαρτί που μου ζητάτε
Fem: - Δεν είναι δυνατό να μην το έχετε
Ζ: -Μα δεν το έχω. ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΩ
Fem: -Εχετε δίκιο, αλλά μπείτε και στη δική μας τη θέση. Θα πρέπει να απευθυνθείτε στη στρατολογία. Μόλις το πάρετε θα πάτε στον 7ο στο Υγειονομικό και θα έχετε τελειώσει. Αφήστε που σίγουρα θα το έχετε.

Φυσικά δεν το είχα

Η κυρία αυτή πρέπει να αποτελεί κλασσική περίπτωση τυπολάτρη, μπορεί αρχικά να φαίνεται λογική η απαίτηση της αλλά επι της ουσίας δεν υπάρχει περίπτωση άνθρωπος με χρόνιο πρόβλημα να πάρει απαλλαγή από το στρατό λόγω ψυχικών διαταραχών και όχι λόγο του χρόνιο νοσήματος.

Το καλό είναι ότι ενώ ήμουν totally ράκος πήγα στον φίλο μου τον Απο (Υπέρτατεεε) και βρήκαμε άκρη με το πρόβλημα της εφορίας. Απ'ότι φαίνεται θα χρειαστεί να πληρώσω μόνο τα 60 ευρώ. Αύριο θα το ξέρουμε.
Επίσης βρήκα τηλέφωνο της στρατολογίας έβγαλα συννενόηση με έναν ευγενάστο κύριο και αύριο θα πάω από εκεί να βγάλω πιστοποιητικό τύπου Α με όλες τις μεταβλητές.

5η Αποστολή: Πάρε επιτέλους το πιστοποιητικό
[Ο παίχτης καλείται να τερματίσει το παιχνίδι]

Μαζεύω όλες τις δυνάμεις μου. Αύριο σκοπεύω να μπω στην τελική ευθεία. Σκοπεύω να βάλω τέλος και στις 2 γαμημένες εκκρεμότητες. Είναι όμως κάτι τέτοιο εφικτό. Αν καταφέρω να ξεμπλέξω από εφορεία και υγειονομικό την ίδια μέρα μήπως συμβεί κάτι καταστροφικό στον πλανήτη;
Wish me good luck

_______ ________ _________ __________ ____________ _______

Με όλο αυτό το παραλήρημα ήθελα να δείξω κάτι που ήδη ξέρατε, ότι η κοινωνία πρόνοιας δουλεύει στην εντέλεια. Όλες οι υπηρεσίες είναι προσαρμοσμένες έτσι ώστε να εξυπηρετούν άψογα άτομα με ειδικές ανάγκες.
και το προχοράω λίγο παρα πέρα.
Κάποτε τα παλιά τα χρόνια τα άτομα με ειδικές ανάγκες είχαν σοβαρά προβλήματα στην καθημερινότητά τους. Κατά τη δεκαετία 1990-2000 η κυβέρνηση (όποια κι αν ήταν) έκανε το άπιαστο όνειρο πραγματικότητα. Εφτιαξε στους δρόμους αυλάκια για να περνάνε οι παραπληγικοί με τα καροτσάκια τους. Το τέλειο άλλοθι τόσο για τους πολιτικούς όσο και για τη συνείδηση των πολιτών. Για δέκα χρόνια τα ΜΜΕ θυμόντουσαν να ασχοληθούν με θέματα που αφορούσαν στην αναπηρία κάθε Παγκόσμια μέρα αναπηρίας ή σε συγκυριακής φύσεως περιπτώσεις.
-μπλα μπλα μπλα τα άτομα με ειδικές ανάγκες και μπλα μπλα μπλα
- Ξέρεις τέτοια μου σε αυτό το σημείο πρέπει να πούμε πως θα έπρεπε να ντρέπονται όσοι παρκάρουν τα αμάξια τους μπροστά στα αυλάκια.

και ήταν απολύτως φυσιολογική τέτοιου είδους αντίδραση. Από τη στιγμή που το μόνο έργο που είχε γίνει για τα άτομα με ειδικές ανάγκες ήταν τα αυλάκια, η κ. Τέτοια στα αυλάκια θα εστίαζε την προσοχή της. Σίγουρα υα αυλάκια θα έλυσαν όλα τα προβλήματα των παραπληγικών. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει στη χώρα μας ούτε ένα ταξί για άτομα με κινητικά προβλήματα, ότι μπορεί οι παραπληγικοί να χρειάζονται χρήματα για 3 αποκλειστικές καθημερινά, η κοινωνική περιθωριοποίησή τους και όλα τα υπόλοιπα αδιέξοδα σίγουρα δε θα τους απασχολούσαν πλέον μετά από το μεγαλειώδες αυτό έργο. Είμαι σίγουρος ότι ακόμα και ο Παπακαλιάτης θα έχανε με τη μια το ειρωνικό του υφάκι. Φυσικά τα αυλάκια δεν έλυσαν μόνο τα προβλήματα των παραπληγικών, αλλά πρόσφεραν ψυχολογική τόνωση και στο 95% (ας πούμε ότι είναι τόσο) των ατόμων με είδικές ανάγκες που δεν συγκαταλέγονται στην κατηγορία των παραπληγικών.
Όλα αυτά για τη δεκαετία 1990-2000. Στις μέρες μας τα πράγματα έχουν αλλάξει. Η κυβέρνηση ή τα ΜΜΕ ή δεν ξέρω κι εγώ ποιος το πρωτο σκέφτηκε, έκανε τη μεγαλύτερη ανακάλυψη του αιώνα. Τοσο μεγάλη που σίγουρα οι προηγούμενοι αρμόδιοι θα αναρωτιούνται πως δεν το ανακάλυψαν πρώτα οι ίδιοι.
Αφού είναι τόσο δύσκολο να αναβαθμιστούν οι παροχές του κράτους προς τα άτομα με ειδικές ανάγκες, γιατί να μην αναβαθμίσουμε τα ίδια τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Ετσι λοιπόν καλοί μου άνθρωποι η μετάλλαξη πραγματοποιήθηκε με επιτυχία. Ξαφνικά έπαυσαν να υπάρχουν άτομα με ειδικές ανάγκες στον περίγυρο μας. Πλέον υπάρχουν μονάχα άτομα με ειδικές δεξιότητες! Μη τυχόν και πεις τίποτε άλλο, δε θα είσαι Political correct φιλαράκο - σε προειδοποιώ.
Λοιόν τι κι αν η γραφειοκρατεία με γαμάει εδώ κι ένα μήνα. Ο υγιής πολίτης βγάζει το πιστοποιητικό σε 2 μέρες, εγώ όμως είμαι άτομο με ειδικές δεξιότητες. Χαλάλι για τέτοιο τίτλο αξίζει να παιδευτώ λίγο παραπάνω. Τι κι αν πρέπει να παίρνω 2 γνωματεύσεις τη βδομάδα για φάρμακα που θα παίρνω σε όλη μου τη ζωή, τι κι αν τα νοσοκομεία δε δίνουν 20 κωλοεκατομμύρια (ή όσο χρειάζεται i don't fuckin' care) για να πάρουν συστήματα 'πλυσίματος' του αίματος, ώστε οι μεταγγιζόμενοι να παίρνουν αίμα καλύτερης ποιότητας, γάμα τα τι κι αν έχω πάθει 20 φορές αλλεργία για αυτό το λόγο δεν έχει καμιά σημασία, πανηγυρίστε μαζί μου, δεξιότητες rulez
Πιστέψτε με θα μπορούσα να γράψω και άλλα πολύ πιο τραγικά περιστατικά που έχουν υποπέσει στην αντίληψή μου, αρχίζοντας από 'τι κι αν' αλλά δε θέλω να σας μαυρίσω άλλο την καρδιά. Γαμήστε τις δεξιότητες, είμαι άτομο με ειδικές ανάγκες και μπορώ να το λέω γιατί ξέρω πως δεν είναι ντροπή. Δε μπορείτε να φανταστείτε πόσα άτομα έχουν απομονωθεί στον μικρόκοσμό τους διότι ντρέπονται να το παραδεχτούν δημοσίως.
Δε θέλω να μακρυγορήσω άλλο, έχασα τον ύπνο μου και θα ξεκινήσω πάλι κουρασμένος αύριο για το κυνήγι του γαμημένου πιστοποιητικού.
Τα 'πα όμως και ησύχασα
Καληνύχτα