Χωρίς Κανόνα

Όχι δεν αναφέρομαι στο ομώνυμο τραγούδι του Ντίνου Σαδίκη, αλλά στο ξεχασμένο fanzine που ξετρύπωσα σήμερα προσπαθώντας να βάλω τάξη στα συρτάρια μου. Συνεντεύξεις από Zounds, Raining Pleasure (αρκετά πριν γίνουν φίρμες), Deus Ex Machina και δε συμμαζεύεται (ούτε αυτό ούτε και το συρτάρι).

Διαβάζοντας μετά από 7 περίπου χρόνια το fanzine θυμήθηκα τους Zounds και το Demystification από το δίσκο 'The Curse of Zounds' [πρώτη ηχογράφηση το 1980], το οποίο Demystification μπορείτε να φορτώσετε φεύγοντας τσιμπώντας το από το 'Τραγούδι Εβδομάδας' στο sidebar. Πώς δεν καταλάβατε; Ωωωχού άιντε κάνε ένα κλικ εδώ - όλα έτοιμα τα θέλεις.
Οι Zounds δημιουργήθηκαν στα μέσα της δεκαετίας του 70 στην Οξφόρδη για να ξεκινήσουν στην ουσία την κοινή τους πορεία το 1978 όταν και μετακόμισαν στο Λονδίνο. Έχοντας ως βασικές επιρροές συγκροτήματα σαν τους Can (πριν από μισό χρόνο ήρθε τελευταία φορά ο Damo Suzuki - Performer των Can - στην Ελλάδα (στα γεράματα)) κινήθηκαν σε πανκ φόρμες. Μέσα σε λίγα χρόνια οι Zounds κατάφεραν να αποκτήσουν φανατικούς οπαδούς, χωρίς να απευθύνονται ποτέ στη μάζα. Το συγκρότημα διέλυσε μόλις το 1982, παρ'όλα αυτά πριν από μισό χρόνο έδωσε μια συναυλία έκπληξη (με άγνωστη σύνθεση) στο στέκι του Βιολογικού στη Θεσσαλονίκη με αποτέλεσμα πανκιά, ανάρχες και λοιποί να σπάσουν αμάξια και βιτρίνες στις τριγύρω γειτονιές μέσα στον παροξυσμό τους.
Το fanzine αυτό έπεσε στα χέρια μου σε μια περίοδο που είχα αρχίσει να τρώω κόλλημα με ελληνικά αγγλόφωνα συγκροτήματα - ας είναι καλά οι Last Drive και οι Ziggy Was- με αποτέλεσμα να το ξεφυλλίζω με θρησκευτική ευλάβεια. Δεν ήταν μόνο το περιεχόμενου του περιοδικού, αλλά και το βινύλιο (από γαβ productions) που το συνόδευε. 10 αγγλόφωνα τραγούδια από 4 ελληνικά συγκροτήματα. 'Don't let them Kill your Taste'. Και το καλύτερο; Τα 3 από τα 10 κομμάτια ανήκουν στους ημι-άγνωστους εκείνη την εποχή Closer. Τα δύο από τα τρία μάλιστα είναι εξαιρετικά. Το Ghost Eyes, αλλά και το Blue Pussy, το οποίο συμπεριλαμβάνεται στα τραγούδια του LP 'In the Market', αλλά στο συγκεκριμένο δίσκο η εκτέλεση είναι τελείως διαφορετική.
Φαντάζομαι πως το συγκεκριμένο Fanzine θα έχει σβήσει μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Υπάρχουν όμως τόσοι άλλοι συνεχιστές. Ας ελπίζουμε πως fanzines σαν το Overdub, τις Chimeres (δες και το blog εδώ) ή το 'Now and Then' -και πολλά άλλα- θα μας δώσουν έτυπα ή και cd's που θα 'χουμε να τα καμαρώνουμε μετά από 10 χρόνια. Θα μου άρεζε πολύ να ξαναδώ fanzine να συνοδεύεται από βινύλιο. Ξέρω πως κάτι τέτοιο είναι δύσκολο και δαπανηρό αλλά πιστεύω πως ο κόσμος στον οποίο απευθύνονται τα fanzines ξέρει να εκτιμάει την προσπάθεια και δε θα είχε αντίρρηση να δώσει μερικά ευρώ παραπάνω.
Ευχαριστώ θερμά όσους καλούς (ή και κακούς) ανθρώπους έχουν ξοδεύσει το χρόνο τους γράφοντας σε fanzines. Κατά κάποιο τρόπο η ιστορία συνεχίζεται σήμερα και μέσω των blogs. Υπάρχουν ορισμένα blogs όπως το blog M.Hulot του Alberich, του VJ ή ακόμα και του Thas (σίγουρα και πολλά άλλα) που θα μπορούσαν να λειτουργούν σα διαδικτυακά fanzines. Όπως και να 'χει όμως το έντυπο έχει άλλη χάρη. Το θέμα είναι ότι όποιο δρόμο και να διαλέξετε σας ευχαριστώ όλους που υπάρχετε. Η φωνή σας / μας μπορεί να μοιάζει με ψίθυρο αλλά ακούγεται σε όσους έχουν στήσει αυτί..