Παγκοζμια Μερα

Ποίησης - Ρατσισμού - Δασοπονίας

Χωρίς να έχω ιδέα πως πραγματικά ξεκίνησε αυτή η ιστορία έχω μια εικόνα στο μυαλό μου.
Ητανε λέει κάποια μέρα που είχαν μαζευτεί λογιών λογιών πολιτικοί. Τώρα για ευρωβουλευτές μιλάμε για πρωθυπουργούς για μέλη του ΟΗΕ μήπως δεν ξέρω θα σας γελάσω. Ολοι αυτοί οι αρμόδιοι κάναν μια συζήτηση σε ότι αφορά σε θέματα κοινωνικής ευαισθησίας. Θέλοντας λοιπόν να βγάλουν καλό πρόσωπο προς τα έξω, αλλά και να βοηθήσουν έμπρακτα προσπαθώντας να δώσουν κάποια λύση στο πρόβλημά τους αποφάσισαν να ορίσουν μια μέρα ως ξεχωριστή Παγκόσμια Μέρα [Εστω χ Δεκεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανέγκες]. Ετσι κι έγινε.
Ηρθε λοιπόν η χ Δεκεμβρίου και όλοι ασχολήθηκαν με τα ΑΜΕΑ. Τα ΜΜΕ αφιέρωσαν ατελείωτες ώρες σε ντοκυμαντέρ, συνεντεύξεις και επικαιρότητα, η οποία ήταν γεμάτη από ανθρωπιστικές πράξεις πολιτικών και οργανισμών. Χρηματοδοτήθηκαν ιδρύματα, Γίναν γνωστά προβλήματα των ΑΜΕΑ, μη σας πω ότι μέχρι και η γραφειοκρατεία θα υποχώρησε σε ορισμένα θέματα.
Αφού λοιπόν διαπίστωσε η επιτροπή που είχε την ιδέα της Παγκόσμιας Μέρας Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες, ξανα συνεδρίασε μετά από λίγο καιρό και αποφάσισε να προχωρήσει σε sequel. Εστω ότι η νέα απόφαση είχε να κάνει με την 21η Μαρτίου η οποία θα ανακηρυσσοταν σε Παγκόσμια Μέρα κατά του Ρατσισμού. Ξανά μανά λοιπόν αφιερώματα, εκδηλώσεις, συνεντεύξεις και όλα καλά και ωραία.
Μετά από τις πρώτες επιτυχίες η Επιτροπή συνέχισε να ανακηρύσσει Παγκόσμιες Ημέρες. Με τον καιρό όμως η διαδικασία αυτή που είχε τόσο αγνούς σκοπούς ξέφτισε και οι Παγκόσμιες Ημέρες κατάντησαν να χρησιμοποιούνται ως άλλοθι για την Παγκόσμια Αδιαφορία. Αφιερώνουμε 15 λέπτα την 21η Μαρτίου για να κατακρίνουμε τον Ρατσισμό και την επόμενη μέρα (όχι ότι υπάρχει καμιά διαφορά και κατα τη διάρκεια της ίδιας μέρας δηλαδή) συνεχίζουμε να βρίζουμε τους Αλβανούς που χασομεράνε στα χωράφια ή στις οικοδομές ή σε οποιαδήποτε άλλη δουλειά απαξιούμε να κάνουμε εμείς οι υπερήφανοι Έλληνες.
Ο Θεσμός της Παγκοσμιοποίησης Ημερών μάλιστα έχει ευτελιστεί ακόμα περισσότερο, καθώς το 15λεπτό των ειδήσεων κατά το οποίο ασχολούμαστε με το θέμα της ημέρας πλέον πρέπει να μοιραστεί σε 2 ή και σε 3 θέματα. Για να προσέξουμε λοιπόν σήμερα πόσοι ώρα θα ασχοληθούμε με το Ρατσισμό, πόση με την Ποίηση και πόση με τη Δασοπονία; Πόσοι έγχρωμοι θα νιώσουν ότι κάτι βελτιώνεται στη ζωή τους πόσοι άνθρωποι θα νιώσουν τη ζεστασιά της ποίησης και πόσα δέντρα θα φυτευτούν πχ στον ριμαγμένο Αμαζόνιο;

Επαναλαμβάνω ότι όλα αυτά είναι σκέψεις που κάνω χωρίς να γνωρίζω πως ακριβώς έχει το θέμα. Κρατήστε λοιπόν την ιδέα και μην ασχοληθείτε με τις περιγραφές. Οποιος ξέρει περισσότερα ιστορικο-διαδικαστικά ας μας ενημερώσει κι εμάς τους αδαείς.

Καλή σας (Παγκόσμια) μέρα