Επικοινωνια Ανθρωπου - Ανθρωπου

Ξεκινάω σήμερα το πρωί στη Λάρισα να φύγω και βρίσκω ένα χαρτάκι στο παμπρίζ. 'Ποιός ξέρει τι μαλακία θα κανα πάλι' ήταν η πρώτη σκέψη. 'Μάλλον κάποιον θα ενοχλώ εδώ που πάρκαρα', [αν και ήμουν παρκαρισμένος κανονικά]. Αφήνω τις σκέψεις και διαβάζω:
'Το βράδυ εχθες στις 1:42 κάνοντας όπισθεν χτύπησα λίγο το αυτοκίνητό σας. Δεν είδα τίποτα σοβαρό. Αν ωστόσο έγινε κάτι που δεν είναι αμφανές καλέστε με στο **********. Πινακίδα ΝΖΖ****'.
Κοιτάζω μπροστά, κοιτάζω από εδώ κοιτάζω από εκεί τίποτα. Δεν υπήρχε περίπτωση να το πάρω χαμπάρι μόνος μου. Δυό ώρες αργότερα τηλεφωνώ στον κύριο (ευχάριστος τύπος), του λέω πως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, τον ευχαριστώ για το μήνυμα, ανταποδίδει, λέμε κανά δυο κουβέντες... χάρηκα για τη γνωριμία, γειά χαρά.

Εύκολο δεν ήταν;
Γιατί τέτοιου είδους περιστατικά πρέπει να αποτελούν εξαιρέσεις;
Είναι άραγε υποχρέωσή μας να συμπρειφερόμαστε πάντοτε σα γαϊδούρια;