Village Idiot

Κάθε χωριό έχει έναν "τρελό" και κάθε πόλη είναι ένα μεγάλο χωριό. Δεν υπάρχει πόλη που να έχω ζήσει -έστω και για λίγο- που να μην έχει τον δικό της τρελό.
Στη Θεσσαλονίκη ο ανταγωνισμός είναι αρκετά μεγάλος, παρ' όλα αυτά τα σκήπτρα κρατάει για την ώρα ο τύπος που ρεύεται δίπλα σου μέσα στο λεωφορείο. Μια φορά πριν από χρόνια τον πέτυχα στο δρόμο, μου συστήθηκε και με ρώτησε τι θα κάνω αν μου την πέσει κανείς. Ξέρω καράτε του είπα και φάνηκε να ικανοποιείται από την απάντηση. Μετά από πολλά χρόνια έμαθα οτι μίλησε με έναν φίλο μου. Τον ρώτησε τι θα κάνει αμα του την πέσει κανείς - ξέρει καράτε; Ναι το υαπάντησε ο φίλος και δέχθηκε νέα ερώτηση:
-Για δείξε καμιά κίνηση...

Στο Βόλο υπάρχει ο "Ερωτας", όπως τον αποκαλεί ο κόσμος επειδή κολλάει τις κοπέλες και τις φωνάζει "έρωτααα"

Στη Λαρισα έχω ακούσει για έναν τύπο που παριστάνει τον τροχονόμο και σταματάει τα αμάξια.

Κάθε πόλη έχει τον δικό της "τρελό". Τις περισσότερες φορές πρόκειται για άκακους ανθρώπους και ο κόσμος τους αντιμετωπίζει με καλή διάθεση χωρίς να τους χλευάζει. Ισως επειδή καταλαβαίνει ότι πολλοί από αυτούς διάλεξαν να γίνουν "τρελοί" για να περνάν καλύτερα. Ισως επειδή οι ίδιοι άνθρωποι που τους συναντούν δε μπορούν να βρουν το θάρρος να πετάξουν τη μάσκα της σοβαροφάνειας από πάνω τους και να υποκύψουν σε μια παράλογη παρόρμηση ή πάλι ίσως επειδή τα όρια που διαχωρίζουν την τρέλα από τη λογική έχουνε γίνει δυσδιάκριτα.

- - - - - - -

Αφιερώνοντας λίγο από το χρόνο μου κατέληξα σε 3 κινηματογραφικούς τρελούς μου που έχω αγαπήσει:

3) Ο Adrien Brody στο 'The Village' του Shyamalan επειδή είναι κλασική περίπτωση του τρελού του χωριού και επειδή μου είναι πολύ συμπαθής ως ηθοποιός. Η απόσταση που τον χωρίζει όμως από τους δύο επόμενους είναι χαώδης...

2) Ο τύπος το όνομα του οποίου αγνοώ από το "Pierrot le Fou" του Jean-Luc Godard. Σε αντίθεση με τον τίτλο (Ο τρελος Πιερρό) ο τρελός που έχω αγαπήσει δεν είναι ο (με λένε Φερντινάν) Jean Paul Belmond, αλλά ο τύπος που κάθεται στο λιμάνι όταν παρατάει τον Φερντινάν (Belmondo) η υπέροχη Anna Karina. Ο Φερντινάν κάθεται ατάραχος δίπλα στον τρελό που του διηγείται μια τρυφερή ερωτική ιστορία - ενώ διαμαρτύρεται για τη μελωδία που ακούει μόνον ο ίδιος, η οποία τον τρελλαίνει.
-...και τότε της άγγιξα το χέρι και της ρώτησα: με αγαπάτεεεεε. Κι εκείνη μου είπε ναί. Και τότε σηκώθηκα ταραγμένος και τα έκαν όλα λίμπ, γιατί εγώ δεν την αγαπούσα...
{ελεύθερη μετάφραση}
Υπέροχος. Σε κάνει να αναρωτιέσαι μήπως τελικά έχεις εσύ το πρόβλημα που δε μπορείς να ακούσεις τη μελωδία. Ισως φταις εσύ που δεν είσαι έτοιμος να κατανοήσεις τη δική του πραγματικότητα. Από τις σκηνές που σου θυμίζουν για ποιό λόγο είναι σπουδαίος ο Godard.

1) Ο Nicola di Pinto στο "Nuovo Cinema Paradiso" του Giuseppe Tornatore. Village idiot όπως τον αναφέρει και στο Imdb. Στη σκηνή με τον κόσμο να κάθεται στα παγκάκια της πλατείας ξαφνικά πετάγεται από το πουθενά ο "τρελός" του χωριού και διώχνει όλο τον κόσμο: -Φυγέτε από εδώ. Είναι δική μου η πλατεία. Φυγέτε...
{ελεύθερη μετάφραση}
Από τις πιο τρυφερές ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ. Γεμάτη ρομαντισμό και νοσταλγία.

Συμπληρώστε ελεύθερα...