Δίχως ταλέντο

Δίχως ταλέντο. Καταδικασμένος να σέρνει το ζωντανό κουφάρι του δεξιά και αριστερά. Στο τέλος της ημέρας πάντα άδειος.

Πάντα πίστευε ότι αν είχε ταλέντο σε κάτι θα μπορούσε να δικαιολογήσει το κενό στη ζωή του όλα αυτά τα χρόνια. Δε θα ‘ταν ένα τίποτε, θα είχε κάτι να επιδείξει. Ένα ποίημα, ένα γλυπτό, μια ζωγραφιά - και τι δε θα ‘δινε να μπορούσε να ζωγραφίσει.

Μπορεί να μην άλλαζε τίποτε στην καθημερινότητα του, αλλά θα μπορούσε να ζωγραφίσει ένα ειρωνικό χαμόγελο στα μούτρα του και να κοιτάει υποτιμητικά τον κάθε γελοίο τριγύρω του, αντί να κατεβάζει το βλέμμα. Θα αρκούσε για να πλασάρει την εικόνα του πετυχημένου προς τα έξω.

Και αν ο κόσμος το πίστευε, ίσως να ένιωθε και ο ίδιος πετυχημένος τελικά. Ισως τότε να μπορούσε να κοιμηθεί χαρούμενος τα βράδια.