Ιστοριες Θαρρους

Δευτέρα πρωί και ο Alfonso ξυπνάει κακόκεφος. Για άλλη μια φορά είχε κάνει κακό ύπνο. Διάφορες σκέψεις κατέκλυζαν το μυαλό του αφήνοντάς τον άγρυπνο μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Οι λίγες ώρες ύπνου που είχαν ακολουθήσει ήταν στοιχειωμένες από ημιεφιαλτικά όνειρα. Οι βραδινές ώρες αϋπνίας ήταν οι πιο επικίνδυνες, παρ'όλα αυτά αν μπορούσε να προσπεράσει το 12ωρο της μέρας θα το έκανε χωρίς δεύτερη σκέψη.
9:00 στο γραφείο. Καμία όρεξη για δουλειά. Ο Alfonso προσπαθεί να βάλει σε τάξη τις χθεσινοβραδινές του σκέψεις. Και τα όνειρα όμως. Διαπίστωσε πως δεν υπήρχε όνειρο στο οποίο να μπει σε αμάξι και να μην τρακάρει. Τι μπορεί να σημαίνει άραγε; Δε μπορούσε να εξηγήσει τα όνειρά του, ήξερε όμως από που πηγάζουν οι σκέψεις που τον ταλαιπωρούν. Αρκούσε να ρίξει μια ματιά τριγύρω του. Ηξερε πως δεν ήταν αυτή η καθημερινότητα που ονειρεύοταν μικρός. Είχε στηρίξει πολλές φορές τις ελπίδες του σε Λοττο και λαχεία, πιστεύοντας πως αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος για να αλλάξει τη ζωή του. Μάταια.
Σε τρεις ημέρες ο Alfonso έκλεινε τα 30. Αναπόφευκτα τις τελευταίες μέρες το κυρίαρχο θέμα στον εσωτερικό του διάλογο ήταν η ανασκόπηση. Είχε συνειδητοποιήσει πως από τα 25 του κι έπειτα γινόταν ολοένα και πιο δυστυχισμένος. Δε μπορούσε να καταλάβει πότε ακριβώς άρχισε να νιώθει δυστυχισμένος. Πότε ακριβώς συμβιβάστηκε με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω του. Πόσο θα ήθελε να είχε ορθώσει το ανάστημά του απέναντι στους γονείς του όταν έπρεπε. Να είχε ρισκάρει δίνοντας μια ευκαιρία στη μουσική του αντί να διαλέξει τη βαρετή δουλειά του γραφείου προκειμένου να εξασφαλίσει στα σίγουρα τα προς το ζειν. Μετά οι σκέψεις του παίρναν άλλη τροχιά. Αν ήθελε ο Θεός θα τον είχε βοηθήσει να ξεφύγει από αυτό το τέλμα.
Ξαφνικά ταράχτηκε. Μια ευκαιρία, μία μόνο ευκαιρία χρειάζομαι τίποτε παραπάνω. Δώσ'μου μια ευκαιρία και το ορκίζομαι πως θα τα αλλάξω όλα. Ο Alfonso πίστεψε βαθιά μέσα του πως αν κάνει συμβόλαιο με το Θεό, ο Θεός θα του έκανε τη χάρη και θα του έδινε την ευκαιρία που ζήτουσε τόσο καιρό. Αποφάσισε λοιπόν πως αν πιστέψει πραγματικά ότι ο Θεός θα του δινε χρήματα που χρειαζόταν για να αλλάξει τη ζωή του, ο Θεός θα του έκανε το χατήρι. Αρκεί να έδινε ο ίδιος κάποιο αντάλλαγμα. Το αντάλλαγμα που υποσχέθηκε λοιπόν ο Alfonso ήταν πως θα παρατούσε τη δουλειά του την επόμενη κι όλας μέρα. Μετά θα πήγαινε στους γονείς του να τους ανακοινώσει πως παράτησε τη δουλειά και πως είναι αρκετά μεγάλος για να πάρει μόνος του αποφάσεις και πως έχει μετανιώσει πολύ για τα λάθη που δεν έκανε όλα αυτά τα χρόνια.
Κοίταξε το ρολόι του [13:30]. Απίστευτο πότε πέρασαν τόσες ώρες. Σηκώθηκε κι έφυγε νωρίτερα από για κολατσιό. Δεν είχε πεινάσει ακόμα αλλά δεν έβλεπε την ώρα να παίξει το δελτίο που θα σηματοδοτούσε την έναρξη μια νέας εποχής. Πήγε καρφί στο πρακτορείο πήρε ένα δελτίο του Λοττο, το συμπλήρωσε μέσα σε 10 σευτερόλεπτα, του έριξε μια πονηρή ματιά και αυτό ήταν. Είχε προαποφασίσει για τα νούμερα που θα έπαιζε.3 & 11 η ημερομηνία της γέννησής του. 25 & 10 η ημερομηνία γέννησης της πρώτης του αγάπης και τέλος 13 & 5 η ημερομηνία γέννησης ενός αγαπημένου του προσώπου που είχε πλέον χαθεί. Δεν ήταν η πρώτη φορά που δοκίμαζε να παίξει με ημερομηνίες γεννήσεως. Δεν είχε κερδίσει ποτέ στο παρελθόν, αυτή τη φορά όμως ήταν αλλιώς τα πράγματα και χρειαζόταν κάποια νούμερα με βαθύτερο νόημα.
Τσίμπησε κάτι και γύρισε στη δουλειά. Εργάστηκε με έντονους ρυθμούς μέχρι το σχόλασμα. Καθ'όλη τη διάρκεια της εργασίας σκεφτόταν πως αυτές είναι οι τελευταίες ώρες που εργάζεται σε αυτή την τρύπα. Ηταν τόσο έντονες οι σκέψεις του και τα συναισθήματά με αποτέλεσμα να αναρωτιέται αν είναι άραγε οφθαλμοφανές το σαρδόνιο χαμόγελό του ή αν το νιώθει μόνον ο ίδιος.
Το βράδυ έφτασε. Ο Alfonso ξάπλωσε συνεχίζοντας το έργο του. Επρεπε να μείνει συγκεντρωμένος στο σκοπό του αν ήθελε να πετύχει το στόχο του. Επρεπε να είναι απόλυτα προετοιμασμένος. Να ξέρει ακριβώς πως θα ενεργήσει στο νέο του ξεκίνημα. Ηταν πλέον πλέον σίγουρος. Θα έμπαινε στην 4η δεκαετία της ζωής του σε μια νέα φάση.

Τρίτη πρωί το ξύπνημα και πάλι δύσκολο. Για άλλη μια φορά δεν είχε κλείσει μάτι. Ηταν αυτή η νέα υπόσχεση που δεν τον άφηνε να ηρεμήσει. Στο γραφείο η ατμόσφαιρα ήταν ίδια και απαράλαχτη. Λες και δεν άλλαζε τίποτε εκεί μεσά. Σκέφτηκε πως η θεωρία του χωρόχρονου πρέπει να έχει κάποια εφαρμογή στο χώρο εργασίας που δε μπορούσε ο ίδιος να κατανοήσει. Οι ώρες δε περνούσαν με τίποτε. ΥΠΟΜΟΝΗ ήταν η λέξη που του έδινε κουράγιο για να τελειώσει τη μέρα του. Και ύστερα ήρθς το βράδυ. Σχεδόν έτρεμε κάτω από τα παπλώματα. Θεέ μου η μεγάλη στιγμή πλησιάζει. Τρομακτικές σκέψεις άρχισαν και πάλι να στοιχειώνουν το μυαλό του. Κι αν δεν πετύχει τίποτε ως καλλιτέχνης; Ο κόσμος θα τον χλευάζει προσδίδοντάς του διάφορα ευτελή χαρακτηριστικά όπως έχει συμβεί εξάλλου πληστάκις σε διάφορες περιπτώσεις πλούσιων τεμπελχανάδων. Φανταζόταν επίσης την έκφραση απογοήτευσης στο πρόσωπο των γονιών του όταν θα τους έλεγε όλα αυτά που σκεφτόταν τόσο καιρό. Οι συνάδερφοι; Σίγουρα θα τον κοίταζαν και αυτοί με απαξίωση. Κανείς δε συμπαθεί τους ανθρώπους που βγάζουν πολλά χρήματα χωρίς κόπο. Πόσο τρομαχτικά φάνταζαν όλα αυτά μες στο σκοτάδι.

Η μέρα της κρίσης ήταν πλέον γεγονός. Το κάθε λεπτό κυλούσε βασανιστικά αργά για τον Alfonso που είχε μείνει άυπνος όλο το βραδύ. Οι αμφιβολίες που είχαν κυριεύσει το μυαλό του είχαν πλέον ισοπεδώσει τις ελπίδες που στεγάζοταν στην καρδιά. Ο Alfonso έφυγε λίγο νωρίτερα το απόγευμα από τη δουλειά. Ηλπιζε πως θα προλάβαινε να ξεκουραστεί για λίγο πριν την ώρα της κλήρωσης. Μάταια η υπερένταση δεν του επέτρεπε να χαλαρώσει.
20:59 ένα λεπτό είχε απομείνει και η καρδιά του κόντευε να σπάσει. το όμορφο φωτομοντέλο είχε ήδη περιγράψει τη διαδικασία που θα ακολουθούσε με το ίδο αστραφτερό χαμόγελο και τις ίδιες ακριβώς λέξεις που χρησιμοποιούσε κάθε εβδομάδα. η κληρωτίδα άρχισε να περιστρέφεται και τα 6 νούμερα έιχαν πλέον βγει. 1, 33, 37, 39, 44, 49.

Εκείνο το βράδυ ο Alfonso κοιμήθηκε σαν πουλάκι