Human Rights

Οταν αναφερόμαστε σε ανθρώπινα δικαιώματα συνήθως το μυαλό του καθενός πηγαίνει στις θανατικές ποινές που επιβάλλονται κατά κόρον στην Κίνα, ή ίσως σε δυσβάσταχτες ποινές φυλάκισης που πραγματοποιούνται σε άλλους λαούς είτε λόγω έλλειψης πολιτισμού είτε λόγω συνθηκών "πολέμου" ενάντια στην τρομοκρατία, στο κακό, ...

Πέρα από όσα συζητάμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα στον έξω κόσμο, ίσως θα έπρεπε να ρίξουμε μια ματιά και τριγύρω μας. Μπορεί να μην αντιμετωπίζουμε φαινόμενα λιθοβολισμού στην πλατεία της γειτονιάς μας παρ'όλα αυτά υπάρχουν πολλά φαινόμενα καταπάτισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων κυρίως σε ότι αφορά στους μετανάστες που βρίσκονται στη χώρα μας.

Στο thess.gr ο Argos περιγράφει τα προβλήματα της καθημερινότητας ενός νέου που ήρθε στην Ελλάδα όταν ήταν 8 χρονών αλλά από ότι φαίνεται ποτέ δε θα μπορέσει να απολαύσει τα ίδια προνόμια με έναν Ελληνα πολίτη {ανάλογα ρεπορτάζ έγιναν και στην τηλεόραση από Τσίμα, Θεοδωράκη}

Αν σας φαίνεται ασήμαντο το γραφειοκρατικό πρόβλημα ενός μετανάστη - που μπορεί να οδηγήσει μέχρι και σε απέλαση- ρίξτe μια ματιά στις συνθήκες διαβίωσης μιας άλλης ομάδας μεταναστών, αυτών που έφτασαν στη χώρα ψάχνοντας για οποιαδήποτε δουλειά.
Από mail φίλου βρήκα αυτό το φωτορεπορτάζ στο Fotofraxia* [με υπογραφή της Ιωάννας Κατσαρού], στο οποίο Αφγανοί και Πακιστανοί ζουν στην Αργολίδα στοιβαγμένοι σε παράγκες μέχρι να φύγουν από εκεί για να τους εκμεταλλευτεί κάποιος άλλος. Οπως γράφει και ο συντάκτης του κειμένου {στο mail} που επισκέπτηκε τα μέρη, το μεροκάματο κυμαίνεται σε 5-20 ευρώ για 12 ώρες σκληρής εργασίας.

"Για δουλειά, έκτος από την πιάτσα, τους παίρνουν μάλλον περισσότερο κατευθείαν από τις παράγκες. Είναι προφανές ότι το κύκλωμα της εύρεσης εργασίας και της στέγασης λειτουργεί με μεσάζοντες, ντόπιους και πρόσφυγες, οι οποίοι διαπραγματεύονται τα συνεργεία με το κάθε αφεντικό και αυτοί πληρώνουν τους εργάτες. Χαρακτηριστικό της επισφάλειας και του μεγέθους της εκμετάλλευσης της μεταναστευτικής εργασίας είναι πως -όπως μας είπε ένας ανήλικος Αφγανός- πολλοί δεν γνωρίζουν ούτε πόσα χρήματα θα πάρουν, ούτε πόσες ώρες θα δουλέψουν, είναι δηλαδή εντελώς εξαρτημένοι από αυτόν-ούς που φτιάχνουν τα συνεργεία. "

Φυσικά όλα αυτά δεν αποτελούν είδηση για τους περισσότερους, από τη στιγμή όμως που δεν τα βλέπουμε στην πόλη που ζούμε αλλά ούτε και στην τηλεόραση {πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που προανέφερα} το γεγονός από μόνο του δεν αρκεί για να μας απασχολεί.
Στην πόλη όλα είναι όμορφα τακτοποιημένα. Οι Αφρικανοί έχουν αναλάβει τα cd, Κορεάτες και Κινέζοι τα χαζομπιχλιμπίδια και όλοι ζούμε αρμονικά. Τουλάχιστον έτσι φαινόταν μέχρι το καλοκαίρι που μας πέρασε και την τραγωδία του Tony. Κανείς μας δεν ξέρει ποιες μπορεί να είναι οι πραγματικές συνθήκες διαβίωσης των μεταναστών και ποια η σωματική ή ψυχική βια που δέχονται αν και όλοι μας μπορούμε να φανταστούμε. Δυστυχώς μόνο με μια τραγωδία δίνεται αφορμή να βγουν στις επιφάνεια όλα όσα λιγο πολύ γνωρίζαμε και αυτό μόνο μέχρι την επόμενη είδηση.

*Fotofraxia είναι μια ομάδα φωτογράφων με στόχο φωτογράφιση ντοκουμενταρίστικης χροιάς. Μπορείτε να επισκεπτείτε το μπλογκ τους Fotofraxia {documentary photography} και να πλοηγηθείτε μέσω των λινκς σε "συγγενικά" sites