snooker O'Sullivan

Το snooker είναι υπέροχο παιχίδι για να παίζεις ή να παρακολουθεί, όχι τόσο για τα εντυπωσιακά σερί, αλλά κυρίως για τις αμυντικές στεκιές όταν δεν υπάρχει εύκολη βολή. Εκεί που σπας τον τσαμπουκά του αντιπάλου. Οταν δε μιλάμε για τελικό αγώνα με επαγγελματίες [κρίνεται στα 10 νικηφόρα σετ] ο παίχτης δεν αρκεί να είναι ταλαντούχος, αλλά πρέπει να αντιμετωπίσει τους φόβους του και να βρει το κουράγιο να τελειώσει την παρτίδα.Είναι εκείνη η στιγμή που πρέπει να βάλει τη δύσκολη στεκιά, η τρύπα έχει μικρύνει, η στέκα σου μοιάζει στραβή και το τραπέζι χιλιόμετρα-ατελείωτο.
Ο O'Sullivan είναι ο αγαπημένος μου παίχτης από τότε που άρχισα να βλέπω snooker στο eurosport. Πέρσι νίκησε στον τελικό, χθες όμως με τον ίδιο αντίπαλο δεν τα κατάφερε. Αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι ο αντίπαλός του [Selby] ήταν λίγο πιο ξεψαρωμένος από πέρσι, η πραγματικότητα είναι ότι ο O'Sullivan το έχασε μόνος του. Οσο άνετος έμοιαζε πέρσι όταν παίζανε την τελευταία παρτίδα με σκορ 9-8 [έκανε αστεία στον Selby σε μια περίεργη παρτίδα] τόσο σφιγμένος και χλωμός έμοιαζε να είναι χθες το βράδυ. Το ταλέντο του είναι αναμφισβήτητο και στεκιές σαν αυτή στο 08:59 είναι ο λόγος που αγαπάω το snooker. Ο O'Sullivan όμως δεν είχε κουράγιο να τελειώσει τον τελικό. Ηταν η νύχτα που οι τρύπες έμοιαζαν μικρές...

final 2010


final 2009