Επιτέλους..

Τον τελευταίο καιρό επιτέλους:
-είδα το 'Das Weisse Band'. Μεγάλη ταινία, ακόμα δουλεύει μέσα μου. Κρίμα να μη ζει ο Ulrich Muhe [Οι Ζωές των Αλλων], είχε παίξει σε αρκετές ταινίες του Χάνεκε και σίγουρα υπήρχαν 1-2 ρόλοι που θα του πήγαιναν γάντι.
-γνώρισα σε καφετέρια έναν παίχτη talent show. Χτυπούσα τα χέρια στο μπαρ και με ρώτησε αν παίζω κιθάρα γιατί έψαχνε κιθαρίστα για να παίζουν σε μπαράκι. Χατζηγιάννη και τέτοια, όχι Μαλαμες και κουλτούρες. Για την ακρίβεια είχε διαγωνιστεί στον τηλεοπτικό διαγωνισμό της Eurovision, τότε που κέρδισε ο Ψυχράμης για να τραγουδίσει ο Sakis. [Μετράει δε μετράει για talent show?]
-Είδα δυο λεσβίες σε μπαρ. Δεν είχε τύχει τόσο καιρό, είχα αρχίσει να πιστεύω ότι πρόκειται για επινόηση του {ελληνικού} Mtv..Ζουν ανάμεσά μας! απαπαπαπα

από την άλλη:
-ήπια σφηνάκια μπόμπες. Ελεεινό hangover το πρωί, κυριολεκτικά σερνόμουν στο πάτωμα.
-έκανα σχεδόν μια ώρα παραπάνω για Θεσσαλονίκη-Λάρισα. Τουλάχιστον η διαδρομή από παραλία είναι σχετικά ευχάριστη αν την κάνεις μέρα. Επίσης μετά από διαμαρτυρία κατοίκων της περιοχής, τα διόδια στην Πιερία -14 km από τα Μάλγαρα!- έχουν κλείσει {τουλάχιστον προσωρινά}
-συνέχεια έρχονται κέντες και χρώματα όταν τα κυνηγάν οι αντίπαλοι.{κλασσική γκρίνια χαρτπαίχτη..}

δΓιακοπές τέλος.