Ο κρότος των δαχτύλων

Το θέμα έχει ως εξής: Δεν προετοιμάζω κάτι στο μυαλό μου και ξεκινάω να γράφω πιστεύοντας ότι έχω την κατάλληλη διάθεση για γράψιμο. Σπάνιο φαινόμενο αλλά συμβαίνει, οι λέξεις καμιά φορά να φτιάχνουν ποίημα. Ισως να έφταιγε και η καινούργια δουλειά των Ωχρά Σπειροχαίτη που άκουγα λίγη ώρα νωρίτερα... {και πως μου τη δίνει αυτή η αφόρητη ομοιοκαταληξία..}

Ο κρότος των δαχτύλων

Άκουσε αλλά μην απαντήσεις

σκέψου κάποια ευχάριστη στιγμή

Τραγούδα σιωπηλά μην ενοχλήσεις

η φωνή σου να γλυκαίνει τη σιωπή

Μάθε να μη φέρνεις αντιρρήσεις

υπάκουσε σε κάθε διαταγή

Αν θέλεις το καλό σου θα θρηνήσεις

τις μέρες που γελούσες σαν παιδί

Σήκωσε το βλέμμα μη δακρύσεις

Μην ψάχνεις για το πώς και το γιατί

Θα έρθει η μέρα που θα ευτυχήσεις

κουράγιο μόνο κάνε υπομονή.

Μπράβο χαμογέλα μη λυγίσεις

Βάψε χαρούμενα το νέο σου κελί

Είσαι έτοιμος είναι ώρα να ξυπνήσεις

Ο κρότος των δαχτύλων στο μυαλό σου αντηχεί