Local music news

Radio 4 – Six By Seven – Nightmares on Wax (Dance Party). Όλα αυτά σε ακτίνα 15 μέτρων; Επιτέλους κάτι έχει αρχίζει να κινείται στη Θεσσαλονίκη.

Ήταν περίπου 22:00 όταν έφτασα μονάχος στην περιοχή του Μύλου. Κατευθυνόμενος προς το Βίλκα live stage (νέος συναυλιακός χώρος) με σταματάει ένας τύπος.

-Ρε συ φίλε μήπως πηγαίνεις στη συναυλία των Radio 4;

-Ναι

-Εισιτήριο έχεις;

-Ναι

-Ε να πάρει. Έχω 2 εισιτήρια και θέλω να τα δώσω κάπου μην πάνε στράφι. Τζάμπα θα σου τα έδινα.

-Τι να σου πώ ρε φίλε αν θές δώστα μου μπας και βρώ κανέναν στο δρόμο να τα δώσω.

Έτσι κι έγινε. Πήρα τα δύο extra εισιτηριάκια και τράβηξα το δρόμο μου.

Όσο κι αν προσπάθησα να χαρίσω τα δύο εισιτήρια, δεν τα κατάφερα. Όλοι όσοι κατεύθαναν στο Live stage είχαν ήδη προμηθευτεί τα μαγικά καρτάκια. Άσε που πολλοί με κοίταζαν καχύποπτα. Δεν πα να πήρα τηλέφωνο όλους τους φίλους μου, τίποτε. Όλοι είχαν κανονίσει ή βαριόνταουσαν κτλ (Αχ δε σας άρεσε το τζάμπα, σε κανα 2-3 χρονάκια θα παρακαλάτε να βρείτε εισιτήριο για να τους δείτε τους Radio 4).

Το αποτέλεσμα ήταν να μπώ καθυστερημένα στο συναυλιακό χώρο, όπου πρόλαβα να ακούσω μόλις το τελευταίο κομμάτι των Hangover (support). Καλά παλουκάρια μου φάνηκαν, χτυπιόντουσαν καλά. Περισσότερα δε μπορώ να πω όμως μιας που δεν τους πρόλαβα. Εκεί συνέχισα για λίγο την προσπάθεια να σπρώξω τα εισιτήρια. Το μόνο που κατάφερα ήταν να δώσω το ένα σε μια κοπέλα, η οποία θα τηλεφωνούσε μια φίλη της για να έρθει. Τζάμπα κόπος ούτε η φίλη της ήρθε τελικά. Μιλάμε για ολοκληρωτική απαξίωση αν σκεφτεί κανείς ότι και ο Σημαντήρας παρακαλούσε δύο μέρες τους ακοατές του να περάσουν από το σταθμό για να πάρουν τις 3 προσκλήσεις που ήταν διαθέσιμες (την 3^η την καβάτζωσα εγώ).

Radio 4 Ticket

Τέλος πάντων οι Radio 4 βγήκαν τελικά κατά τις 22:40 στη σκηνή για να παίξουν για μια περίπου ώρα. Τα πέντε μέλη του συγκροτήματος (ηλεκτρική κιθάρα, μπάσο, τύμπανα, πλήκτρα, & κρουστά) βγήκαν στη σκηνή ορεξάτα, με διάθεση να τα δώσουν όλα. Πράγματι παρακολούθησα ένα ωραίο live και ο κόσμος που ήταν εκεί φάνηκε να περνάει καλά. Παρ’ όλα αυτά μου έκανε εντύπωση το γεγονός πως στο μισογεμάτο – μισοάδειο (όπως θέλετε πάρτε το) Βίλκα live stage σχεδόν κανένα από τα 300 περίπου άτομα δεν πλησίασε τη σκηνή. Από απόσταση 3^ων μέτρων βρισκόμουν πρώτο τραπέζι στην πίστα, μαζί με άλλα 3-4 άτομα. Πρώτη φορά σε συναυλία ξένου συγκροτήματος είχα τη δυνατότητα να δώ τόσο καθαρά (συνήθως δε με βοηθάει και το ύψος μου) τι έπαιζε ο ντράμερ, τι παπούτσια φορούσαν οι καλλιτέχνες και διάφορες άλλες σημαντικές ή διόλου ασήμαντες λεπτομέρειες. Οι Radio 4 παρέδωσαν μαθήματα στις νεοσύστατες κυρίως, ροκ μπάντες που ψάχνουν μόνο για κιθάρα - μπάσο & τύμπανα, λες και δεν υπάρχουν άλλα όργανα. Οk αυτή η είναι η βασική συνταγή για τη σύσταση μιας ροκ μπάντας και δεν αποκελείεται με τα τρία αυτά όργανα να δημιουργηθούν τραγούδια – αριστουργήματα, ο πειραματισμός όμως είναι αυτός που κάνει τη διαφορά για εμένα και τα κρουστά των Radio 4 (κόνγκας & τυμπάλες) χθές βράδυ κλέψανε την παράσταση. Τα κόνκας δίνανε ανεπαίσθητα ένα ιδιαίτερο groovαρισμα στα κομμάτια, ενώ οι τυμπάλες (τυμπάλες δε λέγονται τα δύο τύμπανα με την κουδούνα ή κάνω λάθος;) ήταν πραγματικά ξεσηκωτικές.

Anyway το σημαντικότερο ήταν πως περάσαμε πολύ ευχάριστα στη συναυλία, ενώ ιδιαίτερα καλή εντύπωση μου έκανε και ο χώρος. Έχω την αίσθηση ότι από άποψη ακουστικής ο ήχος στο ξυλουργείο του Μύλου είναι λίγο καλύτερος. Πάντως το περιβάλλον στο Live stage της Βίλκα ήταν πολύ ζεστό. Επίσης υπήρχε αρκετός χώρος τόσο στη σκηνή, ώστε να κινούνται με άνεση τα μέλη του συγκροτήματος, όσο και κάτω για το κοινό. Ίσως να είναι το ιδανικότερο μέρος στην πόλη μας για ροκ συναυλίες.

Δυστυχώς η συναυλία τελείωσε νωρίς. Οι ορκισμένοι ροκάδες συνέχισαν τη βραδιά τους στο ξυλουργείο του Μύλου, όπου βρισκόταν σε εξέλιξη η συναυλία των Six By Seven (πρόσφατα κυκλοφόρησε ο 4ος δίσκος τους). Μετά το τέλος της συναυλίας είχε προγραμματιστεί η εμφάνιση ενός μέλους των Death in Vegas (το όνομά του μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή) ο οποίος φαντάζομαι, μιας που δεν πήγα στη συναυλία, πως θα κράτησε το ενδιαφέρον του κοινού αμείωτο με το dj set που είχε ετοιμάσει.

Αφού περιπλανήθηκα για καμιά ώρα στο κέντρο της πόλης, ο δρόμος μου με έβγαλε ξανά στο Μύλο. Στο club του Μύλου πραγματοποιήθηκε το party με τίτλο ‘Nightmares on Wax’ (τουλάχιστον έτσι καταλάβαμε) για τους φίλους της Dance μουσικής σκηνής με τη συμμετοχή του Dj Pale Penguin, ο οποίος θεωρείται ως ένας από τους καλύτερους στην Ελλάδα για την παρούσα τουλάχιστον χρονική περίοδο. Με τις ετικές και τις κατηγοριοποιήσεις των μουσικών ειδών δεν τα πάω καλά. Έχω την εντύπωση πάντως ότι ακούσαμε κυρίως χαουζάκια στο Club του Μύλου, αν και αρκετά άλλα είδη ήταν αναμειγμένα, όπως χιπ χοπ, λάτιν, ρέγγε, τριπ χοπ κ.α. Μισογεμάτο και το club. Αυτή τη φορά με παρέα περάσαμε μια χαρά, αν και εγώ την έκανα νωρίτερα (πόσες ώρες ορθοστασίας να αντέξω ο κακομοίρης) από τους υπόλοιπους. Είναι γεγονός ότι ο τυπάς που έπαιζε έδωσε ρέστα. Με ωραίες εναλλαγές από το ένα είδος στο άλλο και με πετυχημένα σκρατσίδια όταν αυτά χρειαζόντουσαν (χωρίς δηλαδή να κουράσουν) κατάφερε να κρατήσει τον κόσμο σε εγρήγορση. Δυστυχώς εγώ και η παρέα μου μείναμε με την απορία. Ο τυπάς ήταν ο Pale Penguin ή κάποιος άλλος ξενόφερτος DJ; Η αλήθεια είναι ότι δεν πήγαμε στο Μύλο με καλή προροφόρηση.

Τελειώνοντας ξέρω ότι τα ονόματα που ανέφερα μπορεί να είναι άγνωστα σε πολλούς από εσάς. Πράγματι δε μιλάμε ούτε για τους Radiohead, ούτε για τον DJ Shadow. Παρ’ όλα αυτά πρόκειται για πρώτης τάξεως μπάντες, οι οποίες κάνανε τον κόπο να έρθουν στην πόλη μας τώρα που η καριέρα τους βρίσκεται σε ανοδική πορεία και όχι μετά από 20 χρόνια όταν θα ψάχνουν που να παίξουν για να βγούν στη σύνταξη. Η πόλη μας έχει ανάγκη από τέτοια live και η συμμετοχή του κόσμου θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερη. Δεν έχει κανένας το δικαίωμα να γκρινιάζει και να διαμαρτύρεται για τη μίζερη συναυλιακή κατάσταση που υπάρχει στη Θεσσαλονίκη και αυτό γιατί απλούστατα εμείς είμαστε οι κύριοι υπαίτιοι. Εμείς είμαστε αυτοί που συντηρούν τη μιζέρια. Αλλά δε βαριέσαι αδερφάκι μου. Χαλαρααα