Zpiderland

Wednesday, February 09, 2005

Σε τι κόσμο ζούμε τελικά...Νίκο Τσιαμτσίκα;

Πέρασε 1.5 μήνας από την τραγωδιά που συνέβη στις τσουναμόπληκτες περιοχές της Ν.Α. Ασίας. 1.5 μήνας από την πρωτοφανή καταστροφή, αλλά και 1.5 μήνας από την πρωτοφανή ευαισθητοποίηση των πολιτών όλου του κόσμου. Να λοιπόν που η παγκοσμιοποίηση έχει και θετικά στοιχεία όταν εφαρμόζεται σωστά και με καλό σκοπό. Δε θέλω να μπλέξω όμως την παγκοσμιοποίηση στο συγκεκριμένο post, αυτή ανήκει σε άλλο κεφάλαιο. Το θέμα είναι ότι μαζεύτηκαν και εξακολουθούν να μαζεύονται τόσα εκατομμύρια ευρώ από κάθε γωνιά του πλανήτη με μοναδικό στόχο τη βοήθεια των πληγέντων. Είδαμε σε δημοπρασίες να δίνει ο Μάκης την κρυφή του κάμερα, η Ντόρα τα ανατολίτικα μπεγλέρια της και ο ΛεΠα το αγαπημένο του πουκάμισο. Κυβερνήσεις αναγκάστηκαν να δώσουν χρήματα για να αποφύγουν την κατακραυγή του κόσμου. Παρ’ όλα αυτά κάτι δε μου πάει καλά. Κάποιο λάκο θα έχει η φάβα, δε μπορεί να έγινε αγγελικός ο κόσμος μας από τη μια μέρα στην άλλη.

Για να δούμε λοιπόν τι δεν πάει καλά με την όλη υπόθεση...

Κατ’αρχήν (ή άραγε κατ’αρχάς; δύσκολη γλώσσα η ριμάδα η ελληνική) δεν έχω καμία διάθεση να αναφερθώ σε συγκεκριμένα άτομα, αλλά είναι αυτονόητο ότι διάφοροι αστέρες της TV βρήκαν ευκαιρία να προβληθούν προσφέροντας ένα αστρονομικό ποσό σε σχέση με τα δεδομένα του απλού πολίτη, ώστε να επανέρθουν στη δημοσιότητα. Παρ’ όλα αυτά αφού τα χρήματα δίνονται για καλό σκοπό, χαλάλι τους. Ας αγοράσουν μερικά λεπτά προβολής. Πως μπορούμε όμως να είμαστε σίγουροι ότι τα χρήματα που έδωσαν οι Σταρς ή τα χρήματα που έδωσε ο κακομοίρης λαουτζίκος φτάσανε στα σωστά χέρια; Ποιος μπορεί να μας εξασφαλίσει ότι η χρηματική βοήθεια δε θα φαγωθεί από τους διάφορους μεσάζοντες που εμπλέκονται μέχρι να φτάσει η χρηματική βοήθεια στον προορισμό της;
Ναι βέβαια όλα αυτά τα ξέραμε. Υπάρχουν και κακοί, αναίσχυντοι και μοχθηροί άνθρωποι στον κόσμο. Δεν είναι όλοι σαν εμάς που φιλοτιμηθήκαμε να προσφέρουμε τον οβολό μας με την πρώτη ευκαιρία. Έχω και για τη γούνα μας όμως ράμματα. Δε μπορώ να ξεχάσω τα λόγια της πολυαγαπημένης μου Χριστίνας Ταχιάου (‘Πονηρές Προθέσεις’ 16:30 – 17:30 FM102), η οποία εν ολίγοις διερωτήθηκε σε κάποια εκπομπή της αν θα ήταν τόσο μεγάλη η κινητοποίηση του κόσμου σε περίπτωση που η τραγωδία αυτή δε μεταδιδόταν μέσω της τηλεόρασης. Πόσοι αλήθεια θα έσπευαν να βοηθήσουν τους πληγέντες αν δεν είχαν δει τα προσωπικά βιντεοντοκουμέντα του κάθε τουρίστα στην τηλεόραση; Ορίστε όλοι; Ποιοί όλοι; Αυτοί που αλλάζουν κανάλι όταν τύχει να παιχτεί κάποιο ντοκυμαντερ που αφορά στους λαούς που ξεκληρίζονται από κάποιον άδικο πόλεμο; Μα φυσικά άμα υπήρχε λόγος ανησυχίας θα το ξέραμε. Θα το έπαιζαν οι ειδήσεις. Θα μας είχε ενημερώσει ο Ευαγγελάτος. Αποκλείεται να μην το είχε αντιληφθεί ο Λιατσός ή ο Καψής.

Πιστεύω ότι εσείς τουλάχιστον αντιληφθήκατε τι ήθελα να πω. Η πρωτοφανής ανταπόκριση του κόσμου ήταν πράγματι συγκινητική. Μην έχετε όμως αυταπάτες, ο κόσμος μας εξακολουθεί να μην είναι αγγελικά, αλλά αγελικά πλασμένος, όπως ήταν άλλωστε από πάντα...