Zpiderland

Saturday, June 11, 2005

Αυστηρώς Ραδιοφωνικά

Παρασκευή βράδυ και διορθώνω γραπτά ακούγοντας ως συνήθως ραδιόφωνο. Έχουν περάσει περίπου 45 λεπτά από τη στιγμή που ξεκίνησαν τα ‘Διαμάντια’ (102 FM – ξέρω το ‘χω πει 100 φορές και μάλλον θα το πω άλλες τόσες) και ξαφνικά εισβάλλει στο studio ο αγαπητός - πρωην ραδιοφωνικός παραγωγός της πόλης μας - Λευτέρης Λάλος (http://www.lalos.gr).

Ο Λάλος μιλάει στον αέρα για το μεγάλο πάρτυ που κανονίζουν οι παραγωγοί του παλιού πειρατικού ραδιοφωνικού σταθμού ‘Μουσικός Δίαυλος’ (FM 97.3), οι εκπομπές των οποίων είχαν κάνει ιδιαίτερη αίσθηση εκείνη την εποχή (’86-’88). Εγώ βέβαια δεν είχα κλείσει καλά καλά τα 10 το 1988 οπότε δεν έχω προσωπική εμπειρία ακρόασης, είναι όμως αυτές οι νοσταλγικές ιστορίες των ‘παλιών’ που δε με αφήνουν ποτέ ασυγκίνητο. Μπορώ να πω ότι νοσταλγώ κι εγώ μέσα από τις αφηγήσεις τους τις παλιές καλές ραδιοφωνικές εποχές κι ας μην τις έζησα ποτέ στην πραγματικότητα.

Για να μπω στο ψητό το πάρτυ θα πραγματοποιηθεί στις 2 Σεπτεμβρίου ημέρα Παρασκευή. Υπάρχει πολύς καιρός ακόμα, οπότε μπορείτε να κοιμάστε ήσυχα. Σίγουρα θα υπάρξουν νεώτερα μέχρι τις 2 Σεπτεμβρίου μέσω του zpiderland και όχι μόνο. Πάω στοίχημα ότι ο Mark, ο Oneiros και ο Θοδωρής Γούτας θα είναι μερικοί μόνον από τους Θεσσαλονικείς bloggers που θα ασχοληθούν στο μέλλον με το θέμα.

Πρώην πειρατές - κουμάσια πρώτης τάξεως δηλαδή - όπως Ν. Κατανάκης, Τ. Αγγέλου, Σ. Στεργίου, Γ. Μιχαλόπουλος, Σ. Παναγιωτόπουλος και πολλοί άλλοι μαζί με guest star τον Methew Fisher (keyboardίστα των Procol Harum) θα κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να οργανώσουν ένα παρτυ που θα αφήσει εποχή. Σκοπός τους είναι η αναβίωση της γλυκιάς εκείνης ραδιοφωνικής εποχής, ενώ η όλη εκδήλωση θα είναι αφιερωμένη σε έναν από τους μεγαλύτερους ‘δασκάλους’ του ραδιοφώνου, τον Γιώργο Αλεξίου (Γιώργος Σερίδης), ο οποίος απεβίωσε στις 3/12/2004. «Τον άνθρωπο που μας έμαθε να κάνουμε ραδιόφωνο, τον άνθρωπο που μας έκανε να αγαπήσουμε το ραδιόφωνο» όπως είχε πει και ο Νίκος Κομνηνός (σχετικό ποστ από Θ.Γούτα, Ποπ Κορν 1988) στην εκπομπή που αφιέρωσε 3 μέρες αργότερα στον Γ. Αλεξίου.

Δυστυχώς η αποψινή βραδιά επιφύλασσε και μια δυσάρεστη έκπληξη. Κάνοντας ένα σύντομο ραδιοφωνικό ζαπινγκ για να δω μήπως λέει και ο Κομνηνός στον 1055 Rock τίποτε σχετικό για το πάρτυ, έμαθα ότι η σημερινή (χθεσινή πλέον) εκπομπή του Νίκου ήταν και η τελευταία. Τον τελευταίο χρόνο οι εκπομπές του Ν. Κομνηνού που κατάφερα να ακούσω ήταν μετρημένες στα δάχτυλα. Δηλώνω απόλυτα γοητευμένος από την αισθητική των εκπομπών του, καθώς και από τις μουσικές του επιλογές (αν δεν υπήρχε ο Κομνηνός ονόματα συγκροτημάτων όπως αυτό των lamp θα αποτελούσαν άγνωστες λέξεις για μένα), αλλά η αδυναμία που έχω στον Σημαντήρα είναι τεράστια. Δε μπορούσα να αποχωρηστώ τα ‘Διαμάντια’. Θα ήταν μια μικρή προδοσία μετά από τόσα χρόνια ακρόασης.

Ήταν γραφτό λοιπόν οι δύο αγαπημένες μου εκπομπές να συμπέσουν στην ίδια ζώνη (10-11 ο Κομνηνός, 10-12 ο Σημαντήρας) με αποτέλεσμα να αναγκαστώ να διαλέξω. Παρ’όλα αυτά κάθε βράδυ που άκουγα τα ‘Διαμάντια’ ήξερα πως ακριβώς απέναντι από τα studios της Αγγελάκη βρισκόταν εν δράσει ο Κομνηνός. Ήμουν ήσυχος, ήξερα ότι έστω κι έτσι κάτι κινείται στο ραδιόφωνο της πόλης μας. Όταν συζητούσα με τον Oneiro για την κατάντια του ραδιοφώνου του έλεγα «εντάξει μην κάνεις έτσι - υπάρχει και ο Κομνηνός».

Πάντα με πιάνει μελαγχολία όταν αποσύρεται από την ενεργό δράση κάποιος γνωστός ραδ. παραγωγός, ακόμα και όταν έχω καιρό να ακούσω την εκπομπή του. Τέλος εποχής λοιπόν για τον Νίκο στον 1055 ROCK. Το μόνο που απομένει είναι να του ευχηθούμε καλή επιτυχία σε ότι επιλέξει να κάνει στη ζωή του.

Ευχαριστούμε Νίκο και ελπίζουμε να σε ξανακούσουμε σύντομα.


ΥΓ:

#1 Αν υπάρχει κάποιος παλιός ακροατής ανάμεσά μας ας κάνει τον κόπο να μας γράψει 2 γραμμούλες για τις παλιές ραδιοφωνικές εκπομπές (πειρατικές ή μη)

#2 Αν ξέρει κανείς οτιδήποτε για τις δραστηριότητες του Ν. Κομνηνού (αν παίζει σε κανένα μπαρ ή αν παίξει μουσική κάποια στιγμή σε άλλο σταθμός) ας κάνει και πάλι τον κόπο να με πληροφορήσει.

#3 Εφχαρίστο τον Γ.Σημαντήρα για τις διευκρινίσεις

#4 Χωρίς το site του Λευτέρη Λάλου θα λείπανε τα μισά λινκς

7 Comments:

  • ...Yikes!??! Πότε; Που; (αλάφιασμα σκέτο τα blogs, χαράματα Σαββάτου!)

    Μου είχε πει εδώ και λίγο καιρό ο Λευτέρης για τη συνάντηση των παλιόλυκων και το reunion - πάρτυ που ετοιμάζανε το Σεπτέμβριο, αλλά δεν είχα ιδέα ότι θα ανέβαινε Σαλονίκη τόσο νωρίς, πόσο μάλλον ότι θα έβγαινε στον Σημαντηρο-αέρα.

    Μου ήρθε επίσης πολύ απότομο το σταμάτημα του Κομνηνού, και πάνω που είχε γράψει το πορωτικό άρθρο του ο Θοδωρής και μου θύμισε τι χάνω που δεν ακούω πιά ραδιόφωνο. Ο Νίκος είναι σίγουρα απ' τα άτομα που θα έψαχνα με τη βελόνα (ναι, ακόμα βελόνα έχω, ένα απ' αυτά τα fake παλιομοδίτικα Tivoli). Κρίμα, ελπίζω να αλλάξει γνώμη, ή τουλάχιστον να μας τιμήσει μ' ένα extended encore (one more week?). Εννοείται πως όλοι όσοι ζήσαμε εκείνες τις ραδιοφωνικές ημέρες θα είμαστε στο πάρτι!

    ΥΓ (Re #1): I'm not worthy, έχω ξεχάσει περισσότερα απ' όσα θυμάμαι. Έχω υποσχεθεί στο Λευτέρη όμως, και θα κάνω μιά προσπάθεια μέσα στο καλοκαίρι.

    ΥΓ (Re #4): Το site του Λευτέρη είναι θησαυρός, και θα ήθελα πολύ να δω κάποιον απ' τους ιστορικούς της πόλης να το αξιοποιήσει κάποια στιγμή (καθώς και τις αναμνήσεις των ίδιων των εκφωνητών) για να βάλει στο χαρτί την εποποιία του ραδιοφώνου της.

    By Blogger Oneiros, At June 11, 2005 7:11 AM  

  • Επειδή έχω γνωριμίες και όχι γιατί είμαι σκατόγερος σας ενημερώνω ότι ο Κομνηνός δεν αποσύρθηκε.
    Τον βρήκα την Παρασκευή, μετά από πολύ καιρό σε ένα μπαράκι που πηγαίνω. Αναλαμβάνει υπεύθυνος καινούργιου σταθμού που θα βγαίνει στην συχνότητα που έβγαινε ο Planet, (100,3). Ιδιοκτήτης είναι αυτός που έχει το Μέτροσπορ και το ράδιο Μετρόπολις, αλλά αυτός ο σταθμός θα είναι μουσικός. Ήδη παίζει μουσική από πομπίνα ώσπου να στηθούν οι εκπομπές του.
    Όπως βλέπετε έχω πάλι ολοκληρωμένο ρεπορτάζ!!!! :-))

    By Anonymous Anonymous, At June 13, 2005 11:45 AM  

  • Στη Θεσσαλονίκη ζούσα τέσσερα χρόνια, από το '80 έως το '84, τα χρόνια που πάντα έλεγα και θα λέω ότι ήταν εκείνα που διαμόρφωσαν κατά ένα μεγάλο ποσοστό τη μουσική μου παιδεία. Έχω ξενιτευτεί από αυτήν την πόλη πάρα πολλά χρόνια τώρα, αλλά και εγώ -όπως και όλοι όσοι έχουν ζήσει σ' αυτήν- έχω πάρει μεγάλο κομμάτι της μαζί μου φεύγοντας και ποτέ δεν το ξεχνώ.

    Σε μία από τις επισκέψεις μου επάνω πριν από 2-3 χρόνια περίπου, άκουσα μία γνώριμη φωνή στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου και κοκκάλωσα, γιατί αυτόματα είχα γυρίσει δεκαετίες χρόνια πίσω. Ήταν ο Γιώργος ο Αλεξίου. Απίστευτη η συγκίνηση, πάρα πολλές οι αναμνήσεις... Θυμάμαι που του χτυπούσα το θυροτηλέφωνο για να του πω να μου βάλει ν' ακούσω το Can't fight this feeling των REO Speedwagon. Πεταγόμασταν πού και πού να του ζητήσουμε κάποιο κομμάτι, αφού γραμμή δεν μπορούσαμε να πιάσουμε με κανέναν τρόπο. Θυμάμαι εκείνη τη φορά που μας είχε πει να ανέβουμε επάνω με τον αδερφό μου και για 10 λεπτά της ώρας ένοιωθα τον παλμό μου να χτυπάει δυνατά μαζί με την καρδιά της πόλης ολόκληρης. Θυμάμαι τα πρωινά που ξυπνούσα να πάω στο σχολείο και εκεί, γύρω στις 7 με 7 και μισή το πρωί, έβαζε κάθε μέρα στο Bolero του Ravel. Θυμάμαι ακόμα την ημέρα που είχε παίξει για πρώτη φορά το Last Christmas των Wham και το Easy Lover από Phil Collins και Philip Bailey, και μετά έκανε μία ψηφοφορία στην οποία το Easy Lover ήρθε πρώτο. Φεύγοντας από Θεσσαλονίκη, έγραψα σε όσες κασσέτες είχα τότε όσες εκπομπές του Αλεξίου μπορούσα. Kαι χρόνια μετά, ακόμα και τότε σύγκρινα τους νεο-εμφανιζόμενους ραδιοφωνικούς σταθμούς με τις εκπομπές εκείνες και τα χρόνια της πειρατικής ραδιοφωνίας.

    Η είδηση του θανάτου του που πρώτη φορά τώρα διαβάζω από το blog σου zpi, μου ήρθε σαν γροθιά στο στομάχι. :( Μεγάλη απώλεια ενός ανθρώπου που εμένα προσωπικά με έχει σημαδέψει.

    Ζητώ συγγνώμη αν έχω "πατήσει" επάνω στην είδηση του Νίκου Κομνηνού, αλλά μου ήρθε πολύ απότομο...

    By Blogger mindstripper, At June 13, 2005 12:29 PM  

  • Μπράβο ρε Argos το ήξερα ότι θα είχες τις πληροφορίες σου. Γιατί όμως δεν πιάνω τίποτε στους 100.3 για την ώρα; Τέλος πάντως όπως και να'χει μου φτιαξες τη μέρα. Τώρα ξέρω ότι κάτι μαγειρεύεται.
    Mindstripper μη σε νοιάζει καθόλου. Αν ξεχάσουμε τους ανθρώπους που παρέδωσαν μαθήματα ραδιοφώνου στους σημερινούς αγαπημένους μας παραγωγούς και όχι μόνο, τότε το χάσαμε το παιχνίδι. Με συγκίνησε η ιστορία σου. Πολύ νοσταλγική όπως και το καλό ραδιόφωνο. Ευχαριστώ που τη μοιράστηκες μαζί μας.

    By Blogger Zpi, At June 13, 2005 3:33 PM  

  • Δικαιούσαι;
    Επιβάλλεται να έρθεις!
    :-)

    By Blogger Zpi, At June 15, 2005 1:06 PM  

  • It is nice.
    visit link:
    Click Here

    By Blogger Unknown, At March 25, 2016 7:40 AM  

  • By Blogger Unknown, At July 30, 2017 4:05 AM  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]



<< Home