48 ώρες

Επιτυχημένη παρουσίαση εργασίας, παρακολούθηση 30 περίπου ανακοινώσεων, 3 φαγοπότια σε μπουφέδες και ψαροταβέρνα, επίσκεψη αστραπή σε καζίνο με 100 ευρώ κέρδος, beach party ως τις 5 το πρωί με μπουζούκι και κιθάρα (για όσους σύνεδρους είχαν τα κότσια), 21 ώρες χωρίς ύπνο, φίλοι, γνωστοί, νέες γνωριμίες (όχι γλυψιματικού τύπου - μακριά από εμάς) σε ένα 48ωρο που έμοιαζε με εβδομάδα.
Χαλάλι στην εξουθένωση που νιώθω αυτή τη στιγμή. Δε θέλω καν να φανταστώ σε τι κατάσταση βρίσκεται ο υπέρτατος Αμάρκος, ο οποίος ήταν επιφορτισμένος με πλήθος αποστολών και υποχρεώσεων, τις οποίες και έφερε φυσικά εις πέρας.
Ένα έχω να πω:
το Porto Carras ακόμα φλέγεται από το πέρασμά μας

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΟΣΜΕ
Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ