Από το Silver έρχομαι...

Αντιγράφω από δελτίο τύπου:

'9 χρόνια Silver Dollar και τα γιορτάζουμε με ένα super party γενέθλιων το Σάββατο 22 Οκτωβρίου. Η καλύτερη μουσική της πόλης από τους Dj's του Silver Dollar και τον Σωτήρη jojo Βακάρο του Rockradio 104.7, άφθονη Cuervo, μπουφές και special δώρα αποτελούν τα συστατικά για μια ακόμη εκρηκτική βραδιά! Και το καλύτερό; Το γλέντι αρχίζει μία μέρα πριν, την Παρασκευή 21 Οκτωβρίου με ένα party Cuervo, δώρο της No 1 tequila στον κόσμο για τα γεννέθλια της No 1 πρεσβείας της στην Ελλάδα, το Silver Dollar. Να είστε όλοι εκεί!'

Silver Dollar: ίσως μια από τις σταθερές αξίες σε ότι αφορά στα ροκόμπαρα της Θεσσαλονίκης. 9 χρόνια; είχα την εντύπωση ότι ήταν αρκετά πιο παλιό. Φαίνεται ότι το γνώρισα στα πρώτα του βήματα τελικά. Ποτέ δεν υπήρξε στέκι μου, αλλά πάντα ήταν ένα από τα συμπαθή μπαρ της πόλης. Όταν εγκατέστησαν οθόνη προβολής (video clips) ξενέρωσα - άσε που αμέσως αυξήθηκε δραματικά η τιμή της μπύρας - αλλά θεώρησα ότι ήταν απλώς ένα ολίσθημα. Τώρα διαβάζω πως γιορτάζουν τα γενέθλιά τους παρέα με τον Βακάρο. Συγχαρητήργια μάγκες, να μεγαλώνετε και να το γιορτάζετε παρέα με τα χειρότερα κουμάσια της πόλης. Τι έπαιζε βρε ο Βακάρος όταν κάνατε βραδιές Gothik στο μαγαζί προ 8ετίας ε; μου λέτε; Ακόμα δεν είχε τελειώσει καλά καλά με τα Night tracks. Παρακαλώ μη με αναγκάσετε να μπω σε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες σε ότι αφορά στην εν λόγω εκπομπή.
Ο μεγάλος αυτός χαμελαίοντας διαπιστώνοντας την έλλειψη ροκ ραδιοφωνικού σταθμού στη Θεσσαλονίκη μεταμορφώθηκε μια ωραία πρωία σε γκουρού της Ροκ, λες και οι συναναστροφές του με τον Παναγιωτόπουλο αρκούσαν για να πετύχει η μετάλλαξη. Η αλήθεια είναι ότι εκείνη την εποχή (1999-2000 περίπου) η κατάσταση στο ραδιόφωνο της πόλης ήταν τόσο τραγική που αναγκαστήκαμε να ευχαριστήσουμε το Θεό για τον χαμελαίοντα που μας έστειλε να γεμίσει το κενό. 'Rock Radio ο μοναδικός ροκ σταθμός της πόλης'. 'Ο πρώτος', 'ο καλύτερος', ο, ο ,ο... Τέτοιες παρλαπίπες αναγκαζόμασταν να ακούμε κάθε μέρα και δε μπορούσαμε να πούμε και τίποτε. Ήταν αλήθεια, φυσικά και ήταν ο καλύτερος ροκ σταθμός στην πόλη αφού δεν υπήρχε άλλος.
Δόξα τω Θεώ μετά από κανα δυό χρονάκια επέστρεψε δριμύτερη η παρέα του 1055 για να αποκαταστήσει την τάξη. Όσο κακό κι αν είναι το ραδιόφωνο της πόλης μας, οφείλω να ομολογήσω ότι την τελευταία 5ετία έγιναν κάποιες προσπάθειες. Το αν το αποτέλεσμα δεν είναι ακριβώς το επιθυμητό, αυτό είναι άλλο θέμα. Κάποια στιγμή πάντως σκοπεύω να τα σούρω και στους αρμόδιους του 1055, αλλά και του Music Republic, αυτή τη φορά όμως τα σχόλια μου θα είναι πιο προσεγμένα. Πρόκειται για δύο από τους λίγους αγαπημένους μου ραδιοφωνικούς σταθμούς και δε μου αρέσει να τους βλέπω να ακολουθούν λανθασμένες τακτικές.
Πριν κλείσω οφείλω να ζητήσω μια συγνώμη από όλους όσοι πέρασαν από τον Rock Radio ως μουσικοί παραγωγοί. Παραδέχομαι πως είμαι τόσο προκατειλημμένος με τον Βακάρο που δεν έδωσα ποτέ ευκαιρία στους υπόλοιπους παραγωγούς του σταθμού να με πείσουν ότι αξίζουν ακρόασης.
Επίσης μιας που έφτασε εδώ που έφτασε το ποστάκι, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους: Σημαντήρα, Καραλάζο, Σκορδά, Παπασπυρόπουλο και όποιους άλλους ξεχνάω για τις ηρωικές εκπομπές που αέρισαν εκείνη τη στείρα εποχή (1997-2000). Χωρίς αυτούς ίσως σήμερα να άκουγα το Nylon αντί για Steve Wynn και Walkabouts. Nylon ντέφια και ψόφια κέφια.
Ξέρω από αλλού ξεκίνησα το ποστ και αλλού με έβγαλε ο δρόμος. Άνοιξα πολλά κεφάλαια και δυσκολεύομαι να συνοψίσω. Μην τα θέλετε όμως κι εσείς όλα έτοιμα - μασημένη τροφή. Μεγάλα παιδιά είστε μπορείτε να βγάλετε μόνοι σας συμπεράσματα.