Fringe Review

Gamarjobat - Graig Hill - Station House Opera

Πολύ ευχάριστες οι εντυπώσεις που μας άφησε η προχθεσινή παράσταση που πραγματοποιήθηκε στο Principal στο πλαίσιο του (mini) Fringe Festival. Στην ουσία είδαμε 3 παραστάσεις μιας που το πρόγραμμα περιλάμβανε 3 διαφορετικές ομάδες πειραματικού θεάτρου. Εν ολίγοις γελάσαμε μέχρι δακρύων με το Shut Up Comedy των Ιαπωνων Gamarjobat οι οποίοι χρησιμοποιόντας παντομίμες [εξ ου (στ) και shut up] κέρδισαν το κοινό με το που βγήκαν στη σκηνή, βρήκαμε συμπαθή τον Σκωτσέζο Graig Hill με το Stand up comedy show του [ίσως να τον αδικό αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι έχασα αρκετές από τις ατάκες του], ενώ πολύ ενδιαφέρον ήταν και το Roadmetal Sweetbread των Station House Opera στο οποίο και θα σταθώ.
Ενας άντρας και μια γυναίκα περφορμάρουν σε δύο διαφορετικές πραγματικότητες. Η μια ζωντανή επι σκηνής και η άλλη βιντεοσκοπημένη σε προβολή. Πολύ απαιτητικό υπήρξαν στιγμές που είχα αρχίσει να τα ψιλοχάνω. Σε αυτό που συμφωνήσαμε με τον υπερμέγιστο ανταποκριτή Νασο είναι ότι δε μπορούμε να καταλάβουμε πότε πρόλαβαν να προβάρουν και να ετοιμάσουν το έργο οι δύο ηθοποιοί, καθώς τα πλάνα που προβάλονταν στην οθόνη ήταν εξ ολοκλήρου γυρισμένα στο χώρο του Principal και χρειαζόταν απόλυτος συγχρονισμός για να φέρουν εις πέρας την παράσταση. Δύσκολο αλλά σίγουρα διαφορετικό. Πρέπει να προειδοποιήσω ότι όποιος πάει στην παράσταση να πάρει καλού κακού ένα αδιάβροχο μαζί του. Αν καθήσετε σε πρώτο τραπέζι πίστα κινδυνεύετε να σας πάρουν σκάγια. Υπάρχουν στιγμές που το ζευγάρι κάνει πόλεμο μπροστά στα μάτια μας με νερά σαμπάνιες* και σπασμένα ποτήρια να πετάγονται δεξιά και αριστερά!

*Η στρογγυλη στάμπα που βλέπετε κάτω δεξιά στη φωτογραφία είναι από το πώμα της σαμπάνιας που τσάκισε η κοπέλα μέσα σε 5 λεπτά, το οποίο και βρέθηκε μέσα στο ποτήρι μου. Ο κύριος με τα γαλάζια μάτια είναι ο Σκωτσέζος Graig Hill.

- - -

Ο εξωτερικός ανταποκριτής Nasos βρέθηκε σε μια prive παράσταση του Fringe. 4 θεατές σε ένα διαμέρισμα! Ο ίδιος μοιράζεται μαζί μας τις εντυπώσεις του [Είδες ρε Νάσος βιάστηκες να μου την πεις ότι τεμπέλιασα να ρίξω ανταπόκριση και έφτιαξα ποστάκι της στιγμής για να σε κάνω να φαίνεσαι χαζός...;-)]

Με τιμή σας παρουσιάζω την ανταπόκριση του υπερημιμέγιστου Nasos

- - -

Curious

Μια ξεχωριστή θεατρική παράσταση στο πλαίσιο του φετινού Fringe festival στη Θεσσαλονίκη είναι η ‘Curious’. Το ιδιαίτερο σε αυτήν είναι το γεγονός ότι δεν λαμβάνει χώρα σε μία θεατρική αίθουσα ή σε κάποιον άλλο τυπικό χώρο παραστάσεων, αλλά σε ενα ιδιωτικό διαμέρισμα της πόλης. Αυτό που την κάνει ακόμη πιο ξεχωριστή είναι ότι ο αριθμός των θεατών κάθε φορά είναι μόνο 4! Η είσοδος γίνεται μόνο με προσκλήσεις -οι οποίες σχεδόν σίγουρα έχουν ήδη εξαντληθεί- και τις οποίες είχαν την δυνατότητα να αποκτήσουν όσοι είχαν προαγοράσει εισιτήρια για τις άλλες δύο παραστάσεις στο Principal και στο θέατρο Σοφούλη (με μόνη ίσως εξαίρεση εμένα που για να περάσω απλά δήλωσα ‘φίλος του Zpiderman’...).
Το γενικό θέμα της παράστασης αφορά ‘τη λεπτή διασύνδεση μεταξύ μυρωδιάς και ανάμνησης’.

Γενικά η όλη παράσταση χαρακτηρίζεται από μια μυσταγωγία η οποία ξεκινά από την στιγμή που φτάνεις στην πολυκατοικία –στην περιοχή των 40 Εκκλησιών- όπου βρίσκεται το διαμέρισμα. Οι 4 θεατές ενημερωνόμαστε ότι πρέπει να ανέβουμε μόνοι μας στον όροφο του διαμερίσματος όπου μας περιμένουν. Μπαίνοντας μέσα συναντήσαμε μια γυναίκα (με μετρημένο και σοβαρό ύφος αριστοκράτισσας) να κάθεται σε μια πολυθρόνα στο σαλόνι του σπιτιού –το οποίο παρεπιμπτόντως έχει υπέροχη θέα της πόλης- και να μιλά μόνη της σε μια κάμερα. Έπειτα από λίγο σταματά και μας υποδέχεται. Ψεκάζει ένα άρωμα στο χέρι της και μας δίνει να το μυρίσουμε ξεκινώντας παράλληλα να αφηγείται μια ιστορία που σχετίζεται με το άρωμα, ενώ μετά η ίδια οσμίζεται τους θεατές. (Τώρα που το σκέφτομαι μόνο σε εμένα το έκανε. Βρε μπας και είναι καιρός για κανένα μπάνιο;... Μπα, έκανε θετικό –ευτυχώς!- σχόλιο.)
Στη συνέχεια μας οδηγεί στην κουζίνα του σπιτιού όπου μας αφήνει σε μία άλλη γυναίκα η οποία κάθεται μπροστά σε ένα τραπέζι γεμάτο με κόκκινες πιπεριές ενώ οι μυρωδιές είναι διάχυτες στο δωμάτιο. Καθόμαστε και εμείς. Άλλη αφήγηση ξεκινά. Μας μιλά για τα παιδικά της χρόνια στο Μεξικό, για τον πρώτο της έρωτα, για τον παππού της, για το πως πηγαίναν στην εκκλησία τα Χριστούγεννα, ενώ τα περισσότερα από αυτά μας τα συνοδεύει και από την αντίστοιχη μυρωδιά. Η κολώνια του παππού, το λιβάνι, το άρωμα του τσιγάρου... Παράλληλα καθώς μιλά την ίδια στιγμή στο μάτι της κουζίνας βάζει να τηγανίζεται κρέας, έπειτα φτιάχνει ποπ κορν, με αποτέλεσμα όλα αυτά να συνθέσουν μια αρωματικά έντονη -αλλά καθόλου βαριά- ατμόσφαιρα η οποία βοηθά την θύμηση και φυσικά γεννά συνειρμούς. Άλλωστε είναι γνωστό ότι η οσμή είναι η αίσθηση με την μεγαλύτερη μνήμη.
Το πιο ακραίο όμως που κάνει κατά τη διάρκεια που καθόμαστε στο τραπέζι είναι να σνιφάρει κόκ...κινη τριμμένη πιπεριά! Μόνο που δεν έδωσε και σε εμάς να δοκιμάσουμε... Πάντως δεν έχουμε παράπονο, στο τέλος μας προσέφερε από ένα ποτήρι τεκίλα.

Έπειτα, βγαίνουμε από την κουζίνα και οδηγούμαστε στην κρεβατοκάμαρα όπου μια νεότερη γυναίκα (πολλές γυναίκες βρε παιδί μου, τι τυχεροί...) βρίσκεται ξαπλωμένη και σκεπασμένη με μια κουβέρτα στο κρεβάτι. Παράλληλα με το κρεβάτι και ακριβώς δίπλα σε αυτό, υπάρχουν τέσσερις καρέκλες όπου και καθόμαστε. Αρχίζοντας την αφήγηση μαθαίνουμε από την ίδια ότι βρίσκεται εκεί γιατί είναι άρρωστη. Αυτή την φορά η ομιλία είναι πολύ πιο χαμηλόφωνη. Οι μυρωδιές εδώ και οι αναμνήσεις γεννιούνται σχεδόν αποκλειστικά από το λόγο.

Στο τέλος, μετά και από την κρεβατοκάμαρα, επιστρέφουμε στο σαλόνι όπου η οικοδέσποινα μας επιπλήττει γιατί ήρθαμε με άδεια χέρια! Σαν αντάλλαγμα λοιπόν ζητά από τον καθένα μας να περιγράψει (ενώ μας τραβά με την κάμερα...) κάποια μυρωδιά και κυρίως τους συνειρμούς που μας γενιούνται από αυτή.

Τελειώνοντας μας ευχαριστεί και μας κερνά μερικά -πολύ νόστιμα πρέπει να πω- σοκολατάκια.
Φεύγουμε με την αίσθηση ότι βιώσαμε μια παράσταση με ξεχωριστή αμεσότητα στην επικοινωνία μεταξύ του έργου, των ηθοποιών και του θεατή. Άξιζε αρκετά και μόνο για τη διαφορετικότητά του.

Υ.Γ.: Μιας και ο Ζπάης ακόμη δεν έστειλε καμιά ανταπόκριση από το Principal παρότι έδωσε το παρόν, να πω γενικά ότι καλές και ενδιαφέρουσες είναι οι παραστάσεις και εκεί με τους δύο Ιάπωνες να ξεχωρίζουν με τα κωμικά τους σκετς.

Θα παρακαλούσα επίσης αν κάποιος δει τους Peepolykus στο θέατρο Σοφούλη πριν την Κυριακή, ας στείλει κάποιο σχόλιο με εντυπώσεις.

Τέλος, αν κάποιος δεν ενδιαφέρεται να μάθει περισσότερα για το Curious ας πατήσει εδώ.


Αποκλειστικά για την Zpiderland,
ο υπερημιμέγιστος εξωτερικός ανταποκριτής,
Nasos