The Color of Money

λοTo story τελείως συνηθισμένο. Ο παλιός στο κουρμπέτι Εντι (Paul Newman) παίρνει από κοντά τον νέο πλην ταλαντούχο μπιλιαρδόρο Βίνσεντ (Tom Cruise) και του μαθαίνει τα κόλπα προκειμένου να τα κονομήσουν παίζοντας στοιχήματα.
Συμπαθέστατη ταινία βασισμένη σε νουβέλα του Walter Tevis με δύο δυνατά ονόματα στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Χιλιοπαιγμένο το εργάκι και όμως δεν υπάρχει περίπτωση να προβάλλεται στην τηλεόραση και να μην κάτσω να δω έστω και μια ωρίτσα και αυτό όχι για να θαυμάσω τον απολαυστικό Πωλ Νιούμαν, ούτε και τον Κρουζ.
Το 'Χρώμα του Χρήματος' [1986] αποτελεί μια ωδή στο εννιάμπαλο. Οι κανόνες του παιχνιδιού απλοί. Στο σπάσιμο είναι τοποθετημένες οι μπάλες από το 1 ως το 9 και οι παίχτες πρέπει να βάλουν τις μπάλες με τη σειρά. Το εξαιρετικό σε αυτό το παιχνίδι είναι ότι μπορεί ο ένα παίχτης να βάλει τις 8 μπάλες και να χάσει. Κοινώ όλα τα λεφτά είναι η 9. Οποιος βάλει την 9 κερδίζει. Δεν είναι απαραίτητο να αδειάσει πάντοτε το μπιλιάρδο για να μπει η 9, μπορεί να τη βάλει ο παίχτης εαν έχει πρώτα χτυπήσει με την άσπρη τη μπάλα που είχε σειρά.
Το χρώμα του χρήματος είναι η μοναδική ταινία από όσες θυμάμαι όπου παίζεται αληθινό μπιλιάρδο και όχι αηδίες. Σε κάθε άλλη ταινία βλέπουμε τον ηθοποιό να κρατάει μια στέκα να λέει 1-2 ατάκες και να βάζει μια μπάλα, η οποία πάντοτε είναι στημένη για να μπει εύκολα στην τρύπα. Πολλές φορές ακόμα και ο τρόπος με τον οποίο κρατάει ο ηθοποιός τη στέκα είναι για κλάμματα. Ο Νιούμαν όπως και ο Κρουζ φαίνεται πως ξέραν να παίζουν μπιλιάρδο κι αν δεν ήξεραν μάθανε μέχρι να γίνουν τα γυρίσματα.
Τα σερί που κάνουν (βάζοντας 3-4 μπάλες στη σειρά) είναι ρεαλιστικά. Ο κάθε καλός παίχτης χτυπάει απαλά την άσπρη [τουλάχιστον στις περισσότερες περιπτώσεις με λίγες μπάλες στο τραπέζι] ώστε να βάλει τη μπάλα που σημαδεύει και να στήσει την άσπρη σε σημείο που να μπορεί να βάλει εύκολα την επόμενη μπάλα.
Τέλος στην ταινία υπάρχουν σκηνές με εξαιρετικές στεκιές που συναρπάζουν τον κάθε λάτρη του αθλήματος. Μπορεί να περάσαν χρόνια από τότε που σταμάτησα να παίζω, αλλά τα πλάνα του Σκορτσέζε εξακολουθούν να με γοητέυουν. Μπράβο του λοιπόν όχι μόνο για τη οπτική του συνολικά πάνω στο σενάριο, αλλά κυρίως για τον σεβασμό και την προσοχή που επέδειξε σε ότι αφορά στο μπιλιάρδο που είναι και ο κύριος πρωταγωνιστής της ταινίας.