Thursday, July 27, 2006
Τι ειρωνεία να βλέπεις στον πάγκο των McDonalds βιβλιαράκι με συμβουλές για ισορροπημένη διατροφή. Ισα ίσα για να υπάρχει άλλοθι όταν ξαναθυμηθεί κάποιο καθυστερημένο αμερικανάκι να φάει 500 χάμπουργκερ σε ένα μήνα [Super size me]
Wednesday, July 26, 2006
Sunday, July 23, 2006
Ελλαδα Συγνωμη
Τον πολιτικό στίχο του Βουρλιώτη τον τραγουδούν στα beach bars 16χρονες μικρές λυκνίζοντας τα κορμιά τους πάνω στη μπάρα.
Τι είναι πιο γελοίο άραγε. Να τραγουδιούνται τέτοιοι στίχοι από φτιασιδωμένα κοριτσάκια που προσπαθούν να μιμηθούν την Μπριτνεϋ Σπίαρς ή να πουλάει ο Nivo πνεύμα και άποψη για την κατάντια της Ελλάδας;
Τι είναι πιο γελοίο άραγε. Να τραγουδιούνται τέτοιοι στίχοι από φτιασιδωμένα κοριτσάκια που προσπαθούν να μιμηθούν την Μπριτνεϋ Σπίαρς ή να πουλάει ο Nivo πνεύμα και άποψη για την κατάντια της Ελλάδας;
Friday, July 21, 2006
Ανθρωπινος παραλογισμος
Ο ανθρώπινος παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο.
Ελπίζω να έχουμε παρερμηνεύσει το νόημα που προκύπτει απο τη φωτογραφία και να πρόκειται για παρεξήγηση, αλλιώς δεν ξέρω τι να σκεφτώ...
[Via Manifesto GR]
Ελπίζω να έχουμε παρερμηνεύσει το νόημα που προκύπτει απο τη φωτογραφία και να πρόκειται για παρεξήγηση, αλλιώς δεν ξέρω τι να σκεφτώ...
[Via Manifesto GR]
Wednesday, July 19, 2006
Real Life Simpsons
Ο enteka έγραψε και πάλι.
Του χρόνου οι Simpsons κλείνουν 20 χρόνια ζωής και αποκτούν παράλληλα ανθρώπινη υπόσταση στις οθόνες των κινηματογράφων. Διαβάστε το απολαυστικό (για τους οπαδούς της σειράς) κείμενο του enteka και στη συνέχεια ρίξτε μια ματιά και στα comments, όπου θα βρείτε σίγουρα ενδιαφέροντα λινκς, όπως αυτό.
Του χρόνου οι Simpsons κλείνουν 20 χρόνια ζωής και αποκτούν παράλληλα ανθρώπινη υπόσταση στις οθόνες των κινηματογράφων. Διαβάστε το απολαυστικό (για τους οπαδούς της σειράς) κείμενο του enteka και στη συνέχεια ρίξτε μια ματιά και στα comments, όπου θα βρείτε σίγουρα ενδιαφέροντα λινκς, όπως αυτό.
Monday, July 17, 2006
Καναλια στο πεδιο μαχης
Δεν πα να αναπαράγονται οι πιο αποτρόπαιες σκηνές στην οθόνη, μερικοί άνθρωποι δε νιώθουν τίποτε. Το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να φροντίζουν για το image του καναλιού. Πόλεμος στις ειδήσεις όλων των καναλιών και όμως στις λεζάντες που συνοδεύουν το θέμα μοστράρεται το όνομα του καναλιού ['Η ΕΡΤ στο πεδίο μάχης', 'Ο Αντεννα στην κόλαση του πολέμου' κτλ {16/7/06}]. Λες και σχολιάζουν το μουντιάλ ή τη Eurovision.
Το θέμα που θέλουμε να πλασάρουμε δεν είναι μόνον η σκληρή η πραγματικότητα του πολέμου, η οποία θα προσελκύσει τα βλέμματα των τηλεθεατών, αλλά και η υπευθυνότητα του σταθμού που αγνοεί τον κίνδυνο και στέλνει ανταποκριτές για χάρη της ενημέρωσης. Και όσο για το πραγματικό ενδιαφέρον με το που τελειώνει το δυσάρεστο θέμα φοράμε το χαμογελάκι μας και... ας περάσουμε τώρα στα δικά μας. Εκτός βεβαίως και αν έχουμε περισσότερες τραγωδίες για να πουλήσουμε.
Το θέμα που θέλουμε να πλασάρουμε δεν είναι μόνον η σκληρή η πραγματικότητα του πολέμου, η οποία θα προσελκύσει τα βλέμματα των τηλεθεατών, αλλά και η υπευθυνότητα του σταθμού που αγνοεί τον κίνδυνο και στέλνει ανταποκριτές για χάρη της ενημέρωσης. Και όσο για το πραγματικό ενδιαφέρον με το που τελειώνει το δυσάρεστο θέμα φοράμε το χαμογελάκι μας και... ας περάσουμε τώρα στα δικά μας. Εκτός βεβαίως και αν έχουμε περισσότερες τραγωδίες για να πουλήσουμε.
Sunday, July 16, 2006
Monday, July 10, 2006
Reconstruction
Συμβαίνει κάθε φορά που φεύγω στο εξωτερικό να παρατηρώ στις ξένες πόλεις διαφορετική τεχνοτροπία, αρχιτεκτονική, κουλτούρα κτλ με αποτέλεσμα να σκέφτομαι ότι είναι κρίμα να μην το έχουμε αυτό κι εμείς στην Ελλάδα. Γυρίζοντας από το Αμστερνταμ πριν από δυό βδομάδες τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Αυτή τη φορά ζήλεψα πραγματικά το βιοτικό επίπεδο των Ολλανδών. Δε γύρισα πίσω σκεφτόμενος ότι θα ήταν καλά να είχαμε κι εμείς το Α ή το Β, γύρισα πίσω νιώθοντας ότι τα έχουμε κάνει όλα λάθος. Οτι θα έπρεπε να ξεκινήσουμε ξανά από το 0. Οταν είσαι μικρός μεγαλώνεις με την ψευσαίσθηση ότι η Θεσσαλονίκη (εδώ αν θέλετε φανταστείτε τη δική σας πόλη) είναι από τις ομορφότερες πόλεις της Ευρώπης. Ξαφνικά μια μέρα ταξιδεύεις έξω και συνειδητοποιείς ότι τίποτε από όσα ήξερες ή νόμιζες δεν ισχύει.
Δεν υπάρχει υπάρχει λοιπόν λύση. Πρέπει να καταστρέψουμε τα πάντα στην Ελλάδα και να ξεκινήσουμε από την αρχή. Να κατασκευάσουμε μια χώρα με λιγότερο τσιμέντο, με περισσότερο πράσινο, με ανοιχτούς χώρους να μπορεί ο κόσμος να ανασαίνει. Μπορεί στην Αθήνα να έχει λυθεί σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα του κυκλοφοριακού, αλλά η αισθητική της πόλης παραμένει άθλια [προσωπική άποψη]. Φτάνει με το γκρίζο.
Χρειαζόμαστε πόλεις με χαρούμενα χρώματα, να μπορεί ο οικογενειάρχης να βολτάρει με τα παιδιά του, πόλεις με πάρκα χωρίς τσιγγουνιές. Πάρκα που δε θα περιορίζονται σε 20 τ.μ. Πόλεις με προσεγμένη πολεοδομία, να μην πατάει η μια πολυκατοικία πάνω στην άλλη, οι δρόμοι να είναι άνετοι, οι χώροι παρκαρίσματος να επαρκούν και οι ποδηλάτες να έχουν τη δική τους λωρίδα. Οι σκεητάδες και οι γραφιτάδες να μην είναι στο περιθώριο άλλα να αντιμετωπίζονται με συμπάθεια ή και θαυμασμό, όπως τους πρέπει και η δημιουργικότητα να βρίσκει τις διεξόδους που της αρμόζουν.
Και αφού λοιπόν καταστρέψουμε τα πάντα στην Ελλάδα και τη χτίσουμε από την αρχή θα πρέπει έπειτα να αναλογιστούμε. Αξίζει στους Ελληνες ένας τέτοιος τόπος; Αν λοιπόν να κάνουμε όλα αυτά δε θα πρέπει να σταματήσουμε σε αυτό το σημείο. Θα πρέπει η ανοικοδόμησις να συνεχιστεί στις συμπεριφορές των ανθρώπων.
Θα πρέπει να αναδιοργανώσουμε τη νοοτροπία των πολιτικών μας. Να παύσουν να υφίστανται τα ήδη υπάρχοντα κόμματα και να ξεκινήσουν και πάλι από την αρχή. Στόχος των πολιτικών δε θα είναι το βόλεμα, η εξουσία, η προσωπική επιτύχια, η αυταρέσκεια ή η συκοφαντία των αντιπάλων. Στόχος θα είναι το κοινό συμφέρον των πολιτών της χώρας.
Συνέχεια θα πάρουν τα ΜΜΕ. Οι τηλεθεάσεις θα εξαφανιστούν και τα κανάλια θα σταματήσουν να ταϊζουν αηδίες στους τηλεθεατές στο όνομα του κέρδους. Οι εφημερίδες θα στραφούν προς την ποιότητα και τα ερτζιανά θα δώσουν βήμα σε ανθρώπους που δε διστάζουν να εκτεθούν στο κοινό τους. Σε ανθρώπους που θα βγάζουν στην επιφάνεια τις ανησυχίες τους και όχι σε νάρκισσους με δήθεν στυλιζαρισμένες καυλιάρικες φωνές. Το ραδιόφωνο θα δώσει βήμα σε ανθρώπους που αγαπάνε τη μουσική και βάζουν τα αγαπημένα τους συγκροτήμτα πάνω από το προσωπικό τους συμφέρον. Παραγωγούς που θα διαφημίζουν τα live των λατρεμένων τους καλλιτεχνών επειδή είναι ερωτευμένοι με τη μουσική τους και όχι επειδή πέτυχαν να αναγράφεται το όνομα του σταθμού τους στο poster της συναυλίας.
Δεν υπάρχει υπάρχει λοιπόν λύση. Πρέπει να καταστρέψουμε τα πάντα στην Ελλάδα και να ξεκινήσουμε από την αρχή. Να κατασκευάσουμε μια χώρα με λιγότερο τσιμέντο, με περισσότερο πράσινο, με ανοιχτούς χώρους να μπορεί ο κόσμος να ανασαίνει. Μπορεί στην Αθήνα να έχει λυθεί σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα του κυκλοφοριακού, αλλά η αισθητική της πόλης παραμένει άθλια [προσωπική άποψη]. Φτάνει με το γκρίζο.
Χρειαζόμαστε πόλεις με χαρούμενα χρώματα, να μπορεί ο οικογενειάρχης να βολτάρει με τα παιδιά του, πόλεις με πάρκα χωρίς τσιγγουνιές. Πάρκα που δε θα περιορίζονται σε 20 τ.μ. Πόλεις με προσεγμένη πολεοδομία, να μην πατάει η μια πολυκατοικία πάνω στην άλλη, οι δρόμοι να είναι άνετοι, οι χώροι παρκαρίσματος να επαρκούν και οι ποδηλάτες να έχουν τη δική τους λωρίδα. Οι σκεητάδες και οι γραφιτάδες να μην είναι στο περιθώριο άλλα να αντιμετωπίζονται με συμπάθεια ή και θαυμασμό, όπως τους πρέπει και η δημιουργικότητα να βρίσκει τις διεξόδους που της αρμόζουν.
Και αφού λοιπόν καταστρέψουμε τα πάντα στην Ελλάδα και τη χτίσουμε από την αρχή θα πρέπει έπειτα να αναλογιστούμε. Αξίζει στους Ελληνες ένας τέτοιος τόπος; Αν λοιπόν να κάνουμε όλα αυτά δε θα πρέπει να σταματήσουμε σε αυτό το σημείο. Θα πρέπει η ανοικοδόμησις να συνεχιστεί στις συμπεριφορές των ανθρώπων.
Θα πρέπει να αναδιοργανώσουμε τη νοοτροπία των πολιτικών μας. Να παύσουν να υφίστανται τα ήδη υπάρχοντα κόμματα και να ξεκινήσουν και πάλι από την αρχή. Στόχος των πολιτικών δε θα είναι το βόλεμα, η εξουσία, η προσωπική επιτύχια, η αυταρέσκεια ή η συκοφαντία των αντιπάλων. Στόχος θα είναι το κοινό συμφέρον των πολιτών της χώρας.
Συνέχεια θα πάρουν τα ΜΜΕ. Οι τηλεθεάσεις θα εξαφανιστούν και τα κανάλια θα σταματήσουν να ταϊζουν αηδίες στους τηλεθεατές στο όνομα του κέρδους. Οι εφημερίδες θα στραφούν προς την ποιότητα και τα ερτζιανά θα δώσουν βήμα σε ανθρώπους που δε διστάζουν να εκτεθούν στο κοινό τους. Σε ανθρώπους που θα βγάζουν στην επιφάνεια τις ανησυχίες τους και όχι σε νάρκισσους με δήθεν στυλιζαρισμένες καυλιάρικες φωνές. Το ραδιόφωνο θα δώσει βήμα σε ανθρώπους που αγαπάνε τη μουσική και βάζουν τα αγαπημένα τους συγκροτήμτα πάνω από το προσωπικό τους συμφέρον. Παραγωγούς που θα διαφημίζουν τα live των λατρεμένων τους καλλιτεχνών επειδή είναι ερωτευμένοι με τη μουσική τους και όχι επειδή πέτυχαν να αναγράφεται το όνομα του σταθμού τους στο poster της συναυλίας.
Αν τα κάνουμε όλα αυτά και συνεχίσουμε την υλική και πνευματική ανοικοδόμηση ίσως έρθει μια μέρα που να μη συμπεριφερόμαστε κι εμείς σα ζώα. Ισως να ανοίγουμε την τηλεόραση και να μην υπάρχουν πλέον ειδήσεις για εμπόρους ναρκωτικών, προαγωγούς και ανήλικους εγκληματίες. Ισως τότε να μπορέσουμε να ζήσουμε για λίγο σε μια χώρα που δε θα έχει τίποτε να ζηλέψει. Ισως για λίγο, μέχρι να τα ξανακάνουμε σκατά...
Saturday, July 08, 2006
Monday, July 03, 2006
Αδαμαντικη Επετειοζ
11 χρόνια ζωής, πυγμής και ηδονής κλείνουν σήμερα τα Δγιαμάντγια του Γιάννη Σημαντήρα. Επετειακή λοιπόν η εκζομπίe που πρόκειται να αεριστεί απόψε στον αγέρα της ΕΡΑ [102 FM / 21:05]. Μέχρι τότε ο Γιάννης έχει ήδη ξεκινήσει posts ανασκόπησης.
Με το κακό να τα τρισεκατομμυργιάσουμε αδόλφια