Νομίζω ότι από όλα τα ανεβασμένα live του Synch, θα προτιμήσω αυτό της Όλγας Κουκλάκη. Ισως επειδή ήμουν παρών...
Olga Kouklaki_live at Synch 2007
Olga Kouklaki’s cooperation with F Communications has made her one of the most promising acts of Greece. The 1979 born artist moved to Paris in order to get in close contact with the Parisian music scene. While being there she released her first track with Sumsonic, called Don’t Look At Me, by the name ODD. It was not much later after that, that she began working with Laurent Garnier’s label. Apart from her own musical productions she has contributed her vocals to Fred Avril’s track TV Dinner and Poni Hoax’s track Budapest, while at the same time she participates at the live project of Bang Bang (Yellow prod.) and Nouvelle Vague (Peacefrog) as a programmer-keybord player. Her debut album Get A Life is already released in September 2007 through the label Perfect Kiss.
Οταν αναφερόμαστε σε ανθρώπινα δικαιώματα συνήθως το μυαλό του καθενός πηγαίνει στις θανατικές ποινές που επιβάλλονται κατά κόρον στην Κίνα, ή ίσως σε δυσβάσταχτες ποινές φυλάκισης που πραγματοποιούνται σε άλλους λαούς είτε λόγω έλλειψης πολιτισμού είτε λόγω συνθηκών "πολέμου" ενάντια στην τρομοκρατία, στο κακό, ...
Πέρα από όσα συζητάμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα στον έξω κόσμο, ίσως θα έπρεπε να ρίξουμε μια ματιά και τριγύρω μας. Μπορεί να μην αντιμετωπίζουμε φαινόμενα λιθοβολισμού στην πλατεία της γειτονιάς μας παρ'όλα αυτά υπάρχουν πολλά φαινόμενα καταπάτισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων κυρίως σε ότι αφορά στους μετανάστες που βρίσκονται στη χώρα μας.
Στο thess.gr ο Argos περιγράφει τα προβλήματα της καθημερινότητας ενός νέου που ήρθε στην Ελλάδα όταν ήταν 8 χρονών αλλά από ότι φαίνεται ποτέ δε θα μπορέσει να απολαύσει τα ίδια προνόμια με έναν Ελληνα πολίτη {ανάλογα ρεπορτάζ έγιναν και στην τηλεόραση από Τσίμα, Θεοδωράκη}
Αν σας φαίνεται ασήμαντο το γραφειοκρατικό πρόβλημα ενός μετανάστη - που μπορεί να οδηγήσει μέχρι και σε απέλαση- ρίξτe μια ματιά στις συνθήκες διαβίωσης μιας άλλης ομάδας μεταναστών, αυτών που έφτασαν στη χώρα ψάχνοντας για οποιαδήποτε δουλειά. Από mail φίλου βρήκα αυτό το φωτορεπορτάζ στο Fotofraxia* [με υπογραφή της Ιωάννας Κατσαρού], στο οποίο Αφγανοί και Πακιστανοί ζουν στην Αργολίδα στοιβαγμένοι σε παράγκες μέχρι να φύγουν από εκεί για να τους εκμεταλλευτεί κάποιος άλλος. Οπως γράφει και ο συντάκτης του κειμένου {στο mail} που επισκέπτηκε τα μέρη, το μεροκάματο κυμαίνεται σε 5-20 ευρώ για 12 ώρες σκληρής εργασίας.
"Για δουλειά, έκτος από την πιάτσα, τους παίρνουν μάλλον περισσότερο κατευθείαν από τις παράγκες. Είναι προφανές ότι το κύκλωμα της εύρεσης εργασίας και της στέγασης λειτουργεί με μεσάζοντες, ντόπιους και πρόσφυγες, οι οποίοι διαπραγματεύονται τα συνεργεία με το κάθε αφεντικό και αυτοί πληρώνουν τους εργάτες. Χαρακτηριστικό της επισφάλειας και του μεγέθους της εκμετάλλευσης της μεταναστευτικής εργασίας είναι πως -όπως μας είπε ένας ανήλικος Αφγανός- πολλοί δεν γνωρίζουν ούτε πόσα χρήματα θα πάρουν, ούτε πόσες ώρες θα δουλέψουν, είναι δηλαδή εντελώς εξαρτημένοι από αυτόν-ούς που φτιάχνουν τα συνεργεία. "
Φυσικά όλα αυτά δεν αποτελούν είδηση για τους περισσότερους, από τη στιγμή όμως που δεν τα βλέπουμε στην πόλη που ζούμε αλλά ούτε και στην τηλεόραση {πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που προανέφερα} το γεγονός από μόνο του δεν αρκεί για να μας απασχολεί. Στην πόλη όλα είναι όμορφα τακτοποιημένα. Οι Αφρικανοί έχουν αναλάβει τα cd, Κορεάτες και Κινέζοι τα χαζομπιχλιμπίδια και όλοι ζούμε αρμονικά. Τουλάχιστον έτσι φαινόταν μέχρι το καλοκαίρι που μας πέρασε και την τραγωδία του Tony. Κανείς μας δεν ξέρει ποιες μπορεί να είναι οι πραγματικές συνθήκες διαβίωσης των μεταναστών και ποια η σωματική ή ψυχική βια που δέχονται αν και όλοι μας μπορούμε να φανταστούμε. Δυστυχώς μόνο με μια τραγωδία δίνεται αφορμή να βγουν στις επιφάνεια όλα όσα λιγο πολύ γνωρίζαμε και αυτό μόνο μέχρι την επόμενη είδηση.
*Fotofraxia είναι μια ομάδα φωτογράφων με στόχο φωτογράφιση ντοκουμενταρίστικης χροιάς. Μπορείτε να επισκεπτείτε το μπλογκ τους Fotofraxia {documentary photography} και να πλοηγηθείτε μέσω των λινκς σε "συγγενικά" sites
Closer: μια από τις πιο αγαπημένες μου λέξεις της αγγλικής
#Το Closer των Joy Division ήταν ο δίσκος που μου ριξε μια από τις πρώτες σφαλιάρες. Για πρώτη φορά συναντούσα μεζεμένη τόση απόγνωση και μελαγχολία σε ένα δίσκο. Το Decades έπαιζε για καιρό μες στο μυαλό μου.
"Ασφυξία, άπνοια και αποξένωση. Απελπισία και απόγνωση. Αρνητισμός. Και ακινησία: σαν το εξώφυλλο του «Closer», αυτού του συνταρακτικού άλμπουμ που άλλαξε την ατζέντα της αστικής παρακμής για πάντα. Η αιώνια ακίνητη, αγαλματένια εικόνα του “Closer” παραμένει μέσα στα χρόνια ο συμβολισμός του διαρκούς πόνου και των ανεκπλήρωτων επιθυμιών. Ο κόσμος των Joy Division στη βραχύβια ύπαρξή του στέγασε σε μια μεγαλειώδη φιλοξενία την πίκρα της ψυχής που δε βρίσκει λύτρωση παρά μόνο στο θάνατο."
Κείμενο του Μάρκου Φράγκου από το Σινεμά Νοεμβρίου 2007
- - - - - - - - - - - - -
Πριν απο 10 περίπου χρόνιαΣάββατο απόγευμα ο Βασίλης Μητράκης τελειώνοντας την εκπομπή του στον 904 μου δίνει να ακούσω κατενθουσιασμένος το ολοκαίνουργιο' In the Market' των Closer με label Studio II. 'Ελα ρε αυτό είναι ελληνικό τώρα;' ήταν η πρώτη μου σκέψη σε μια εποχή που ακουγόταν συνέχεια η κλισέ πλέον ατάκα 'καλοί για Ελληνες'...
Την επομένη έδωσα παραγγελιά στη sister που είχε βγει για ψώνια να μου πάρει σοπωδήποτε το cd των Closer και αυτή γυρνώντας από πολυκατάστημα μου βρήκε "ξένους" Closer. Το Don't walk των "ξένων" Closer δε μπόρεσα ποτέ να το ακούσω ολόκληρο, μου έκανε εντύπωση όμως το artwork στο εσώφυλλό του. Σε άλλη περίπτωση δε θα γινόταν κουβέντα αλλά όταν έχουμε να κάνουμε με δύο συγκροτήματα που έχουν το ίδιο όνομα, η ομοιότητα σε ότι αφορά κυρίως στην ιδέα ανάμεσα σε εξώφυλλο - εσώφυλλο των δύο δίσκων σε βάζει σε σκέψεις
Οπως και να έχει προμηθεύτηκα το cd μετά από λίγες ημέρες και έμελλε να γίνει μια από τις μεγαλύτερες αδυναμίες μου. Με τον καιρό προσπάθησα να αποκτήσω όσο το δυνατόν περισσότερες από τις κυκλοφορίες των Closer. Δυστυχώς δε μπόρεσα να βρω το Fly in the Milk παρά μόνο σε mp3 (πάλι καλά), βρήκα όμως σε cd του ΠΟΠ&ΡΟΚ {που είχε αφιέρωμα στη Lazy Dog} το Storm σε μια ελαφρώς διαφορετική εκτέλεση καθώς και μερικά από τα πρώτα τραγούδια που είχε ηχογραφήσει η μπάντα -χωρίς τον Παπαστάμου εκείνη την περίοδο- σε ένα βινύλιο που συνόδυε το fanzine 'Χωρίς Κανόνα'*. Απερίγραπτος ο αρχισυντάκτης κοιτάξτε πως γκαντεμιάζει την πορεία των Closer 13 χρόνια πριν στον επίλογο του fanzine... :)
"...Περιμέναμε υπομονετικά και τη διάλυση των Closer προκειμένου ο δίσκος τούτος να αποκτήσει την ιστορική, μουσειακή και όποια ανάλογη σημασία του αξίζει. Δυστυχώς, μέχρι στιγμής οι ελπίδες μας δεν πραγματώθηκαν και έτσι αναγκαζόμαστε να τον κυκλοφορήσουμε πριν της ώρας του με το αίσθημα του ανεκπλήρωτου και της αποτυχίας να μας βαραίνει, της αποτυχίας σε όλα".
Extra: Στο player 2 κομμάτια από Joy Division και Closer *2 τεύχη του 'Χωρίς Κανόνα" από 16 for ever
Οι Radiohead έδιναν τo In Rainbows σε οποιαδήποτε τιμή (0 euros και άνω), ο Soso στο label Phonographique πουλάει όλα τα cd 5$ και ποιος ξέρει πόσοι ακόμα ακολουθούν αυτή την τακτική διαδικτυακών πωλήσεων χαμηλού κόστους. Από την άλλη οι δισκογραφικές διαμαρτύρονται, ο δισκοπώλης της γειτονιάς μου (μικρή δόση λαϊκισμού - να θυμηθώ να προσθέσω κι ένα κοσμάκης) κάνει το κατάστημα καφετέρια επειδή δε βγαίνει και ποιος ξέρει πόσοι ακόμα ακολουθούν τα χνάρια τους.
Ναι είναι γεγονός ότι η πειρατεία έχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα και καταλαβαίνω όλους όσοι έχουν τους λόγους τους να διαμαρτύρονται. Από την άλλη όμως πόσες από τις μεγάλες δισκογραφικές προσπάθησαν να ακολουθήσουν τους ρυθμούς της εποχής; Αντιθέτως έριξαν όλο το βάρος στην καμπάνια κατά της πειρατείας. Προσπαθούν να δημιουργήσουν τύψεις σε όσους προτιμούν να κατεβάσουν τα τραγούδια αντί να προσπαθήσουν να κάνουν το προϊόν τους πιο ελκυστικό.
Στα cds μου δεν υπάρχει ούτε ένα αντιγραμμένο ελληνικό cd. Θέλω να στηρίξω labels σαν τη Poeta Negra, τη Run Devil Run, ή όποια άλλη ανεξάρτητη δισκογραφική διότι με έχουν πείσει για το όραμά τους. Δε με προσεγγίζουν ψυχρά ως εν δυνάμει πελάτη, δε νιώθω ότι με αντιμετωπίζουν ως μάζα.
Χάρηκα όταν είδα στο cd-δώρο που μου έστειλε η Puzzle Musik την επιγραφή 'No Copy Control - Respect the Musik'. Ούτε έλεγχος αντιγραφής, ούτε απαγορευτικά σηματάκια κατά της πειρατείας. Ξέρεις πως έχει η κατάσταση, αν επιμένεις κάψτο.
Κάθε - "μη εξιδικευμένο" - συνοικιακό δισκάδικο είναι καταδικασμένο πλέον να βαρέσει λουκέτο. Αργά ή γρήγορα. Δεν πρέπει να συμβεί όμως το ίδιο στα δισκάδικα που κάνουν τη διαφορά. Δεν έχω πρόβλημα να αγοράσω 2-3 ευρώ ακριβότερα μερικά cd's από ένα δισκάδικο που με σέβεται ως ακροατή, ούτε και θα ήθελα να πάνε άπατες οι εναλλακτικές -όπως έχουμε μάθει να χαρακτηρίζουμε- εταιρίες με τα εγχώρια συγκροτήματα που αξίζουν την προσοχή μας.
Αγαπήστε λοιπόν σε πρώτοι φάση εσείς οι ίδιοι τη μουσική που παράγετε, δείξτε εμπράκτως ενδιαφέρον για την ποιότητα της δουλειάς σας, αφουγκραστείτε τις απαιτήσεις των ακροατών και δεν αποκλείεται ηπειρατεία να λειτουργήσει προς όφελος της τέχνης σας. Από την άλλη θα πρέπει και κάθε ακροατής με τη σειρά του να ζυγίσει αγορά και πειρατεία και να αποφασίσει σε ποιο σημείο θα πρέπει να σταματάει η ασυδοσία, ποιος ζημιώνεται από κάθε download, αν τον νοιάζει ή όχι και από πότε αρχίζει να ευτελίζεται η μουσική στοιβαγμένη σε ατελείωτα Giga σκληρού δίσκου.
Μπορείτε να εκλάβετε το παρόν κείμενο ως άποψη ενός αφελούς {έλα τώρα} ακροατή
Το 07 έφυγε και η αλήθεια είναι ότι θα ήμουν αχάριστος αν δεν παραδεχόμουν ότι υπήρξε μια από τις καλύτερες χρονιές που έχω να θυμάμαι. Μπορεί να κατάφερα σταδιακά να εξαλείψω κάθε ίχνος ελεύθερου χρόνου αλλά πως θα μπορούσαν διαφορετικά να εξελιχθούν οι 3 βασικές περσόνες που συντηρούσα μες στο 07. Ακόμα και η παραμελημένη περσόνα του μπλόγκερ Zpi που τερμάτισε 4η και καταϊδρωμένη κατάφερε να επιβιώσει.
Το Zpiderland κλείνει και αυτό έναν κύκλο. Ξεκινώντας κυρίως από περιέργεια και διάθεση για επικοινωνία έφτασε χωρίς να το καταλάβω στο κλείσιμο του 3ου χρόνου. Από την εποχή της "αθωότητας" μέχρι το σήμερα, από τα ποστάκια που κατανάλωναν ώρες ελεύθερου χρόνου -με το λεξικό ως απαραίτητο βοήθημα- στα κείμενα των 5 λεπτών και από την εγκεφαλική εγρήγορση ως την τελική καθίζηση των κυττάρων μεσολάβησαν 3 χρόνια και 577 posts. Υπήρξαν πολλές φορές που αναρωτήθηκα πως και πότε θα έκλεινα το μπλογκ. Θα ήταν ένα σίριαλ τύπου γράφω-δε γράφω αλά Πυξ Λαξ; μια κοφτή αποχώρηση αλά Τρύπες; ή μήπως μια διάλυση αλά Last Drive - για να επανέλθω δυναμικά μετά από 15 χρόνια. Για την ώρα το σενάρΓιο που επικρατεί θέλει το μπλογκ να συνεχίζει σε πορεία till the end συνδυάζοντας διαχρονικότητα Rolling Stones και επίπεδο έμπνευσης Βας Βας.
Σε αυτά τα τρία χρόνια έμαθα ότι δεν ήμουν τόσο σκάρτος γραφιάς όσο νόμιζα στο σχολείο {βλ. μάθημα:έκθεση}, διάβασα υπέροχα κείμενα, συνειδητοποίησα ότι υπάρχουν πολλοί περισσότεροι "περίεργοι" τύποι που μοιράζονται τις ίδες ανησυχίες με εμένα, ενώ είχα την ευκαιρία να γνωρίσω αρκετούς από αυτούς και να απόκτησω νέους εκλετούς φίλους.
Συνέχεια λοιπον μέχρι την ολοκληρωτική παρακμή, μέχρι που να μην πηγαίνει άλλο.
O παγκόσμΙος ρέκορμαν μπλογκοσυμμετοχών Tertuliano εγκαινιάζει το νέο του (10 στη σειρά) συμμετοχικό μπλόγκ 'Video Diary'. Rage Against the Machine, Bach και Fankie Valli ανοίγουν την αυλαία. Ανοίξαμε και σας περιμένουμε
Olga Kouklaki’s cooperation with F Communications has made her one of the most promising acts of Greece. The 1979 born artist moved to Paris in order to get in close contact with the Parisian music scene. While being there she released her first track with Sumsonic, called Don’t Look At Me, by the name ODD. It was not much later after that, that she began working with Laurent Garnier’s label. Apart from her own musical productions she has contributed her vocals to Fred Avril’s track TV Dinner and Poni Hoax’s track Budapest, while at the same time she participates at the live project of Bang Bang (Yellow prod.) and Nouvelle Vague (Peacefrog) as a programmer-keybord player. Her debut album Get A Life is already released in September 2007 through the label Perfect Kiss. 
Την επομένη έδωσα παραγγελιά στη sister που είχε βγει για ψώνια να μου πάρει σοπωδήποτε το cd των Closer και αυτή γυρνώντας από πολυκατάστημα μου βρήκε "ξένους" Closer.
