Calexico 28/8/06

Ιδιαιτέρως απολαυστικοί οι Calexico. Μπορεί να βαριόμουν όλη μέρα και να απογοήτευσα το φίλτατο Zaxman που με πίεζε να πάμε στο live, αλλά τελικά ο δρόμος μου με έβγαλε στον Μύλο χωρίς να το περιμένω (συγνώμη Δημήτρη: next time).
Δεν έχω χρόνο για πολλά και δυστυχώς δεν είχα μαζί μου φωτογραφική μηχανή. Το playlist και ορισμένα ημι-παρεϊστικα σχόλια που πιθανότατα θα σας αφήσουν αδιάφορους {;-) over here στο μπλογκ των 'Διαμαντιών'.

10 years after?

θυμάμαι στα 18 γνωστούς και φίλους να ανακαλύπτουν το μαύρο. Περίεργο, όλοι οι χασικλίδες νιώθουν πολύ πιο άνετα αν καπνίζεις και εσύ όταν είσαι στην παρέα τους.
-Έλα ρε φίλε μην ξενερώνεις... Τζουράσικ που σε λέω...
Ενιωθα αρκετά ώριμος για τέτοιες ανοησίες.

10 χρόνια αργότερα συναντώ στο δρόμο παλιές φίλες. Εχουν παντρευτεί, έχουν χωρίσει, έχουν κάνει παιδιά. Θα ένιωθαν πολύ πιο άνετα αν είχα παντρευτεί κι εγώ.
-Αντε να πάρεις κι εσύ σειρά... Εσένα πότε θα σε παντρέψουμε...
Νιώθω αρκετά ανώριμος για τέτοιες καταστάσεις.

Πότε θα αρχίσει ο κόσμος να σέβεται τις προσωπικές σου επιλογές;
Ποτέ θα σταματήσει να ψάχνει για όμοιους ανθρώπους ώστε να νιώθει καλύτερα;
και τι διάολο πρόκειται να ακολουθήσει άραγε μετά από 10 χρόνια;

Batman Dead End

Το link με τα free videos το βρήκα από post του Cinetalk. Για τους φανατικούς του Batman ο αγαπημένος τους ήρωας σε νέες περιπέτειες [Batman Dead End: 8 min / streaming].

This film is not for sale. It's strictly for the promotional use of the filmmakers.

Δημοσιογραφική Απρέπεια

Διαβάζω που και που τις συνεντεύξεις που περιλαμβάνονται στη θεματολογία των τηλε-περιοδικών που συνοδεύουν τις Κυριακάτικες εφημερίδες. Αν δεν κάνω λάθος οι δημοσιογράφοι που παίρνουν τη συνέντευξη γνωρίζουν ότι η σχετική φωτογραφία θα κοσμεί το εξώφυλλο του περιοδικού και πρέπει να βρουν μια δυνατή ατάκα που θα βρίσκεται ως λεζάντα στο εξώφυλλο με μεγάλη γραμματοσειρά. Μια ατάκα που θα πρέπει να κεντρίσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Πολλοί από τους δημοσιογράφους λοιπόν προτιμούν να βρίσκουν μια ενδιαφέρουσα ατάκα, που έχει πει ο συνεντευξιαζόμενος [είναι δεν είναι δόκιμος όρος λέω να το χρησιμοποιήσω], χωρίς να ενδιαφέρονται εαν η ατάκα αυτή από μόνη αλλάζει το νόημα όλως όσων έχει πει ο ίδιος.

Για παράδειγμα στο ON OFF που συνοδεύει την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία ο συμπαθέστατος ηθοποιός Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος (Αρθούρος από το Singles) έχει δώσει συνέντευξη και στο εξώφυλλο του περιοδικού υπάρχει η φωτογραφία του με λεζάντα 'Θα 'θελά να 'μαι υπουργός ΠΕΧΩΔΕ'. Αν διαβάσει κανείς μόνο τη λεζάντα πιθανόν να σκεφτεί ότι ο Παπασπηλιόπουλος ήθελε ή θέλει να ασχοληθεί με την πολιτική κτλ κτλ. Αν διαβάσουμε τη συνέντευξη θα δούμε ότι ο δημοσιογράφος ρωτάει: 'Αν ήσουν πολιτικός, ποιο υπουργείο θα ήθελες;' και ο Παπασπηλιόπουλος απαντάει: 'Θα ήθελα να είμαι υπουργός ΠΕΧΩΔΕ'.
Εντέξει μπορεί στο συγκεκριμένο παράδειγμα να μην εκτίθεται ιδιαίτερα ο Παπασπηλιόπουλος, όπως και να'χει όμως ο δημοσιογράφος οφείλει να γράψει μια λεζάντα την οποία θα διαβάσει στη συνέχεια ο συνεντευξιαζόμενος και δε θα τραβάει τα μαλλιά του. Πρόκειται για θέμα σεβασμού, τόσο απέναντι στον άνθρωπο που του πήρες συνέντευξη, όσο και απέναντι στο αναγνωστικό σου κοινό.
That's all

Fuck Elvis

Τα έλεγε ο Nada κι εγώ νόμιζα ότι ήταν υπερβολικός. Μετά από 2-3 χρόνια λειτουργίας του Elvis πήρα το βράδυ που μας πέρασε την απόφαση να το επισκεπτώ. Κάτι φιλαράκια από την Αθήνα και ο dj φίλος της φίλης του φίλου μου του Αθηναίου και η διασκέδασή μας για το βράδυ της Παρασκευής έκλεισε για το Elvis. Πάμε λοιπόν παρέα 8 ατόμων και την πέφτουμε σε καναπέδες στο βάθος. Μετά από κάποια ώρα βγαίνω έξω να πάρω τηλέφωνο τον nigga να δω μπας και βρίσκεται στο Θερμαϊκό. Τον παίρνω μου λέει ότι βρίσκεται αλλού, τα λέμε, κλείνω και επιστρέφω στο Elvis. Πριν φτάσω στη μέση του διαδρόμου με σταματάει ένας τυπάς από το προσωπικό και μου λέει κάτι στο αυτί. Δεν έχω καταλάβει τι γίνεται, νομίζω ότι μάλλον πρόκειται για κάποιον ξεχασμένο γνωστό μου και του ζητάω να μιλήσει πιο δυνατά και εκεί είναι που τρελαίνομαι.
'Εχεις παρέα στο μαγαζί;' μου φωνάζει. 'Ναι' του λέω και προχωράω χωρίς να περιμένω απάντηση και αυτό ήταν όλο. Αρκούσε όμως για να μου χαλάσει τη διάθεση. Ο τύπος με γύρισε 10 χρόνια πίσω, τότε που τρώγαμε το άγχος στα 18 μας μην και μας δώσουν πόρτα σε κανα club. Πρέπει να επισημάνω ότι το μαγαζί δεν ήταν γεμάτο. Στο βάθος χωρούσαν άλλα 20 άτομα.
Δε θα έκανα όλη αυτή την κουβέντα αν δεν ήταν στη μέση ο Χ. Πορτοκάλογλου [ιδιοκτήτης]. Τον Πρτοκάλογλου σε γενικές γραμμές πάντοτε τον συμπαθούσα. Υπήρχαν και υπάρχουν ενστάσεις αλλά προτιμούσα να τις παραμερίζω. Σήμερα ο Πορτοκάλογλου έπεσε πολύ στα μάτια μου. Ο ίδιος έχει πει σε εκπομπή του πως ' είναι ωραία να μαζευόμαστε οι ωραίοι άνθρωποι της Θεσσαλονίκης' κάνοντας αναφορά στα δρώμενα που λαμβάνουν χώρο στο μαγαζί και στους θαμώνες του. Προφανώς κ. Πορτοκάλογλου δεν είμαι αρκετά ωραίος άνθρωπος για να μπορώ να παρευρίσκομαι ανενόχλητος στο μαγαζί σας. Κι όμως ήμουν ντυμένος με ρούχα που θα μπορούσε να αγοράσει κανείς και από το κατάστημα του 2ου σπόνσορά σας, με ρούχα για "αγόρια του δρόμου". Μα πως είναι δυνατόν να απευθύνεσαι σε νέους που δε μασάνε από σύγχρονο life style και από την άλλη να προσπαθείς εμμέσως πλην σαφώς να το επιβάλλεις με μποέμικο καμουφλάζ.
Ξέρετε, δεν ξέρετε για ποιο μέρος μιλάω, καταλάβατε τι θέλω να πω και δε θέλω να συνεχίσω το κράξιμο μόνο και μόνο επειδή έχω νεύρα. Ακόμα έχω την απορία τι θα μου έλεγε ο τυπάς αν δεν είχα παρέα στο μαγαζί.
Περίμενα περισσότερα από τον Πορτοκάλογλου και η σημερινή απογοήτευση ήταν μεγάλη. Χαρείτε λοιπόν εσείς οι "ωραίοι άνθρωποι της πόλης" το Elvis και εμείς οι άσχημοι θα συνεχίζουμε να ζούμε στα καταγώγια που γνωρίζουμε. Εκεί που είμαστε αποδεκτοί. Εκεί που νιώθουμε άνετα. Residens, Lucky Look, άντε και Berlin αν θέλουμε να θυμηθούμε τον παλιό καλό καιρό. Και αν θελήσουμε να ακούσουμε μπιτάκια, ευτυχώς υπάρχει και ο Θερμαϊκός, ακριβώς δύο βήματα πιο πέρα "ωραίε" μου άνθρωπε...

Ceasefire: No More War Crimes

Εκκληση για κατάπαυση πυρός και ανακωχή από τη διεθνή αμνηστία, η οποία και εξέδωσε κάλεσμα για ολονύχτια διαμαρτύρια σε πλατείες όλου του κοσμού για το βράδυ της Δευτέρας 7/8/06.

'We, the international community, are not powerless in the face of this crisis. We must stand up together to protect the lives of civilians and to ensure no more war crimes are commited.'


Εμείς μάλλον δεν το πήραμε χαμπάρι. Εγώ τουλάχιστον δεν είδα και δεν άκουσα τίποτε. Ακόμα όμως και αν είχε γίνει ντόρος αμφιβάλω αν θα άφηνε για λίγο ο κόσμος τις διακοπές τους και τα θερινά clubάκια για να συμμετάσχει στη διαμαρτυρία. Στα λόγια όλοι μας ξέρουμε να γινόμαστε καυστικοί και επαναστάτες, στην πράξη όμως; Στην καλύτερη περίπτωση μερικές γραμμές σε κάποιο μπλογκάκι ίσα ίσα για να μη νιώθουμε παντελώς αδιάφοροι.

Publish να φύγουν οι ενοχές

Star