Το Τρίγωνο της Βερμούδας

Υπάρχουν τρία μαγαζιά στην περιοχή της Ροτόντας στη Θεσσαλονίκη όπου έχουν χαθεί πολλά χρόνια νέων ανθρώπων ηλικίας 18-28. Αν πάρουμε ένα χάρτη και ενώσουμε τα 3 σημεία που αντιστοιχούν στα μαγαζιά αυτά θα σχηματιστεί ένα τρίγωνο. Πολλοί από τους νεανίες που βρέθηκαν σε αυτό το τρίγωνο κόλλησαν εκεί για πάντα.
Πρόκειται για μια συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων που έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι (1) 22-25, (2) αιώνιοι φοιτητές, (3) έχουν μακριά μαλλιά, (4) ακούν metal ή έστω ροκ, (5) έχουν εντυπωσιακή συλλογή από καρτελάκια παιχνιδιών rpg, (6) γνωρίζουν από υπολογιστές, (7) τρελαίνονται για διαδικτυακά παιχνίδια όπως counter strike (τουλάχιστον αυτό ήταν της μόδας όταν πρωτογνώρισα το κύκλωμα) και Worcraft, αλλά (8) και για χαρτοπαίγνια όπως πρέφα και βίδα. Όλα τα άτομα αυτής της κατηγορίας πληρούν τουλάχιστον τα 6 από τα 8 βασικά χαρακτηριστικά. Όσο καλύτερος είναι ο κάθε μαγκάκος στα παιχνίδια, τόσο μεγαλύτερος είναι και ο σεβασμός που απολαμβάνει από τα υπόλοιπα μέλη της παρέας. Στα μέλη της ομάδας περιλαμβάνονται και κοπέλες, οι οποίες όμως δεν έχουν καταφέρει να φτάσουν ακόμα σε ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο γνώσης των παιχνιδιών.
Τα άτομα αυτά κοιμούνται συνήθως νωρίς το πρωί και ξυπνάνε κάποια στιγμή το μεσημέρι. Η μέρα λοιπόν ξεκινάει στο μέρος#1 το οποίο είναι φούρνος. Στον ‘Κόκκινο Φούρνο’ λοιπόν παίρνει το κάθε μέλος αυτής της άτυπης ομάδας το πρωινό του.
Δύο βήματα πιο εκεί βρίσκεται το μέρος #2, το οποίο είναι μια καφετέρια ονόματι ‘Δώμα’. Εκεί γίνεται η πρώτη συνάντηση κατά τις 15:00-17:00. Ανάλογα με τον αριθμό των ατόμων που μαζεύονται επιλέγεται και το αντίστοιχο παιχνίδι. Αν τα άτομα είναι 3 θα παίξουν πρέφα, αν είναι 4 θα παίξουν βίδα και αν είναι 5 θα παίξουν κάποιο παιχνίδι rpg (magic κτλ).
Μετά από πολλές ώρες χαρτοπαιξίας και αφού έχει πια νυχτώσει, οι φίλοι μας συνεχίζουν το πρόγραμμά τους, κάνοντας μια σύντομη στάση σε ένα γυράδικο της γειτονιάς, στο μέρος#3 το internet café GΝet (πρώην Matrix, όπως συνεχίζουμε να το αποκαλούμε όλοι), το οποίο απέχει μόλις 20 μέτρα από το Δώμα. Διαδικτυακά παιχνίδια για όλη την παρέα μέχρι να τους βρει το ξημέρωμα. Η καλύτερή τους τα Lan Parties. Προαιρετική κρίνεται μια νέα στάση στον Κόκκινο Φούρνο για πρωινό λίγο πριν την πέσουνε για ύπνο.
Το πρόγραμμα δεν ακολουθείται πάντα με θρησκευτική ευλάβεια. Πολλές φορές η μέρα ξεκινάει με διαδικτυακά παιχνίδια και συνεχίζεται με βίδα. Πολλές φορές υπάρχουν 2 ή και 3 εναλλαγές από Matrix σε Δώμα και από Δώμα σε Matrix. Όπως και να εξελιχθεί όμως η μέρα το μόνο σίγουρο είναι ότι κανείς δε θα κάνει το μεγάλο βήμα. Κανείς δε θα τολμήσει να ξεστρατίσει πηδώντας έξω από την περίμετρο των 100 μέτρων του τριγώνου.
Χρόνια ατελείωτα χάνονται μέσα σε αυτό το τρίγωνο. Η συνήθης θητεία των μελών διαρκεί 5-10 χρόνια. Θα μπορούσε να κρατήσει μια ολόκληρη ζωή υπο προϋποθέσεις. Κάποια στιγμή όμως η φοιτητική ζωή τελειώνει και οι υποχρεώσεις της καθημερινότητας γίνονται αισθητές. Οσοι έχουν έρθει Θεσσαλονίκη από άλλη πόλη για σπουδές την εγκαταλείπουν και όσοι αναγκάζονται να δουλέψουν δεν έχουν πλέον αρκετό ελεύθερο χρόνο. Συνήθως για τους Θεσσαλονικείς υπάρχει μια περίοδος προσαρμογής. Δουλειά το πρωί και χαρτί ή internet café το απόγευμα.
Θα μπορούσα να πω ότι υπήρξα κι εγώ μέλος αυτής της άτυπης ομάδας για ένα σχετικά μικρό διάστημα (περίπου για ένα χρόνο). Πληρούσα 6 (για να μην πω 7) από τις 8 απαραίτητες προϋποθέσεις. Δεν ήμουν «αιώνιος φοιτητής» αλλά σπούδαζα, ενώ το μεγαλύτερό μου μειονέκτημα ήταν η άγνοιά μου απέναντι στους κανόνες των παιχνιδιών rpg.
Τι γίνονται όμως όλα αυτά τα χρόνια; Χάνονται κάπου στο χωρόχρονο, ή περιμένουν στη γωνία να εκδικηθούν τους ήρωες μας, οι οποίοι τόλμησαν να τα σπαταλήσουν έτσι άσκοπα; Μερικά ερωτήματα είναι καταδικασμένα να μείνουν για πάντα αναπάντητα. Το μόνο που ξέρω είναι ότι αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω θα προσπαθούσα να μην κάνω ξανά το ίδιο λάθος. Θα είχα καταφέρει να πληρώ και τα 8 κριτήρια!