Παιδεια Καταληψεις Μυθοι και Πραγματικοτητα Ι

Μέσα Ιουνίου και οι κινητοποιήσεις των διαμαρτυρόμενων φοιτητών συνεχίζονται. Γιαννάκου και λοιποί πολιτικοί της Νεα Δημοκρατίας χαμογελαστοί δήλωναν σε ρεποράζ ότι πρόκειται για παρεξήγηση, ότι ο κόσμος έχει παρερμηνεύσει το νόμο-πλαίσιο και πως αρκεί να δωθούν ορισμένες διευκρινήσεις μέσω διαλόγου για να λυθεί το όλο ζήτημα. Βέβαια όλα αυτά μετά από τις πρώτες εβδομάδες των καταλήψεων με σοβαρό κίνδυνο να χαθεί η εξεταστική των φοιτητών, πράγμα που φαντάζομαι ότι απεύχονται όλοι στην παράταξη της ΝΔ [με χαμένη εξεταστική θα πάρει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις το θέμα...].
Τι έχει συμβεί όμως όλον αυτό τον καιρό; Ποιαν ακριβώς στιγμή συνειδητοποίησαν οι πολιτικοί του κυβερνώντος κόμματος ότι χρειάζεται διάλογος γιατί εγώ προσωπικά θυμάμαι τους τίτλους των δελτίων ειδήσεων να αναφέρουν πως η Γιαννάκου δηλώνει ανένδοτη και ανυποχώρητη. Από την άλλη βέβαια και οι αστέρες του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι είχαν τις ίδιες ακριβώς θέσεις με τους ΝΔημοκράτες περί ιδιωτικών πανεπιστημίων κτλ, τώρα ψάχνουν να βρούν αντιθέσεις για να ταχθούν υπέρ της μάζας.
Τα ΜΜΕ; Που βρίσκονταν τα ΜΜΕ τόσο καιρό [τουλάχιστον τα τηλεοπτικά]; Προτίμησαν να αντιμετωπίσουν το θέμα με διακριτικότητα ή απλώς έτυχε να υπάρχουν στην επικαιρότητα άλλες ειδήσεις με μεγαλύτερο ενδιαφέρον; Οι πολιτικοί δηλώνουν ότι το όλο πρόβλημα μπορεί να λυθεί με λίγες διευκρινήσεις και όμως ένα μήνα τώρα δεν έχουμε δει στη τηλεόραση ένα talk-show με πολιτικούς να συζητούν το θέμα της Παιδείας.

Αρκετά όμως με τη στάση πολιτικών και δημοσιογράφων. Με όλη αυτή την έλλειψη πληροφορίας η αλήθεια είναι ότι μου έχουν δημιουργηθεί αρκετές απορίες. Καλοί οι αγώνες αλλά όσο με ενοχλούν οι πολιτικοί που προσπαθούν να υπαβαθμίσουν το θέμα, άλλο τόσο με ενοχλούν όσοι ενθαρρύνουν τους φοιτητές να συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις ΧΩΡΙΣ να γνωρίζουν οι ίδιοι για ποιον ακριβώς λόγο κινητοποιούνται οι φοιτητές και τι διεκδικούν. Γι αυτό λοιπόν θα κάνω μια προσπάθεια να τα πιάσω ένα ένα τα θέματα με τη σειρά, να γράψω όσα έχω ακούσει και όσα γνωρίζω μπας και βγει καμιά άκρη. Εννοείται ότι όχι μόνον μπορείτε αλλά στην προκειμένη περίπτωση επιβάλλεται να προσθέσετε, να επιβεβαιώσετε ή να διαφωνήσετε με όσα γραφθούν, εφόσον έχετε άποψη. Σκοπός μου δεν είναι να περάσω προσωπικές θέσεις στους όποιους αναγνώστες άλλα να δω αυτόν τον ρημαδο-διάλογο να πραγματοποιείται έστω στο πλαισιο των μπλογκς με όσους έχουν διάθεση να συμμετάσχουν.
{Τα θέματα είναι πολλά και για να μη μπλεχτούμε με όλα μαζί το παρόν Post θα σχετιστεί αποκλειστικά με το θέμα των Ιδιωτικών πανεπιστημιων}.


Ιδιωτικά Πανεπιστήμια

Η παιδεία είναι αγαθό μη εμπορεύσιμο. Αυτό το ιδεώδες από μόνο του πιστεύω πως αρκεί για να δικαιολογήσει τις αντιδράσεις φοιτητών και καθηγητών και θα μπορούσε κάλλιστα να τελειώσει η συζήτηση σε αυτό εδώ το σημείο έτσι απλά. Παρ'όλα αυτά ας εμβαθύνουμε στο νόμο-πλαίσιο να δούμε τι ακριβώς λέει. Κατ'αρχάς έχω ακούσει ότι η κυβέρνηση δέχεται πιέσεις από την ΕΕ για να δημιουργήσει μη κρατικά τμήματα, αλλιώς πρόκειται να επιβληθούν πρόστιμα. Ούτως ή άλλως βέβαια το θέμα των ιδιωτικών πανεπιστημίων υπήρχε στην άτζεντα και των δύο μεγάλων κομμάτων.
Αυτό που μου κάνει εντύπωση και θα ήθελα κάποιον να το αποσαφηνίσει είναι ότι όποτε αναφέρεται το θέμα στις ειδήσεις, ο λόγος γίνεται για μη κρατικα - μη κερδοσκοπικά - ιδιωτικά πανεπιστήμια. Εχω την εντύπωση ότι πρόκειται για δύο διαφορετικές κατηγορίες δηλ. για ιδιωτικά πανεπιστήμια και για μη κρατικά - μη κερδοσκοπικά.
Ποια είναι η διαφορά; Αν μιλάμε για ιδιωτικά πανεπιστήμια τότε υποθέτω ότι μπορεί οποιοσδήποτε ιδιώτης να ανοίξει την επιχείρησή του στη χώρα μας πουλώντας εκπαίδευση χαμηλής ή υψηλής ποιότητας. Αν μιλάμε για μη κρατικά - μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια τότε λογικά δεν αναφερόμαστε στον έμπορα ιδιώτη αλλά πχ σε μια θεολογική σχολή που ίσιως ιδρύσει η εκκλησία ή ίσως σε μια μια προσπάθεια Δήμου ή επιμελητηρίου. Η διαφορά λοιπόν [εφόσον ισχύει αυτός ο διαχωρισμός] είναι μεγάλη. Δε νομίζω ότι πολλοί οι φορείς που θα θελήσουν να κάνουν κάτι το μη κερδοσκοπικό.
Οταν λέμε ότι το ίδρυμα θα είναι μη κερδοσκοπικό δεν εννοούμε ότι θα είναι και δωρεάν προς τους σπουδαστές. Μπορεί να υπάρχουν δίδακτρα με την προϋπόθεση ότι όλα τα έσοδα θα μένουν στο ίδρυμα και θα διατίθενται για την ανάπτυξή του. Σε αυτή την περίπτωση λοιπόν εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται η παιδεία ως εμπορεύσιμο αγαθό, παρ'όλα αυτά στην πράξη το αποτέλεσμα θα έδινε λύση στο πρόβλημα της κυβέρνησης χωρίς να δημιουργούνται περεταίρω προβλήματα στο θέμα της παιδείας. Βέβαια ακόμα και αν γίνει λόγος για τέτοιου είδους διαχωρισμό υποθέτω ότι θα πρέπει να είναι κανείς αφελής για να μην υποψιαστεί πως πρόκειται για προσπάθεια νομιμοποίησης των ιδιωτικών μέσω παραθύρου.

[Μιας που φαίνεται πως όλος ο κόσμος τάσσεται υπέρ των φοιτητικών κινητοποιήσεων στο κομμάτι που ακολουθεί θα κάνω για λίγο τον συνήγορο του διαβόλου. Επειδή όμως δε θέλω να μένω αμέτοχος και να εκφέρω εκ του ασφαλούς γνώμη, εν ολίγοις πιστεύω ότι καλώς γίνονται οι κινητοποιήσεις των φοιτητών, δε μπορώ όμως να μην αναφέρω κάποια από τα σημεία που δικαιολογούν τις θέσεις της Γιαννάκου].

Το βασικότερο επιχείρημα υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων εστιάζεται μάλλον στην ήδη υπάρχουσα ελληνική πραγματικότητα. Πιο συγκεκριμένα στη νοοτροπία των γονιών, οι οποίοι θέλουν όπως και να ΄χει τα καμάρια τους να σπουδάσουν και να πάρουν πτυχίο. Αφού δε μπόρεσαν να γράψουν 10, τα στέλνουμε σε Αγγλίες, Ρουμανίες, Βουλγαρίες κτλ. Εξω από το χορό πολλά λέγονται γι αυτό δε λέω τίποτε παραπάνω [ίσως κάποια μέρα να κάνω κι εγώ τα ίδια αν γίνω ποτέ γονιός]. Από τη στιγμή λοιπόν που οι περισσότεροι από τους αποτυχόντες παίρνουν το πτυχίο τους στο εξωτερικό για ποιο λόγο να μη το εκμεταλλευτούμε κρατώντας το συνάλλαγμα στη χώρα και βοηθώντας τις οικογένειες να σπουδάσουν τα παιδιά τους με πιο αναίμακτο τρόπο. Δυστυχώς πρόκειται για μια πραγματικότητα. Οι απόφοιτοι σχολών εξωτερικού είναι πολλοί. Θα είναι άραγε τόσοι πολλοί οι απόφοιτοι των ιδιωτικών ώστε να υπάρξει αντίκτυπο στους χώρους εργασίας με συνέπεια την αύξηση της ανεργίας;
Ενα άλλο επιχειρημα έχει να κάνει με τα ήδη υπάρχοντα ελεύθερα σπουδαστήρια [κάπως έτσι δε λέγονται;], οι απόφοιτοι των οποίων δεν έχουν ακριβώς τα ίδια δικαιώματα με τους αποφοιτους ενός παεπιστημίου, έχουν όμως πλήρη αναγνώριση από την ΕΕ και δεν αποκλείεται απόφοιτος τέτοιου τμήματος να φάει τη δουλειά ενός απόφοιτου πανεπιστημίου. Τα σπουδαστήρια αυτά δεν ελέγχονται από το υπουργείο παιδείας με αποτέλεσμα να μην υπάρχει έλεγχος για το επίπεδο εκπαίδευσης που παρέχεται. Με το νέο νόμο περι ιδιωτικών τα σπουδαστήρια αυτά θα υπόκεινται στο υπουργείο παιδείας.

Εχω ακούσει επίσης να αναφέρεται ως επιχείρημα υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων, η ήδη υπάρχουσα κατάσταση με τα ιδιωτικά σχολεία. Αφού δεν έπαθε τίποτε η Μέση εκπαίδευση γιατί να γίνεται τόσος πανικός. Προσωπικά δε νομίζω ότι μπορεί να γίνει σύγκριση ανάμεσα στις δύο περιπτώσεις. Ολοι οι γονείς νοιάζονται για την ποιότητας εκπαίδευσης των ανήλικων παιδιών τους αλλά όταν τα παιδιά τους θα ψάχνουν για δουλειά κανείς δεν πρόκειται να τους ρωτήσει ποιο σχολείο τελείωσαν. Επίσης η αναλογία ιδιωτικών/δημόσιων σχολείων είναι μεγάλη. Ενα ιδιωτικό σχολείο έρχεται σε αντιστοιχία με πολλά δημόσια και δε μπορώ να ξέρω αν θα είναι τόσο μεγάλη και στην περίπτωση των πανεπιστημίων. Δε νομίζω πάντως πως θα έχουμε να κάνουμε με ίδια μεγέθη.
Και οι απορίες συνεχίζονται δίχως τελειωμό. Ο κοσμός αναρωτιέται αν πέσει το επίπεδο στα κρατικά πανεπιστήμια σε σύγκριση με τα ιδιωτικά, τα οποία πιθανό να εντάξουν στο δυναμικό τους διακεκριμένους καθηγητές-επιστήμονες. Δεν έχω απάντηση, δε μπορώ να το αποκλείσω. Από την άλλη όπως αναφέρει και ο Μυταράς (πρώην πρύτανης Σχολής Καλών Τεχνών) σε άρθρο της Ελευθεροτυπίας τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα απορροφήσουν πλήθος άξιων επιστημόνων, οι οποίοι παραμένουν έξω από την Ανώτατη Εκπαίδευση [Πηγή Γούτας]. Εχει ενδιαφέρον να διαβάσει κανείς τα θετικά και τα αρνητικά σημεία του εγχειρήματος που αναφέρονται στο συγκεκριμένο άρθρο, καθώς και τους λόγους ύπαρξης του νέου και του παλιού νόμου σύμφωνα με τη γνώμη του Μυταρά..

Οσα διαβάσατε στο παρόν άρθρο αποτελούν την οπτική ενός θεατή των γεγονότων και όχι ενός γνώστη γι αυτό και θα ήταν καλό να αφήσετε ένα σχόλιο όσοι μπορείτε να συνεισφέρετε κάνοντας διευκρινίσεις. Επαναλαμβάνω ότι όσα διαβάσετε είναι ερωτήματα και υποθέσεις και όχι πάγιες απόψεις.

Κλείσιμο για την ώρα με ένα τελευταίο Link. Αν υπάρχει κάτι από όλη αυτή την ιστορία που να έχουμε απολαύσει αυτό είναι ο πρωτοφανής συντονισμός των φοιτητών, που τόσα και τόσα τους έχουν σούρει κατά περιόδους [μην ξεχνάτε ότι περιλαμβάνονται και στην κατηγορία της "καταραμένης" νέας γενιάς], καθπώς και η μαζική τους προσέλευση σε αρκετές κινητοποιήσεις. 'Εδώ Πολυτεχνείο' είναι ο τίτλος του διαδικτυακού χώρου συνάντησής τους, με πολλές πληροφορίες και νέα σχετικά με τις δράσεις τους.