Free Gaza

Είχα διαβάσει χθες βράδυ για την περικύκλωση των πλοίων του Free Gaza από το ισραηλινό πολεμικό, αλλά δεν περίμενα ότι σήμερα θα θρυνούσαμε θύματα.. [tvxs]

Δικέφαλοι αετοί

"Ας το θυμούνται όλοι κάθε φορά που οι οπαδοί των δύο ομάδων αναφέρονται στο σεβασμό που έχουν στην ιστορία των συλλόγων τους και στις χαμένες πατρίδες. Την 29η Μαΐου, την επέτειο της άλωσης της Κωνσταντινουπόλεως διάλεξαν για να συγκρουστούν. Εκτός αν ήταν μια προσπάθεια για αναπαράσταση, με την Λαμία να παίζει τον ρόλο της Κωνσταντινούπολης..."

Τα πρόσφατα επεισόδια λογικά θα εδραιώσουν τα μέτρα παγόρευσης μετακινήσεων οπαδών. Οσο οι ΠΑΕ συνεχίζουν να αδιαφορούν για τα καφριλίκια των οπαδών τους κανένα μέτρο δεν πρόκειται να φανεί αρκετό. Υποτίθεται ότι μαιλάμε για αθλητισμό.
Αν δε μπορούν να πετύχουν πολιτισμένες συμπεριφορές καλύτερα να καταργήσουν τα ίδια τα πρωταθλήματα παρά τις μετακινήσεις..

Turn the Complex Off

Σήμερα διάβασα με ενδιαφέρον το κείμενο που αναρτήθηκε στο site του off radio περι επικοινωνιακών χορηγιών σε συναυλίες και θεωρώ ότι είναι μια καλή στιγμή για να ανοίξει σχετική κουβέντα. Στο παρελθόν είχα διατυπώσει κάποιες ενστάσεις σκεφτόμενος ως ακροατής, υπάρχει όμως και η οπτική του παραγωγού και μερικές φορές είναι κάπως δύσκολο να βρεθεί η κοινή τομή.

Ως ακροατής που ξοδεύει πολλές ώρες ακούγωντας ραδιόφωνο / ιντερνόφωνο και έχοντας γνωρίσει μερικούς ανθρώπους του χώρου πιστεύω ότι μάλλον δεν υπάρχει παραγωγός (με κάποια χρόνια πείρας) που να μην έχει επηρεαστεί σε κάποια φάση από προσωπικές σχέσεις με αποτέλεσμα να ποικίλει και η ποιότητα του ραδιοφωνικού promotion που θα κάνει για μια συναυλία.

Υποθετικό παράδειγμα:
-παίζει το γκρουπ που γουστάρουμε τρελά και είμαστε χορηγοί εποκοινωνίας. Αναφερόμαστε στο Live σε κάθε δυο ατάκες, δίνουμε προσκλήσεις με χαρά και περηφάνεια και γουστάρουμε όλοι μας..
-παίζει το γκρουπ που γουστάρουμε, δεν είμαστε χορηγοί και το γκρουπ (αν είναι ελληνικό) δε μας έχει στείλει cd ή δελτίο τύπου. Τότε παίζουμε κανα κομμάτι, κάνουμε και μια αναφορά στο live και μάλλον δεν πηγαίνουμε καν στη συναυλία.
-παίζει το γκρουπ που γουστάρουμε τρελά, δεν έχουμε καλή επικοινωνία με τους διοργανωτές και τελευταία στιγμή χαλάει η χορηγεία μας. Κρατάμε μούτρα, δεν πηγαίνουμε στο live και ούτε καν το αναφέρουμε στην εκπομπή μας.

Ισως ακούγονται κάπως ειρωνικά τα παραδείγματα, παρ'όλα αυτά δεν έχω σκοπό να γίνω σαρκαστικός με τους παραγωγούς. Είναι απόλυτα φυσιολογικό να πληγώνεσαι, να νιώθεις ότι αδικείσαι, ότι δεν αναγνωρίζεται η προσπάθειά σου κτλ. Το θέμα είναι πως αποφασίζεις να χειριστείς την όλη κατάσταση, ώστε να είσαι σωστός απέναντι στο γκρουπ (που πιθανό να μην έχει σχέση με το πρόβλημά σου - ιδίως άμα είναι ξένο), στους ακροατές και στον εαυτό σου. Οταν παίζονται παιχνίδια πίσω από την πλάτη σου με αποτέλεσμα να νιώθεις ότι σε μειώνουν, μπορείς να ισοπεδώσεις το εγώ σου για να είσαι σωστός απέναντι σε γκρουπ και ακροατές; Αν το κάνεις θα έχεις πράξει όντως σωστά; Από την άλλη αμα "σαμποτάρεις" έμμεσα με τη στάση σου ένα live αγαπημένου συγκροτήματος, τότε για ποιον ακριβώς λόγο συνεχίζεις να κάνεις ραδιόφωνο; Εχεις καμία σχέση με τον ενθουσίωδη αρχάριο ραδιο-εαυτό σου;

Στο κείμενο του off τα παιδιά λένε πως τις συναυλίες δεν τις υποστηρίξανε για τη μαρκίζα αλλά επειδή τις γουστάρανε. Αυτή όμως πιστεύω είναι η εύκολη περίπτωση. Το δύσκολο είναι όταν δεν έχεις τη μαρκίζα, ή ακόμα χειρότερα όταν όλοι θα τύχει να σου φερθούν σκατένια. Πόσο υπεράνω μπορείς να είσαι σε αυτή την περίπτωση (δεν είναι υπαινιγμός για τους συγκεκριμένους παραγωγούς);
Η αλήθεια είναι ότι ως παραγωγός νιώθεις μια ικανοποίηση όταν βλέπεις το σήμα του σταθμού σου στην αφίσα, αλλά από εκεί και έπειτα πέρα από το γόητρο δεν κερδίζεις τίποτε απολύτως σε ότι αφορά σε ακροατές. Το πολύ πολύ να κερδίσει ή να χάσει το live ορισμένους ακροατές, ο σταθμός αμφιβάλλω μπορείο αν κερδίζει κάτι πέρα από το υποτιθέμενο prestige του.

Οι παραγωγοί του off αποφάσισαν ότι θα ασχολούνται με τα live που γουστάρουν χωρίς να ξαναασχοληθούν με χορηγίες. Αν αυτή η απόφαση τους βοηθάει να είναι αντικειμενικοί και ενθουσιώδεις με όσα αγαπάνε στη μουσική τότε υποθέτω ότι είναι μια καλή απόφαση και εγώ ως ακροατής θα είμαι ικανοποιημένος. Από την άλλη κάτι μου λέει ότι δεν πρόκειται για την καλύτερη λύση. Είναι δύσκολο αλλά νομίζω ότι πρέπει να συνεχίζεις να παλεύεις με το εγώ σου σε κάθε αντίστοιχη περίπτωση, προσπαθώντας να είσαι σωστός απέναντι σε όσους αγαπάς.
Οπως και να 'χει αυτό που πιστεύω ακράδαντα είναι ότι οι ακροατές του κάθε παραγωγού είναι αρκούντως έξυπνοι για να καταλάβουν μόνοι τους πότε ο παραγωγός είναι σωστός και πότε σφάλει. Και σίγουρα η σχέση παραγωγού-ακροατή δεν πρόκειται να χαλάσει για μια.. μαρκίζα.

Τωρα πριν 20 χρόνια

Σα γαμπρός είσαι ρε μαλάκα, του ήρθε να πει και αμέσως κατάλαβε το λάθος. Μα ήταν γαμπρός, ήταν ο γαμπρός, στολισμένος με αψεγάδιαστο κοστούμι και ασημένια γραβάτα όπως δεν τον είχε ξαναδει ποτέ στα 20 χρόνια που κρατούσε η φιλία τους. Η’ μήπως 17; είχαν περάσει κιόλας 3 χρόνια από την τελευταία φορά που ειδωθήκανε. Υποθέτω ότι η φιλία συνεχίζει ακόμα να τρέχει, καλύτερα 20. Τον αγκάλιασε απαλά με χέρια άκαμπτα. Και τώρα; Σήμερα; Θα είναι άραγε η τελευταία φορά; Ίσως κάποιος άλλος γάμος στο μέλλον, κάποια βάφτιση ή ακόμα χειρότερα ..πτου δε θέλω να βάζω τέτοιες σκέψεις στο μυαλό μου. 7 και 10 και είμαι ακόμα ο μόνος από την παρέα. Δε θα τη γλιτώσω την κατάθλιψη.

Η νύφη είχε ήδη αργήσει 10 λεπτά και ο γαμπρός περίμενε υπομονετικά με τον ήλιο κόντρα σα να ‘ταν μέρος ενός σχεδίου, ένα τελευταίο εμπόδιο πριν τον τερματισμό. Ο ιδρώτας τον έκανε να νιώθει άβολα, αλλά δε θα άφηνε πλέον τίποτε να τον νικήσει. Εχασα 10 χρόνια από τη ζωή μου μακριά από αυτή τη γυναίκα. Δε θέλω να χάσω ούτε δευτερόλεπτο μακριά της, Σκούπισε τον ιδρώτα στο μέτωπο και κοίταξε τριγύρω τους καλεσμένους. Δε μπόρεσε να μη νιώσει πικρία βλέποντας μόνο τον Χ. απέναντί του από την παλιά παρέα. Τόσοι κολλητοί, αχώριστοι μέχρι τα 27 τους από παιδιά και σήμερα ήταν σχεδόν μόνος. 7 και τέταρτο. Μα που είναι;

Οι κόρνες ακούστηκαν ξανά από μακριά και αυτή τη φορά το αμάξι σταμάτησε μπροστά στην εκκλησία. Η νύφη. Πιο όμορφη από ποτέ. Κοίταξε απέναντι της βγαίνοντας από το αμάξι και είδε το παιδικό της όνειρο να την περιμένει. Ο πρώτος της έρωτας. Ιδιος όπως στα 16 του και ας έχει ζωγραφισμένες μερικές ρυτίδες στο πρόσωπό. Ιδιος όπως τότε και ας έχει χαθεί η αθωότητα από τα γαλάζια του μάτια. Ιδιος όπως τον θυμόταν τόσα χρόνια που πάλευε να κρατήσει ζωντανές τις αναμνήσεις. Στάθηκε μπροστά του κρύβοντάς του τον ήλιο. Το πρόσωπό της φωτίστηκε από το χαμόγελό του.

Ο κόσμος είχε μπει στην εκκλησία. Το μυστήριο είχε ξεκινήσει όταν έφτασε ο Π. αργοπορημένος στα σκαλιά της εκκλησίας. Είδε τον Χ. να κάθεται έξω μοναχός του. Τον αγκάλιασε και ο χρόνος γύρισε για λίγο πίσω. Τότε που η παρέα τους ήταν η πρώτη προτεραιότητα. Το αλκοόλ βασικό συστατικό της καθηβραδινότητας και η αγάπη παρούσα σε κάθε στιγμή που μοιράζονταν. Πάμε μέσα;

Αντι για συνηθισμένο γλέντι στο μαγαζί ακουγόταν μόνο jazz. Η μπάντα διασκεύαζε το mad about you και το σαξόφωνο γέμιζε το χώρο με γλυκές στριγκλιές. Ηταν το 4^ο κρασί που άνοιγαν στο τραπέζι από τη στιγμή που σιγουρεύτηκαν πως ήταν όλα δωρεάν. Τους είχε ανησυχήσει η σημείωση 1 φιάλη ανα 4 άτομα. Ο Π. αποχαιρέτισε και ο Χ. έμεινε για λίγο μόνος, με ένα χαμόγελο αγνό, βλέποντας τους τελευταίους καλεσμένους να εγκαταλείπουν. Είχε φύγει από πάνω του βάρος 20 χρόνων. Ναι σίγουρα 20 χωρίς αμφιβολία αυτή τη φορά. Έμεινε τελευταίος. Υπέγραψε το βιβλίο των καλεσμένων και στάθηκε απέναντι στο γαμπρό. Οι δυο τους. Όπως κάποτε. Όπως τότε. Τον αγκάλιασε σφιχτά. Με χέρια μαλακά. Για μια στιγμή. Για πάντα. Μέχρι να μετρήσει ο χρόνος 20 χρόνια.

Poplie party

Σάββατο 22/5/2010 ο Poplie κάνει την πρώτη του απόβαση στη Θεσσαλονίκη [Party Poplie].
Το ίδιο βράδυ έχει live λost μπόdies, monsieur minimal με kid Galax και all female hip hop fest όπου σε συνδυασμό με τελικό champions league η αναλογία άνδρες/γυναίκες αναμένεται να αγγίξει το 1/20. Αν υποθέσουμε λοιπόν αγαπητέ λιγούρη ότι έχεις 95% πιθανότητα να φας χυλόπιτα από μια άγνωστη γκόμενα σύμφωνα με τη δυωνυμική κατανομή έχεις 64% πιθανότητα να φύγεις απο το συγκεκριμένο live με μια τουλάχιστον επιτυχία στις 20 γυναίκες που σου αντιστοιχούν!
Εγώ θα προτιμήσω το πάρτυ :)

5o Ελληνικό Συνέδριο Bookcrossing

5o Ελληνικό Συνέδριο Bookcrossing [Θεσσαλονίκη 21-24/5/10]

Curtis I,

Ο Ενας

Ενας. Ο Ένας. Αυτός. Με κεφαλαίο. Μόνος στον μικρόκοσμό του. Σε ένα μικρόκοσμο τόσο μικρό που χωράει μόνο ένα άτομο. Σε ένα μικρόκοσμο τόσο αχανή ώστε να χωράει η πελώρια προσωπικότητά του.

Τα μαθηματικά στο σύμπαν του απλά. Μοναδικό σύστημα. Μοναδικό στοιχείο το 1. Απαρίθμηση από το 1 ως το 1, όσο χρειάζεται για να μετρήσει τον Εαυτό του. Αυτός Ο Ένας.

Ποιος θεός και ποιος άγιος θα μπορούσε να σταθεί δίπλα του. Ποια θρησκεία να τον προσηλυτίσει. Τρία γράμματα ΕΓΩ. Θεός και πιστός, κήρυκας και ποίμνιο, Αυτός και ο Εαυτός του - ο μοναδικός του φίλος και ο αιώνιος εχθρός. Αυτός.

electric litany

Ενός λεπτού σιγή

Ελα κλάψε.

Ασε τα δάκρυα σου να ποτίσουν τη γη

και αν ανθίσει λουλούδι

ίσως η οδύνη ξεχαστεί

Κάτσε και ψάξε

και αν βρεις το γιατί μην ψιθυρίσεις,

ασε την κραυγή να σπάσει

την ενός λεπτού σιγή

Σιγή που κράτησε αιώνες

αντί για ένα λεπτό

σιγή που μεγάλωσε γενιές

με ένα κοινό μυστικό

αγαπάτε αλλήλους

και ότι σου μάθαιναν όσο ήσουνα παιδί

δεν ήταν παρά λόγια

μια απέλπιδα ευχή

Τόσα λεπτά σιγής..

..δεν έμεινε άλλος χρόνος

Χρονοντούλαπο

Fresh:

"8 περίπου χρόνια μετά τον προηγούμενο δίσκο μας επανερχόμαστε με καινούργιο υλικό, επισφραγίζοντας έναν ακόμη κύκλο σε ό,τι μας αναλογεί από την μεγάλη απόπειρα «για την γενικευμένη ανατροπή του αστικού πολιτισμού». Με αφορμή και την διανομή αυτού του υλικού, δηλώνουμε για μια ακόμη φορά, χωρίς να κάνουμε ούτε βήμα πίσω από την αξιακή μας επιλογή, επιλογή καρδιάς, μυαλού και συναισθημάτων, επιλογή συνείδησης: Δεν πουλάμε!"

Οι Ωχρά Σπειροχαίτη υπήρξαν πάντοτε συνεπείς απέναντι στο κοινό τους. Είναι από τις μπάντες που χρησιμοποιούν τις λέξεις για να επικοινωνήσουν και όχι για να γεμίσουν με λόγια τα τραγούδια..

Old:
Πίσσα και Πούπουλα: "*Κώστας κιθάρα *Βίκτωρ φωνή *Βασίλης μπάσο *Βασίλης ντραμς Θεσσαλονικιώτικο συγκρότημα που ξεκίνησε γύρω στο 1988. Μετά από δύο κασέτες σε διανομή από χέρι σε χέρι κυκλοφορούν και αυτοί τον δίσκο τους στην Wipe Out το 1993. Δίσκος δυναμικός με ευφάνταστο σκληροπυρηνικό στίχο που άφησε εποχή." [Live EP]

and one picture [via Stelreverb]

Ο κρότος των δαχτύλων

Το θέμα έχει ως εξής: Δεν προετοιμάζω κάτι στο μυαλό μου και ξεκινάω να γράφω πιστεύοντας ότι έχω την κατάλληλη διάθεση για γράψιμο. Σπάνιο φαινόμενο αλλά συμβαίνει, οι λέξεις καμιά φορά να φτιάχνουν ποίημα. Ισως να έφταιγε και η καινούργια δουλειά των Ωχρά Σπειροχαίτη που άκουγα λίγη ώρα νωρίτερα... {και πως μου τη δίνει αυτή η αφόρητη ομοιοκαταληξία..}

Ο κρότος των δαχτύλων

Άκουσε αλλά μην απαντήσεις

σκέψου κάποια ευχάριστη στιγμή

Τραγούδα σιωπηλά μην ενοχλήσεις

η φωνή σου να γλυκαίνει τη σιωπή

Μάθε να μη φέρνεις αντιρρήσεις

υπάκουσε σε κάθε διαταγή

Αν θέλεις το καλό σου θα θρηνήσεις

τις μέρες που γελούσες σαν παιδί

Σήκωσε το βλέμμα μη δακρύσεις

Μην ψάχνεις για το πώς και το γιατί

Θα έρθει η μέρα που θα ευτυχήσεις

κουράγιο μόνο κάνε υπομονή.

Μπράβο χαμογέλα μη λυγίσεις

Βάψε χαρούμενα το νέο σου κελί

Είσαι έτοιμος είναι ώρα να ξυπνήσεις

Ο κρότος των δαχτύλων στο μυαλό σου αντηχεί

Suicide is not painless: Αυτόχειρες μουσικοί

Σε 2 εβδομάδες κλείνουν 30 χρόνια από το θάνατο του Ian Curtis.

Suicide is not painless: Αυτόχειρες μουσικοί [Mic.gr]