Zpiderland

Saturday, July 30, 2005

Ανταπόκριση: Άρδας 27/6/2005

Οι ακροατές των 'Δγιαμαντγιών' Νάσος και Φένια πήγαν προχθές στον Άρδα και παρακολούθησαν τη συναυλία των 'Μωρά στη Φωτιά', 'Ρόδες' και 'Διάφανα Κρίνα'. Για χάρη μας κάναν τον κόπο να μοιραστούν τις εμπειρίες που αποκόμισαν από τη βραδιά με κείμενα αλλά και με φωτογραφίες που τράβηξε ο ίδιος ο Νάσος. Η φωτογραφία του Σαλβαδόρ που παρατίθεται είναι μόνον το πρόγευμα. Τα ντοκουμέντα έχουν αναρτηθεί στο μπλογκ της εκπομπής ΠΑ.ΟΙ.ΔΓΙΑ, το οποίο λειτουργεί εδώ κι ένα περίπου μήνα, . Περισσότερα όμως για τα Δγιαμάντγια και το μπλογκ τους από 15αύγουστο που θα έχουν γυρίσει όλοι οι Δγιαμαντιστές από τις δγιακοπές τους. Μέχρι τότε ρίξτε μια ματχιά στην ανταπόκριση.

Thursday, July 28, 2005

Παραληρήμartα

Μέσα στην καλοκαιρινή ραστώνη μια ποστιδεολογική έκλαμψη. Ο κακιτέχνης Zpi μοιράζεται τις αμοντάριστες σκέψεις του σε real time χωρίς βουρτσίσματα, πινελιές ή λογοκρισία, χωρίς να ξέρει τι ακριβώς θέλει να πει και που να καταλήξει:

Τι γνώσεις χρειάζεται άραγε να έχει κανείς για να μπορεί να κρίνει την τέχνη;
Είναι απαραίτητο να έχω τις γνώσεις του Κωστάλα για να θαυμάσω ένα τριπλό άξελ επι πάγου;
Θα έπρεπε να έχω τις γνώσεις του Μπακογιανόπουλου για να νιώσω τα συναισθήματα της ηρωίδας;
ή μήπως θα έπρεπε να έχω τις γνώσεις του Πετρίδη για να εκτιμήσω ένα τραγούδι.
Πως είπατε; Ο καθένας μπορεί να κρίνει και να εκτιμήσει την τέχνη βάσει του δικού του γούστου και των προσωπικών του βιωμάτων; Καλό ακούγεται ας περάσουμε τότε στο δεύτερο σκέλος του θέματος, που απευθύνεται τόσο στον "απλό" (λες και οι άλλοι είναι σύνθετοι) θεατή όσο και στους μυημένους στην τέχνη κριτικούς, και χωρίζεται σε δυο υποενότητες.

α) Αν λοιπόν εκτιμούμε την τέχνη σύμφωνα με τη δική μας αισθητική και τις προσωπικές μας εμπειρίες. γιατί επηρεαζόμαστε τόσο πολύ από την υπογραφή του καλλιτέχνη. Είμαι σίγουρος ότι το πιάσατε το υπονοούμενο αλλά για να γίνω πιο σαφής πετάω κι ένα παράδειγμα.
Πριν από μερικά χρονάκια άκουγα το καινούργιο τότε 2ο cd των 'Μωρά στη Φωτιά' όταν μπήκε στο δωμάτιο ο πατέρας μου, την ώρα που έπαιζε 'ο χαμελαίων'..
.
'Το επαγγελμά μου το εξασκώ
στο Κάιρο και στη Δαμασκό
Χρόνους εννιά και πλέον
σαν ένας Χαμαιλέων'

-Παπα τι αηδίες είναι αυτές που ακούτε μωρέ
-Δε σ'αρέσει ε;
-Ε μα είναι τώρα αυτοί στίχοι;
-Του Ελύτη είναι, για ναρκωτικά μιλάει
-...έγραφε τέτοια πράγματα ο Ελύτης

Και τον δικαιολογώ τον πατέρα. Που να πάει το μυαλό του ότι μέσα στις μουσικές των Μωρών κρυβόταν ο Ελύτης. Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας κι εγώ αν ακούσω μετά από 20 χρόνια τους στίχους του Αγγελάκα κρυμμένους μέσα σε άγνωστες για μένα μουσικές, το ίδιο θα σκεφτώ. Ποια θα ήταν όμως η αντίδραση του μπαμπάκου αν του έλεγα ότι οι στίχοι ήταν του Σαλβαδόρ; Θα με κοιτούσε με απέχθεια (για τις μουσικές μου επιλογές) και θα αποχωρούσε απογοητευμένος από το δωμάτιο.
Και συνεχίζω να γράφω τις σκέψεις μου χωρίς να είμαι σίγουρος που θέλω να καταλήξω. Δεύτερο παράδειγμα ο Θ. Αγγελόπουλος. Ο Θ.Α. είναι απο τις περιπτώσεις που διχάζουν. Υπάρχει μερίδα ανθρώπων, κυρίως σινε κριτικών, που θαυμάζει το έργο του και μερίδα ανθρώπων που δυσανασχετεί μόνο στο άκουσμα του ονόματος. Απορώ πόσοι από αυτούς που κριτικάρουν τον Αγγελόπουλο έχουν πράγματι δει τις ταινίες του. Προσωπικά έχω δει 2-3 μόνο και δε μου πολυάρεσαν. Βαρέθηκα. Περάσανε πολλά χρόνια όμως από τότε. Στα 19 μου σίγουρα δεν είχα όρεξη για Αγγελόπουλο. Θα ήθελα να ξαναδώ τώρα κάποια ταινία του αν και φαντάζομαι πως και πάλι θα την έβρισκα βαρετή.
Από την άλλη όμως για να επανέρθω στο θέμα, πόσοι από τους οπαδούς του Αγγελόπουλου θα εκτιμούσαν το 'Λιβάδι που δακρύζει' για παράδειγμα (ίσως να είναι ατυχές το παράδειγμα - δεν την έχω δει την ταινία) αν είχε την υπογραφή του Καραμπαμπέογλου αντί για του Αγγελόπουλου; Ποια είναι η βαρύτητα του λόγου ενός γνωστού καλλιτέχνη και ποια η βαρύτητα του λόγου ενός άσημου. Οκ ξέρω ότι και πάλι ξεφεύγω διότι ο καλλιτέχνης μπορεί με την παρουσία του στο χρόνο να δικαιούται το σεβασμό του κόσμου, αλλά και πάλι πόσοι είναι αυτοί που μπορούν να μείνουν άφθαρτοι στο πέρασμα του χρόνου; Σίγουρα θα είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Προέκταση λοιπόν της σκέψης περί υπογραφής του καλλιτέχνη είναι και το θέμα της βαρύτητας του λόγου του. Όταν τυχαίνει καμιά φορά να περιτριγυρίζομαι από ανθρώπους που με εκτιμούν, σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να αναπτύξω μπορδοφιλοσοφήματα και να τους οδηγήσω σε κατευθύνσεις που στην πραγματικότητα βρίσκω τελείως παράλογες. Γενικότερα η άποψη του μάγκα ή του έξυπνου ή του σοφού της παρέας έχει πάντοτε ξεχωριστή βαρύτητα. Αν λοιπόν έχει ξεχωριστή βαρύτητα η άποψη του ξύπνιου της παρέας, πόσο ξεχωριστή βαρύτητα έχει η άποψη του Σαββόπουλου ο οποίος είναι χείμαρος σε κάθε του συνέντευξη. Δεν έχω διάθεση να κράξω το Σαββόπουλο, το μόνο που έχω να πω για την περίπτωση του είναι ότι εγώ αν ήμουν ο Σαββόπουλος θα ήμουν πολύ πιο προσεχτικός στις κινήσεις μου, εδώ και πολύ καιρό.
Αλλιώς το σκεφτόμουν αυτό το ποστ όταν το ξεκίνησα, αλλά δεν πειράζει έχει πλάκα να σε παρασέρνουν οι σκέψεις σου. Αφού έκλεισε λοιπόν η παρένθεση-παραλήρημα περί βαρύτητας απόψεων συνεχίζω. Παραδέχομαι ότι κι εγώ ο ίδιος έχω επηρεαστεί πάμπολλες φορές από την υπογραφή του καλλιτέχνη.
Μόλις τελείωσε μια κουραστική ταινία. Μμμ για δες ήταν του Λα κουλτούρ. Χμ τώρα που το ξανασκέφτομαι κρυβόταν βαθύτερο νόημα στη σκηνή που η υπηρέτρια καθάριζε τη μπανάνα κτλ.
Και κλείνω την υποενότητα α) κάνοντας μπάσιμο στη β) με ένα μικρό απόσπασμα:

-Όταν πλακώσει ο θάνατος αρχίζει η καταγραφή της ζωής. Κι έτσι κυκλοφορούν τα βιβλία.
Το καλό με μένα αλλά και το ζόρι είναι που ξέρω συνειδητά το θάνατό μου και μαζί με την καταγραφή της πεθαμένης ζωής, μπορώ να καταγράφω και το θάνατο μου.
-Κάποτε θα με διαβάσεις ίσως, θα ακούσεις τα τραγούδια μου, θα με κατανοήσεις. Αλλά δε θα 'μαι εγώ πια. Θα 'ναι αυτή η μάσκα που φορούν στους πεθαμένους. Όσους τους χρησιμοποιούν μετά το θάνατό τους, όταν οι ίδιοι δεν υπάρχουν.
Όσο υπήρχα με φοβόσουν.
Όσο υπήρχα δε με άντεχες.
Δεν είχες καν τη δύναμη να μείνεις ένα δευτερόλεπτο κοντά, άμα σου το ζητούσα. Θα προτιμούσα να μη με διάβαζες ποτέ.
Είναι καλύτερο ν' αγοράσεις ή να κλέψεις ένα μπλουζάκι με την φάτσα μου επάνω τυπωμένη. Κι ας σου φαίνεται γελοίο. Κι ας μου φαίνεται γελοίο.

Βασίλής Μπαγιάτης

Ποια θα ήταν η αξία του αποσπάσματος αν συνοδευόταν από την υπογραφή μου; Ποιές ήταν οι σκέψεις που κάνατε όταν είδατε το όνομα μου να υπογράφει το εν λόγω κείμενο. Κρατήστε τις σκέψεις σας αλλά ξεχάστε το όνομα μου. Σας εξαπάτησα. Το κείμενο είναι εξαιρετικό αλλά έχει ξεχωριστή βαρύτητα επειδή συνοδεύεται από την υπογραφή του Νικόλα Άσιμου. Πρόκειται για απόσπασμα από το βιβλίο 'Αναζητώντας Κροκανθρώπους' και το κυκλοφόρησε σε ελάχιστα αντίτυπα. Όχι δεν έχω στα χέρια μου το βιβλίο του Άσιμου, ούτε και άλλο σπάνιο υλικό του. Μην κάνω τον έξυπνό από εδώ το τσάκωσα το αποσπασματάκι (στο τέλος της σελίδας).
β) Το καταλάβατε δεν το καταλάβατε μόλις περάσαμε στην υποενότητα β). Ποιος έχει την ικανότητα να αναγνωρίσει την αξία ενός περιθωριακού καλλιτέχνη όσο εκείνος είναι ζωντανός και ποιός έχει το θράσσος να κατουρήσει τον τάφο του νεοαναγνωρισμένου αποθαμένου καλλιτέχνη που μέχρι σιχαινόταν;
Η ιδιαίτερα χαριτωμένη (κάποτε) Αλίκη Βουγιουκλάκη πιστεύω πως κέρδισε δικαιολογημένα τις καρδιές όλων των Ελλήνων. Ήταν κάτι το ιδιαίτερο εκείνη την εποχή. Τι τσαχπινιές, τι χαριτωμενιές κτλ αληθινή Σταρ. Ποιός μπορεί όμως να κάνει σήμερα κριτική σε ότι αφορά τις υποκριτικές της ικανότητες χωρίς να δεχθεί την κατακραυγή του κόσμου. Όταν ακούω στην TV "ΓΚΟΜΕΝΑ" παρουσιάστρια (και όχι μόνο) να πλέκει εγκώμια για το εξαιρετικό έργο που άφησε πίσω του ο αδικοχαμένος (πόσο αδικοχαμένος δηλαδή άδικα-χαμένος μπορεί να είναι επι της ουσίας ένας άνθρωπος που πέθανε από ναρκωτικά) Παύλος Σιδηρόπουλος αφηνιάζω. Που ήταν όλα αυτά τα χαμούρια όταν ζούσε ο Σιδηροπουλος; Έπρεπε να δοδομήσει ο Ρόκκος το 'Να μ'αγαπάς' για να μάθετε τον Παύλο; Και λέω να σοδομήσει διότι δε βρίσκω κανένα λόγο να τραγουδήσει με τον ίδιο τρόπο ο οπιοσδήποτε καλλιτέχνης ένα τραγούδι που είναι ήδη τραγουδισμένο υπέροχα.
Να μη μιλήσω για τον Σιδηρόπουλο. Τον Άσιμο πόσοι ειδήμονες τον ανακάλυψαν μετά το θάνατο του;

Όσο υπήρχα με φοβόσουν.
Όσο υπήρχα δε με άντεχες.

Δε χρειάζεται να πω περισσότερα. Ο άνθρωπος ήταν πολύ μπροστά. Φρόντισε να ξεγυμνώσει τον κάθε μελλοντικό παπαρολόγο με τα δικά του κείμενα. Τον κάθε παπάρα που προσπαθεί να το παίξει ποιοτικός, που προσπαθεί να μοστράρει το ήθος του και το καλλιτεχνικό του ένστικτο πιάνοντας στο στόμα του τον Νικόλα. Και σε προειδοποιώ φίλε/η μου ότι στους παπάρες αυτούς δε συμπεριλαμβάνονται μόνον οι σάπιοι δημοσιογράφοι-παρουσιαστές της τηλεόρασης, του ραδιοφώνου ή του έντυπου τύπου. Στους παπάρες αυτούς συμπεριλαμβανόμαστε κι εγώ κι εσύ και οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, bloggers που αισθανόμαστε, νιώθουμε και γράφουμε ενίοτε όλες αυτές τις σκέψεις για τον Νικόλα, ενώ 2 ώρες νωρίτερα μπορεί να προσπέρασα με απαξιωτικό βλέμμα στο δρόμο τον μελλοντικό Άσιμο.
Κάπου εδώ νιώθω πως πρέπει να συνοψίσω και να κλείσω τούτη την καλοκαιρινή έκλαμψη. Όπως είπα και νωρίτερα δεν ξέρω που ακριβώς θέλω να καταλήξω. Ήταν ορισμένες σκέψεις από αυτές που κάνουμε όλοι μας, απλά έτυχε να μαζευτούν σήμερα όλες μαζί στο μυαλουδάκι μου και για να μην ξεχυλίσουν και χαθούν αποφάσισα να τις κάνω ποστ.
Ποιός λοιπόν μπορεί μετά από όλα αυτά να σηκώσει το χέρι και να δηλώσει με σιγουριά ότι 'Ναι εγώ μπορώ να εκτιμήσω και να κρίνω την τέχνη'; Μετά από όλες αυτές τις αναλύσεις νιώθω ότι τελικά τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Παρατηρείς την τέχνη και αφήνεσαι. Παρατηρείς την τέχνη ως θεατής και απλά αισθάνεσαι τις δονήσεις. Δεν υπάρχει καλή ή κακή τέχνη. Υπάρχει η τέχνη που σου μιλάει, η τέχνη που σου φωνάζει, που σου ψυθιρίζει στο αυτί, ή η τέχνη που σε αφήνει αδιάφορο - ίσως όμως προσωρινά ποτέ δεν ξέρεις. Γαμήστε τις βαθμολογίες. Ακόμα και τις απόψεις των ατόμων που εκτιμάτε μην τις δέχεστε σα να είναι πανάκεια. Η τέχνη δε μιλάει με τον ίδιο τρόπο σε όλους. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο τότε δε θα μιλούσαμε για τέχνη, θα...
-Την τρέλλα μου που με θυμήθηκε τώρα αυτή η γκόμενα στο τηλέφωνο, μου 'κοψε τον οίστρο-
...μιλούσαμε για πνευματική καθοδήγηση (κάπως έτσι το σκεφτόμουν πριν χτυπήσει το τηλέφωνο αλλά με αποσυντόνισε η ρουφιάνα). Αυτό είναι: κάθεσαι ένα ολόκληρο μεσημέρι να σκέφτεσαι, να αυτοψυχαναλύεσαι, να γράφεις και πάνω που καταλήγεις σε συμπεράσματα σε θυμάται μια ξεχασμένη γκόμενα, που ούτως ή άλλως βαριέσαι να συναντήσεις, και σου τα γαμάει όλα. Η ζωή είναι άδικη.Άδικη σαν την κριτική της τέχνης.

Monday, July 25, 2005

Τι πιο ωραίο...



...από το να έχεις φίλους έτοιμους να σε ακολουθήσουν σε κάθε ηλίθια ιδέα.
Αφιερωμένο στον Μαρκ, το υπέρτατο sex symbol - μοντέλο φωτογράφησης.

Κορίτσια μην τρώτε πρόλογο απο τη φωτο,
ο Μαρκ είναι απο τα ομορφότερα παιδιά που κυκλοφορούν στη μπλογκογειτονιά

Friday, July 22, 2005

Cheap Art


Βαρέθηκα. Φα φύγω, θα πάω σε μια έρημο να μη με βρει κανείς



Εκεί που ο όλιος θα κάει όλη μέρα



και το βράδυ το φεγγάρι κόκκινο και ολόγιομο θα μου φέγγει τρυφερά

Thursday, July 21, 2005

Porcupine Tree Concert



Όσοι νόμιζαν πως στη Βαβυλωνία του Μύλου θα μασταν εμείς κι εμείς διαψεύθηκαν. Δε μπορώ να υπολογίσω πόσος κόσμος χωράει στη Βαβυλωνία (φαντάζομαι γύρω στα 700 άτομα), μπορώ να πω όμως ότι ο συναυλιακός χώρος γέμισε σχεδόν ασφυκτικά.
21:55 έφτασα καθυστερημένα στο Μύλο, 22:00 βγήκαν στη σκηνή οι Blackfield (εμένα πρέπει να περίμεναν για να αρχίσουν). Μπάσιμο με το ομόνυμο χιτ, ατμοσφαιρικά ροκάκια και για 35 λεπτά ακούσαμε το συμπαθέστατο δίσκο τους. Υπενθυμίζω ότι οι Blackfield είναι το νεοσύστατο συγκρότημα του τραγουδιστή των Porcupine Tree Steven Wilson ο οποίος είναι και πάλι μπροστάρης στη μπάντα μαζί με το παλικάρι από το Ισραήλ Aviv Geffen.
25 περίπου λεπτά ανάπαυλα και 23:00 just οι Porcupine στην πίστα. Ο Steven Wilson άλλαξε το μπλουζάκι του έπιασε την κιθάρα και ξανα μανά έξω με τη γνωστή του αυτή τη φορά μπάντα. Έντονες δόσεις ψυχεδέλειας σε ατμοσφαιρικά ροκ κομμάτια και προμοτάρισμα του καινούργιου δίσκου τους 'Deadwing'. Το live κράτησε ως τις 00:30, ενώ ακολούθησε encore για να τελειώσει η συναυλία οριστικά στις 00:45. Οι φανατικοί έσπευσαν να αρπάξουν Playlist και όποιο άλλο λάφυρο θα μπορούσε να αποτελέσει αξιόλογο ενθύμιο, για να κατευθυνθούν στη συνέχεια στο βάθος όπου βρισκόταν το σταντ με τα μπλουζιά στην τιμή των 22. Τα dvdιά δεν πρόσεξα πόσο κόστιζαν.
Συμπαθητικά μου φάνηκαν τα κομμάτια του καινούργιου δίσκου, αλλά όσο να 'ναι τα να ακούς σε συναυλία για πρώτη φορά 10λεπτα κομμάτια δεν είναι και ότι πιο ευκολοχώνευτο. Όσοι λοιπόν γουστάρουν γενικά τον ήχο των Porcupine Tree πέρασαν ΩΡΑΙΑ. Όσοι δεν είναι και τόσο ένθερμοι ή ήλπιζαν να ακούσουν παλιά κομμάτια πέρασαν ωραία - αλλά ξέρεις ψιλοβαρέθηκα κι όλας σε μερικά κομμάτια. Για να είμαι ειλικρινής εγώ ανήκω στην κατηγορία Β. Μου αρέσουν οι Porcupine αλλά ποτέ δεν τους παρακολούθησα "στενά". Επειδή δεν είμαι γνώστης και δεν ξέρω πόσα ακριβώς από τα κομμάτια που ακούστηκαν ήταν παλιά και πόσα καινούργια, παραθέτω το Playlist που τσίμπησε ο φίλος μου ο Παναγιώτης.

Παραλειπόμενα: Από ένα σημείο και μετά ο Steven Wilson άλλαζε κιθάρα σε κάθε κομμάτι. Υπήρχε στο βάθος ο άνθρωπος για την αλλαγή κιθάρας, πως λέμε στο μπάσκετ το παιδί για τις πετσέτες...Τον έβλεπα και τον λυπόμουνα, σε κάθε φινάλε έτρεχε να αλλάξει την κιθάρα του Wilson. Δεν τον αφήναν τον άνθρωπο να απολαύσει τη βραδιά
Ο Avin Geffen υπήρξε σωστό μοντελάκι πάνω στη σκηνή, με κυριλέ μοδάτο παντελόνι και γραβάτα, ενώ ο Steven Wilson έβγαλε τη συναυλία ξυπόλιτος.
Ο Wilson απέφυγε τα πολλά εφχαρίστο (1 μόνο) - προτίμησε τα Thank ya





Tuesday, July 19, 2005

Βουτάωωωω

Friday, July 15, 2005

Buffer Overflow

Πόση γνώση μπορεί να αντέξει ένα μυαλό μέσα σε 2 λεπτά;

-Λοιπόν Βασίλη (Zpi) άκου πως έχουν τα πράγματα...
Αν και ο όγκος ενός κύβου ν διαστάσεων, όπου ν τείνει στο άπειρο, τείνει να γίνει ίσος με άπειρο, αντιθέτως ο όγκος μιας σφαίρας ν διαστάσεων τείνει να γίνει ίσος με το μηδεν.
Όταν λοιπόν έχουμε δεδομένα σε μορφή κύβου ν διαστάσεων, τότε η χρήσιμη πληροφορία βρίσκεται στις ακμές του κύβου, διότι στο εσωτερικό του κύβου βρίσκονται τα δεδομένα που αντιστοιχούν στον όγκο της σφαίρας, τα οποία είναι δεδομένα μηδενικής αξίας. Πρέπει λοιπόν να επικεντρώσουμε το ενδιαφέρον μας στην πληροφορία που είναι μαζεμένη στις ακμές του κύβου...



ΥΓ: Ναι Μαρκ σωστά το κατάλαβες. Η ιδέα αποτελεί μελέτη του "Πανεπιστήμονα" Νίκου και θα έχουμε την τιμή και τη χαρά να την παρακολουθήσουμε στο επόμενο συνέδριο το Σεπτέμβρη.

Wednesday, July 13, 2005

Αιμοδοσία

Ωραίος ο χαβαλές με τα blogs, οι ιστοριούλες, τα αστεία και τα σχόλια, αλλά η επικοινωνία αυτή δεν έχει κανένα νόημα αν δεν επιτυγχάνεται όταν υπάρχουν σοβαροί λόγοι.
Για να μην μακρυγορώ, διάβασα σήμερα στο blog του φίλτατου crazy monkey, πως κάποιος φίλος του (ή συγγενής φίλου - δεν έχει σημασία) είχε ανάγκη από αίμα (περισσότερα εδώ). Αν υπάρχει ακόμα επιτακτική ανάγκη ή αν πρέπει να βρεθεί αίμα συγκεκριμένης ομάδας δεν το γνωρίζω. Αυτό που ξέρω μιας που πάσχω ο ίδιος από Μεσογειακή αναιμία (μεταγγίζομαι κάθε 15 μέρες περίπου) είναι ότι υπάρχει ανάγκη στην τράπεζα αίματος για φιάλες, η οποία ανάγκη μάλιστα γίνεται πιο επιτακτική κατά την περίοδο του καλοκαιριού. Θα ήταν καλό λοιπόν να περάσει όποιος μπορεί μια βόλτα από την πλησιέστερη μονάδα αιμοδοσίας ώστε να βοήθησει την κατάσταση. Εξάλλου δίνοντας αίμα μπορεί κανείς να κάνει και αναλύσεις αίματος, ώστε να ξέρει πως δεν έχει κάποιο πρόβλημα υγείας.
Αυτή τη στιγμή δεν έχω κάποιο έντυπο με οδηγίες στα χέρια μου, μπορώ όμως να σας πω πως οι οδηγίες θα πρέπει να ακολουθούνται πιστά από τους αιμοδότες. Όταν γράφουν πχ οι οδηγίες ότι ο αιμοδότης δεν πρέπει να έχει καταναλώσει αλκοόλ κατα τη διάρκεια της προηγούμενης νύχτα, δεν το γράφουν για πλάκα. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση του φαγητού. Ο αιμοδότης θα πρέπει να έχει πάρει ελαφρύ γεύμα το προηγούμενο βράδυ. Από ότι θυμάμαι επίσης σύμφωνα με τις οδηγίες δε μπορεί να δώσει αίμα όποιος έχει κάνει εγχείρηση κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους, όποιος έχει συνάψει ομοφυλοφιλικές σχέσεις, ή οι γυναίκες που έχουν περίοδο τη συγκεκριμένη μέρα αιμοδοσίας. Οι φιάλες αίματος που έχουν βρεθεί από αιμοδότες που δεν τηρούν πιστά τις οδηγίες, μπορεί να δημιουργήσουν πρόβλημα τους μεταγγιζόμενους (αλλεργίες κατά τη διάρκεια της μετάγγισης, σοβαρές ή μη). Ο κάθε αιμοδότης μπορεί να δώσει αίμα μέχρι και 3 φορές το χρόνο (το περισσότερο). Οι αιμοδότες συνήθως καλούνται από την αιμοδοσία 2 φορές το χρόνο.
Αν υπάρξει επιτακτική ανάγκη σε ότι αφορά στην περίπτωση του φίλου του Crazy Monkey, πιστεύω ότι θα υπάρξει σχετική ενημέρωση από τον ίδιο. Όποιος θέλει περισσότερες λεπτομέρειες μη διστάσει να κάνει comment ή να στείλει mail
Ευχαριστώ


Update:
#1 Τηλέφωνο συντονιστικό (Θεσ/νίκης): 2310/284-000
#2 Γενικές πληροφορίες: http://www.aimodosia.gr


Monday, July 11, 2005

In the Mood for Love





Σάββατο βράδυ 22:00 στο ΕΡΤ 3
Για περισσότερες πληροφορίες, κάνετε κλικ στη φωτο

Sunday, July 10, 2005

Σου Κου Νιουζ

Σάββατο
Οφείλω να ομολογήσω - ο άνθρωπος είναι χαρισματικός. Ο Τέλσον μας έκανε το τραπέζι το Σάββατο. Εμπνευσμένη ινδοκινέζικη μαγειρική - (ρύζι μανιτάρι, ανανάς και άλλα μυστικά συστατικά του μετρ) καθήλωσε ολοκληρωτικά τους καλεσμένους. Oneiros και λεμόνι δίχως όνειρα συμπλήρωσαν το καρέ.
Τέλσον (κορίτσια τέτοιοι άνδρες σπανίζουν στις μέρες μας - τρέξτε να προλάβετε) σε ευχαριστώ ολοκληρωτικά για τη γευσηγνωστική εμπειρία και απαιτώ να ανεβάσεις ποστ με οδηγίες μαγειρικής. Θέλω να δώσω τη συνταγή στη μάνα μου. Ειλικρινά το μενού ήταν υπέροχο.

Κυριακή
Μπανάκι στη Χαλκιδική με παρέα. Σημαντικές λεπτομέρειες: μας δώσανε δωρεάν για διαφημιστικούς λόγους τσιγάρα και προφυλακτικά. Ε μετά το σεξ ένα τσιγαράκι λέει, σκέφτηκα.
Απορώ το σκέφτηκαν πολύ οι τσάκαλοι της DUO να μας δώσουν προφυλακτικά στην παραλία; Αν δεν το έχετε προσέξει αγαπητοί ιθύνοντες στις οδηγίες των προφυλακτικών σας αναγράφεται ότι τα προφυλακτικά θα πρέπει να διατηρούνται σε δροσερά μέρη και όχι σε ηλιόλουστες παραλίες με τα νερά της θαλασσας να στάζουν πανω στη χάρτινη συσκευασία των διαφημιστικών προφυλακτικών.

Μια γνωστή μου με χαιρετάει και μου ζητάει να της δώσω το προφυλακτικό:
-Να το πάρω;
-Οχι δε στο δίνω
-Ελα δώωωστο
-Καλα ας το χρησιμοποιήσουμε μαζί

[Τι ψεύτης θεέ μου]

Thursday, July 07, 2005

4 Rooms

Το Βήμα της ερχόμενης Κυριακής θα συνοδεύεται από DVD με την ταινία 4 rooms, ταινία που δεν έτυχε να παρακολουθήσω μέχρι τώρα. Από κριτικές που διαβάζω στο ινδερνετ, καταλαβαίνω πως μάλλον δεν πρόκειται για κάποιο αριστούργημα. Η συμμετοχή όμως του Τιμ Ρόθ σε μια από τις ιστορίες της ταινίας είναι αρκετή για να τρέξω να αγοράσω την εφημερίδα. Πρέπει να μπει στη συλλογή μου σοπωδήποτε!


Zpiderman ο Κυνικός

Από τον Ιανουάριο που άρχισα να γράφω σε αυτό το μπλόγκ έπιασα πολλές φορές τον εαυτό μου να γράφει ιστορίες χωρίς να ξέρω πραγματικά τι ένιωθα και που ήθελα να καταλήξω. Εντυπωσιάστηκα παρατηρώντας πως δεν ήταν λίγες οι φορές που τα σχόλια των χιλιάδων αναγνωστών μου με βοήθησαν να ερμηνεύσω τις σκέψεις μου και να συνειδητοποιήσω τι ακριβώς ήταν αυτό που ήθελα να εκφράσω. Υπάρχει όμως ένα ερώτημα που έχει μείνει αναπάντητο. Ένα ερώτημα στο οποίο μπορώ να δώσω απάντηση μόνον εγώ.
Στη συνάντηση της Τρίτης ήταν η τελευταία φορά που με ρώτησε κάποιος γιατί διάλεξα για nick name το zpiderman (pls call me Zpi). Όσος καιρός κι αν πέρασε από τον Ιανουάριο δε βρέθηκε κάποιο σχόλιο που να με βοηθήσει να εξηγήσω τους λόγους.

-Δεν ξέρω, έτσι μου ήρθε και το βαλα κτλ. Απάντησα για άλλη μια φορά στα γρήγορα, αποφεύγοντας την ψυχανάλυση.

Χθες το βράδυ αποφάσισα να το φιλοσοφήσω.

Όσοι διαβάζετε τούτο το μπλογκ από παλιά θα θυμόσαστε μάλλον τις ιστορίες για τα κουμάσια τους υπερ-ήρωες και τις απόψεις μου για την πάρτη τους. Εν ολίγοις πιστεύω ότι οι υπερήρωες στην πλειοψηφία τους ήταν ταλαίπωροι μικροαστοί που δε βρήκαν ποτέ τη δύναμη να ορθώσουν το ανάστημά τους. Μη μπορώντας να συνεχίσουν να ζουν στη μιζέρια τους αποφάσισαν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο να αλλάξουν τη ζωή τους, να εντυπωσιάσουν, να γίνουν δημοφιλείς και να κατακτήσουν τον κόσμο. Όχι άλλη κακομοιριά. Τέλος – ώρα για μια νέα αρχή. Παρ’όλα αυτά ο Κλάρκ Κέντ, ο Μπρους Γουέην και το συνάφι τους εξακολουθούσαν να ζουν εγλωβισμένοι στα κόμπλεξ, την εσωστρέφεια και τις φοβίες τους. Για να πετύχουν λοιπόν το στόχο τους αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια νέα περσόνα. Μια περσόνα δυναμική που θα τους έδινε τη δυνατότητα να πετύχουν το στόχο τους. Ο Κλαρκ Κεντ και ο Μπρους Γουέην ήταν καταδικασμένοι να μείνουν για πάντα αδύναμοι μικροαστοί. Ο Superman και ο Batman όμως δε θα περνούσαν ποτέ απαρατήρητοι. Τα υπόλοιπα είναι λίγο πολύ γνωστά.
Πιστεύω λοιπόν πως οι περισσότεροι από τους υπερήρωες ήταν στην πραγματικότητα συνηθισμένοι άνθρωποι. Άνθρωποι που περνάνε απαρατήρητοί σαν τον περιπτερά, τον ψιλικατζή ή τον μπακάλη της γειτονιάς. Ο αληθινός ήρωας δεν ψάχνει να βρει υπερδυνάμεις για να ακουστεί. Δε χρειάζεται να φοράει μπέρτα, να πετάει ή να σκαρφαλώνει με ιστούς από ταράτσα σε ταράτσα. Ο αληθινός ήρωας αλλάζει τον κόσμο, ξεκινώντας από τον ίδιο του τον εαυτό, έχοντας συνειδητοποιήσει ότι ο ίδιος κρατάει την τύχη του στα χέρια του.
Όποτε νιώθω λίγος, όποτε σκέφτομαι πως είναι κρίμα που δε μπορώ να πραγματοποιήσω κάποιο από τα όνειρα μου, πως αν ήταν αλλιώς τα πράγματα θα είχα καλύτερη τύχη εμφανίζεται τον Zpiderman. Νιώθω το τεράστιο ‘Ζ’ να με κοιτάζει περιπεκτικά. Να μου φωνάζει πως δεν υπάρχουν καλύτερες συνθήκες. Να μου υπενθυμίζει πως μπορώ να πετύχω ότι θέλω μόνος μου χωρίς να χρησιμοποιώ υπερ-δεκανίκια.
Ο Βασίλης από μόνος του θα συμβιβαζόταν με τη βαρετή καθημερινότητά του. Ο Zpiderman όμως με μοναδικά (υπερ) όπλα τον αυτοσαρκασμό, τον κυνισμό και την ειρωνία φροντίζει να μου θυμίσει πόσο γελοίος καταντάω όταν στέκομαι αδρανής φοβούμενος μην επηρεάσω την προδιαγεγραμμένη πορεία της ζωής μου.

-Είσαι άξιος της μοίρα σου, μου λεει αφού επιτρέπεις στα "πρέπει" και στα "μη" της καθημερινότητας να ορίζουν τις προσωπικές σου επιλογές.

Ήταν άραγε αυτός ο λόγος που διάλεξα το nick name Zpiderman ή τα έβγαλα όλα από το μυαλό μου προσπαθώντας να δώσω εξηγήσεις. Μου τυχαίνει συχνά να παίρνω αποφάσεις και να διαπιστώνω αργότερα ποιές ήταν οι αιτίες που με ωθήσαν να κάνω αυτές τις επιλογές. Όπως και να ‘χει κάτι μου λέει ότι δεν είμαι ο μονάδικος Zuper ήρωας στη μπλογκοκοινωνία. Δώστε μια ευκαιρία στον εαυτό σας πριν απορρίψετε τα όνειρά σας κρίνοντας τα ως μη εφικτά. Είμαι σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα φτιάξουμε το δικό μας υπερ-συνάφι

Μαστορέματα Θωμά. Μαστορέματα

Οι αρμόδιοι τοπικοί φορείς αποφάσισαν ότι το καταλληλότερο δίμερο για να γίνουν έργα στη Β. Όλγας είναι Πέμπτη-Παρασκευή. Θα μπορούσαν να διαλέξουν ένα Σαβ/κο θα μου πείτε, αλλά είναι παράδοση στα μέρη κάθε καλοκαίρι τα Σαβ/κα να γίνονται έργα στο δρόμο που οδηγεί στη Χαλκιδική.
Οι ίδιοι ιθύνοντες προσπαθώντας να δώσουν ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον στην καθημερινότητα των Θεσσαλονικιών αποφάσισαν να κλείσουν ολοκληρωτικά το τμήμα της Β. Όλγας από Βούλγαρη ως Μαρτίου (στο περίπου). τι ευχάριστη αλλαγή πραγματικά. Έφαγα ένα μποτιλιάρισμα 30 λεπτών κι ας ήμουν και απο τους τυχερούς που επέλεξαν τη διαδρομή μέσω περιφερειακού.
Ένα 7 χρονο παιδάκι θα μπορούσε να καταλάβει ότι οι ιδανικότερες μέρες για να γίνουν τέτοιου είδους έργα, είναι τα Σαβ/κα. Ακόμα κι αν δεν έχουν τη στοιχειώδη νοημοσύνη να το καταλάβουν αυτό οι αρμόδιοι, θα μπορούσαν να κάνουν έργα στη μια λωρίδα σήμερα και στην άλλη αύριο. Όχι όμως ούτε αυτό τους φάνηκε καλή ιδέα. Μάλλον κάποιος μας κάνει πλάκα δε μπορώ να φανταστώ άλλη εξήγηση


-Μαστορέματα Νότη. Μαστορέματα;
-Υγρασία Θωμά. Υγρασία.

Άσχετο αλλά αυτή η διαφήμιση μου έχει καρφωθεί στο μυαλό

Wednesday, July 06, 2005

Nice 2 meet u

Το ανθρωπόμορφο τέρας της μπλογκόσφαιρας (όπως θα διαπιστώσετε και μόνοι σας κοιτάζοντας την αφίσσα - κάτω δεξιά) Crazy Monkey έκανε για ακόμη μια φορά τον κόπο να φιλοτεχνίσει μια εξαιρετική αφίσσα για να κρατήσουμε ζωντανές τις αναμνήσεις μιας υπέροχης βραδιάς.

Περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να βρείτε στα ποστς των ttallou, Nenya, Oneiros

Σοκ

Ο Φωτούλης κατηγορείται για παιδεραστία!

Τι άλλο θα ακούσουμε Θεέ μου. Ο Καμπαμαρού τρομοκράτης και ο Θάνος το κολοκυθάκι δουλέμπορος

e patents - No thx

STRASBOURG, July 6 (Reuters) - The European Parliament voted to throw out a controversial EU bill to harmonise the patenting of software-related inventions on Wednesday after lawmakers said it pleased nobody in its present form.

The assembly voted by 648 to 14 with 18 abstentions to reject the law and stop a version of the legislation, already approved by the European Union's 25 member states, from becoming law.

Για περισσότερα εδώ


Διαβάστε επίσης ποστς από Μαρκ , Γλέζο , Αστέρη και μπακότερμα

Ένα τεράστιο ευχαριστώ σε όσους αγωνίστηκαν για να έρθουν τα επιθυμητά αποτελέσματα

Monday, July 04, 2005

Southpark

Όσοι δεν το έχουν δει ακόμα ή όσοι θέλουν να το έχουν στο αρχείο τους
ας προγραμματίσουν το βίντεο στις 4:45 το βράδυ στο Star.
4:45!?!
Star είναι αυτό τι να κάνουμε